Deprecated: The PSR-0 `Requests_...` class names in the Requests library are deprecated. Switch to the PSR-4 `WpOrg\Requests\...` class names at your earliest convenience. in /data/sites/web/geeksterbe/www/wp-includes/class-requests.php on line 24
Shrill review: power to the fat people - Geekster

Shrill review: power to the fat people

In Shrill schittert SNL-alumnus Aidy Bryant als de zoveelste twentysomething op zoek naar zichzelf. Maar wat ze vindt, raakt een gevoelige snaar zoals weinig andere series dat doen.

Het kleurrijke Shrill, gebaseerd op het gelijknamige boek van columniste Lindy West, toont de perikelen van een jonge Amerikaanse terwijl ze een carrière combineert met liefde. In het geval van Annie (Bryant op haar aanstekelijkst) betekent dat ondertussen ook vooral opboksen tegen vooroordelen over haar lijf.

Annie is een jonge vrouw die aan zichzelf wil werken, maar niet aan haar lichaam. Ze wil een carrière als journaliste, een goed lief, gezonde ouders en zich omringen door beste vrienden (waaronder de bijzonder charismatische Lolly Adefope). Maar om dat allemaal te bereiken staat haar hoofd in de weg, of volgens sommigen in haar omgeving: haar lichaam. Annie heeft overgewicht en beslist om de venijnige opmerkingen tegen te gaan met een flinke dosis positiviteit, enkele fouten en wat gezond egoïsme.

© Hulu

In zijn kern focust de romantische komediereeks helemaal niet zo hard op overgewicht. Het kenmerk van het hoofdpersonage is de rode draad, en levert ook wel de strafste aflevering van het seizoen op met een zwembadfeestje ondergedompeld in een fantastisch sterke vibe. De zwaarlijvigheid zorgt ervoor dat de twentysomething-serie een nieuw publiek aanspreekt dat anders het mikpunt van moppen is, maar in principe ligt Shrill in dezelfde lijn als Please Like Me, Master of None en Girls.

Uiteindelijk gaat Shrill over jezelf accepteren en die zelfacceptatie door de strot van je omgeving duwen. Annie die beseft dat ze perfect gelukkig kan zijn met haar lichaam, is iets wat herkenbaar zou moeten zijn. Met de nadruk op zou moeten. De manieren waarop ze de liefde aan zichzelf verklaart, is immens empowering en zal dat nog meer zijn voor vrouwelijke kijkers.

© Hulu

De zes afleveringen van een halfuurtje hebben misschien net iets te weinig om het lijf om met het totaalplaatje een blijvende indruk achter te laten. Maar soms kan een blik, hoe kort ook, in het leven van iemand anders helpen om dat van jezelf in perspectief te zetten.

Shrill kan je integraal bekijken op streamingservice Hulu.

Matti Meurisse

Onderweg van de tv naar de cinemazaal met een comic in de hand.

Recent Posts

Mother’s Instinct review: voorzichtig trauma

Mother's Instinct is een remake van de Franstalig-Belgische film Duelles uit 2018 van Olivier Masset-Depasse.…

2 uren ago

No Rest for the Wicked early access preview: een frisse wind?

Moon Studios, de ontwikkelaar van de briljante games Ori and the Blind Forest en Ori…

3 dagen ago

De Kiekeboes 1 review: een nieuw begin

In september 2023 verscheen het 164ste album van de Kiekeboes met de titel Seizoensfinale. Het…

3 dagen ago

Final Fantasy XVI – The Rising Tide DLC review: natte droom

Square Enix beloofde op de Game Awards 2023 niet één maar twee DLC's voor Final…

4 dagen ago

Abigail review: dansend kat- en muisspel

Opgepast, M3GAN. Na een dansende robot brengt horrorprent Abigail ons een nieuw dansend monster, nu…

5 dagen ago

The Fall Guy review: liefdesbrief aan stuntmannen en -vrouwen

Wanneer een voormalig stuntman regisseur wordt, kan je verwachten dat z’n films garant staan voor…

6 dagen ago