Xerxes #1 review: Frank Miller is terug en hij kan het nog steeds

In 2011 verschenen de eerste pagina’s in Dark Horse Presents en 7 jaar later is daar dan eindelijk de eerste issue van Frank Millers Xerxes: The Fall of the House of Darius and the Rise of Alexander. Het zou oorspronkelijk als grondstof dienen voor de Xerxes-film uit 2014. Om een waaier van redenen kwam dat er niet van.

Schrijver: Frank Miller
Tekenaar: Frank Miller
Uitgever: Dark Horse
Verschijningsdatum: 4 april 2018

Xerxes is eigenlijk een prequel voor 300, een Miller-klassieker uit 1998. In 300 ging het om het legertje Spartanen dat in de oudheid lang standhield tegen de invasiemacht van Perzen in de slag om Thermoplyae. Historici noemen dat ook wel de Tweede Perzische Oorlog. Deze comic gaat dus over de eerste poging van de Perzen.

Voor lezers van 300 is dit een feest van herkenning. Het verhaal wordt aan elkaar gepraat door een  naamloze soldaat die verteld wat er in de hoofden van de kapiteins en soldaten omgaat. Met Themistokles is er een leider om naar op te kijken en er zijn ook weer individuele soldaten wiens acties een stempel op het verhaal drukken. Een goed voorbeeld is de wildebras Aeskylos die vrijwel meteen de formatie verlaat om zijn tegenstanders aan repen te snijden.

Het zijn dit keer geen Spartanen. Themistokles en zijn mannen komen uit Athene en laten op hun geheel eigen wijze zien dat ze hun mannetje kunnen staan.

Frank Miller is een meester

De laatste 17 jaar heeft Miller zijn tekenstijl uitgekleed tot het meest essentiële. De tekenaar voorspelde al dat de concurrentie van games en de toename van films en televisiereeksen betekende dat lezers voor hun realistische vermaak alternatieven genoeg hebben. Comics moeten doen wat ze goed kunnen en dat is het cartoonisme, het benadrukken van de overdrijving. Wie onderstaande plaat ziet, weet dat Miller daarin is geslaagd.

Ook de vele spreads laten met relatief weinig middelen heel veel zien. Formaties, vechtstijlen en zelfs een stukje cultuur. De oplettende lezer kan het allemaal zien. Het enige nadeel is misschien het inkleuringswerk. Alex Sinclair was ook actief als colorist op de derde Dark Knight-reeks. Bij Xerxes mis je de penseelstroken van Lynn Varley. Haar subtiele kleuren brachten de rijke kleurschakeringen van het zomerse Griekse landschap het beste over. Sinclair is goed, alleen is zijn werk meer een soort disco inferno.

Xerxes is alles behalve een historische comic.  Dat wil het ook niet zijn. Met Xerxes viert Frank Miller mannelijkheid, democratie en vaderlandsliefde. En dat doet ie alles behalve subtiel. Het is in dat opzicht een goede opvolger van 300.

Frank Miller is eindelijk terug en hij kan het nog steeds. Buig voor de meester!