13 sciencefictionfilms die je waarschijnlijk nog niet hebt gezien

Het sciencefictiongenre is veel groter dan enkel 2001: A Space Odyssey, Alien, Terminator en alle hedendaagse blockbusters die amper iets nieuws doen met het genre.

Als je alle klassiekers goed en wel verteerd hebt en met een popcorndoos in de hand genoten hebt van de zoveelste superheldenfilm of dystopische young adult-klepper, is het tijd voor iets helemaal anders. Hoewel een bioscoopfilm nu en dan verrassend uit de hoek kan komen (het werk van Christopher Nolan, Looper, Chronicle), zitten de echte pareltjes vaak verborgen tussen het indie-aanbod. Deze recente en kleine films moet je gezien hebben, of het nu voor hun breinbrekende concepten is of voor de unieke sfeer:

Attack the Block (2011)

John Boyega lijkt met zijn rol in Star Wars: The Force Awakens wel de revelatie van het moment, maar filmliefhebbers kenden hem al uit deze geflipte alienfilm van Britse bodem. In Zuid-Londen strijken primitieve aliens neer en het is aan een bende straatjongeren om hun appartementsgebouw te verdedigen. Regisseur Joe Cornisch schreef ook mee aan The Adventures of Tintin en Ant-Man. Met deze kleine film wordt zijn debuut nu al terecht bestempeld als een cultklassieker.

Coherence (2013)

Coherence is zo’n film waarvan het concept duidelijk beter is dan de uitwerking. Hoewel de ideeën en de beeldvoering onderontwikkeld zijn, is het toch een originele film die des te meer verrast door de ultra lowbudget-aanpak. Op de avond van een bevreemdend sterrenkundig verschijnsel komen acht vrienden samen om te eten. Een komeet verschijnt aan de hemel, de elektriciteit valt uit en de vrienden komen terecht in een reeks van realiteitsbuigende ervaringen.

Predestination (2014)

De Duitse broers Spierig verdienen veel meer naambekendheid dan ze nu hebben. Het regisseursduo leverde met Daybreakers een inventieve wending op het vampierengenre, maar ontpopten zich pas echt tot leveranciers van deftige sciencefiction met Predestination. In het verhaal, gebaseerd op een kortverhaal uit 1959 genaamd All You Zombies (dat niets met levende doden te maken heeft), voorkomt Ethan Hawke als tijdreisflik aanslagen vooraleer ze gepleegd worden. Centraal staat zijn jacht op die ene crimineel die hem altijd weet te ontsnappen en de paradoxen van het tijdreizen.

Under the Skin (2013)

Voor velen is Scarlett Johansson ofwel een badass superheldin, ofwel een pracht van een vrouw om te aanschouwen. In Under the Skin toont ze, perfect gecast, dat ze ook bulkt van het acteertalent als een verleidende alien op mannenjacht. Visueel bevreemdend, soms heel abstract en vooral erg beangstigend. Lees na de film zeker ook het interview met de jonge kerel met de gezichtstumors, vol zelfrelativiteit en grappig ongeloof voor zijn momenten met Johansson.

Another Earth (2011)

Another Earth is een kleine en meeslepende film waarin het element van sciencefiction slechts een steeds aanwezige zijnoot is. De verbluffende Brit Marling, hoe bizar dat zij niet in meer films opduikt, schreef én speelt een meisje dat een onvergeeflijke fout maakte op de avond van het verschijnen van een tweede Aarde. Jaren later zoekt ze vergiffenis op, maar loopt het niet zoals ze gedacht had, terwijl ze nog een andere optie krijgt om te ontsnappen aan de miserie opgelegd aan anderen en aan haarzelf.

Upstream Color (2013)

De regisseur van Primer, constant aangehaald als unieke sciencefiction, liet ons tien jaar wachten op zijn volgende film. Het wachten werd beloond met een bijzondere liefdesfilm waarbij er veel aandacht van de kijker wordt verlangd. De wereld van de abstracte Upstream Color is betoverend, net als zijn personages. Als je de moeite opbrengt om geïnvesteerd te geraken, biedt de film je een ervaring aan die je bijna nergens anders zal vinden.

The Congress (2013)

Als actrice op leeftijd begint Robin Wright, het meest bekend van House of Cards, aan haar laatste opdracht ooit. Na een sterke scène van Wright, ondersteund door een schitterend vertelsel van Harvey Keitel, neemt de film een gedurfde sprong. Het verhaal gaat van heel persoonlijk voor de actrice zelf, naar een psychedelische satirische animatie (waaraan het Belgische animatiebedrijf Walking The Dog meehielp). Gewaagd maar geslaagd, ook al mochten enkele ideeën sterker uitgewerkt worden.

The Frame (2014)

Deze film is een half drama over een boef en een ambulancier. Plots worden hun levens verweven met elkaar en begint het verhaal te neigen naar iets van Charlie Kaufman, maar dan zonder de intellectuele mijmeringen en lichtvoetigheid. The Frame neemt zichzelf serieus en door de stijlwisselingen zit je soms op het puntje van je stoel. Een meeslepende lowbudgetfilm, het gebeurt niet vaak.

Safety Not Guaranteed (2012)

Het leven moet niet altijd serieus zijn en dat geldt ook voor films. In deze indiefilm van de regisseur van Jurassic World gaan enkele journalisten op pad om een artikel te schrijven over een kerel op zoek naar kompanen voor zijn tijdreisproject. Kan de man op het randje van waanzin nu echt een tijdreismachine maken? Het sciencefictionavontuur (of is het wel scifi?) wordt bevolkt door Aubrey Plaza, Jake Johnson en nog enkele heel charmante rollen.

Europa Report (2013)

Het genre van found footage-films schrikt velen nog af, maar soms zitten er waarachtige pareltjes tussen zoals deze. De film heeft wel wat weg van een ingetogen Sunshine, al schuilt er veel minder emotie in de personages van Europa Report. Het mooiste aan ruimtefilms is dat ze ons een visie voorschotelen van iets dat niet meer voor ons weggelegd is: de verdere ontdekking van het heelal. En dat doet deze film op een wonderlijke en tegelijk beangstigende manier. Europa Report toont ook waarom het beter is om eerst robots erop uit te sturen.

Advantageous (2015)

Advantageous is een erg trage film met originele, goed uitgewerkte ideeën en sterke vertolkingen. Een vrouw gaat tot het uiterste om haar dochter te onderhouden, ook al kan dat betekenen dat ze beiden nooit meer gelukkig kunnen worden samen. Bij momenten is de toekomstwereld in Advantageous verbluffend mooi. Meer lossen we niet meer want dit is zo’n film die je het best kijkt zonder voorkennis.

The Zero Theorem (2013)

Wie een beetje bekend is met het werk van Terry Gilliam, lid van Monthy Pyton, weet wat te verwachten. Een ongezonde dosis creativiteit met ontzettend origineel productiedesign en veel Dutch angles (waarbij de camera scheef gehouden wordt). The Zero Theorem is net dat, maar ook niet meer. Het verhaal vol maatschappijkritiek op onze vergroeiing met digitale technologie schiet net iets te kort. Toch blijft het een aanrader voor het unieke ontwerp en Christoph Waltz die eens een ander rolletje speelt dan die van Nazi zoals we hem leerden kennen.

I Origins (2014)

De regisseur van Another Earth vertelt opnieuw een sciencefictionverhaal om trots op te zijn. Het is een hartverscheurend liefdesdrama dat afvraagt of wetenschap en geloof naast elkaar kunnen leven met als middelpunt het menselijk oog. I Origins ontstond als prequel tijdens het schrijfproces van I, een (hopelijk) aankomende film waarin de gevolgen uit de scène achter de credits behandeld worden. Het is tevens de mooiste film uit dit lijstje.

Welke heerlijke sciencefictionfilms raad jij ons aan? Geef hieronder jouw suggesties!