War Hospital review: hartverscheurend

Zodra het aangekondigd werd, trok War Hospital onze aandacht, zowel door de unieke sfeer als door het feit dat het duidelijk wat inspiratie bij het briljante Frostpunk had gehaald. Dat laatste was begrijpelijk, aangezien een aantal ex-Frostpunk-medewerkers War Hospital mee hebben ontwikkeld. Kan deze simulator dezelfde hoogtepunten als Frostpunk bereiken door zijn praktische en morele keuzes in een militair ziekenhuis op het einde van de Eerste Wereldoorlog of moeten we er zo snel mogelijk palliatieve zorgen op toepassen? Geekster trok de loopgraven in en testte het voor jullie uit.

Kiezen is verliezen

Zalig stresserende morele en praktische keuzes.

Qua deprimerende en stresserende sfeer doet War Hospital ons niet enkel hard denken aan het al vernoemde Frostpunk, maar ook aan This War of Mine. Net zoals in die games moet je hier vaak hartverscheurende morele en praktische keuzes maken. Op deze momenten is War Hospital op zijn best en laat het de grootste indruk na. Als Majoor Henry Wells ben je geen soldaat, maar wel commandant van een Brits veldhospitaal in 1918. Jouw taak is zoveel mogelijk – allemaal zal nooit lukken – gewonde soldaten redden. Je moet je hoofd breken (en soms van je hart een steen maken) over dilemma’s gaande van welk personeel wanneer in te zetten of welke patiënten te opereren, tot de logistiek van rantsoenen en medisch materiaal. Je hebt immers bijna nooit genoeg mensen, middelen of tijd. Welke patiënt probeer je te redden, en bij welke geef je het op voorhand op omdat het te veel tijd, moeite of benodigdheden zou kosten? Geef je meer aandacht aan een generaal dan aan een korporaal? Wat als het hoofdkwartier of iemand van je eigen personeel tussenkomt voor een patiënt, maar daardoor een eenvoudige soldaat langer zou moeten wachten? Laat je toch nog een patiënt in de operatiekamer toe hoewel de dokter de uitputting nabij is?

En als een operatie ondanks alle moeilijkheden geslaagd is, stuur je de patiënt dan terug naar die verdomde loopgraven, naar het hoofdkwartier om meer te trainen of gewoon naar huis? Dat laatste klinkt mooi en helpt de moraal van je medische post, maar de loopgraven hebben constant nieuwe troepen nodig en het hoofdkwartier biedt je met militaire betaalbrieven de kans om de hoogstnodige materialen of verbeteringen te kopen. Als je niet genoeg soldaten aan het front hebt of als je veldhospitaal te weinig moraal heeft, verlies je het spel. Bij elke soldaat krijg je trouwens nog een paar zinnetjes met persoonlijke informatie, om soms de keuze nog moeilijker te maken. Na een tijdje ga je – net zoals het medisch personeel in die tijd – meer en meer patiënten gewoon mechanisch weigeren omdat het niet anders kan of stuur je niemand meer naar huis omdat je moreel hoog houden dankzij andere zaken niet zo moeilijk is. Het is erg om te zeggen, maar dat het spel dit met je kan doen is wel bijzonder goed. In onze eerste playthrough gingen we trouwens voor een “gezonde” mix van verwijzingen naar de loopgraven, het hoofdkwartier en het veilige thuis, maar de volgende keer sturen we alle gewone soldaten naar huis en mogen de hoge officieren hun oorlogjes zelf gaan uitvechten in de loopgraven.

Naast die morele keuzes heb je nog andere praktische zaken om over te beslissen. Je let niet enkel op je personeel, maar jongleert ook onder meer met je voorraad eten, verschillende soorten medisch materiaal, alcohol en militaire betaalbrieven. Geef je iedereen een volledige maaltijd of halveer je de rantsoenen om langer met je schaarse voorraad verder te kunnen? Zorg je er met je militaire betaalbrieven en kampverbeteringen eerst voor dat je meer verpleegsters kan huisvesten, of moeten de overlevingskansen bij operaties eerst beter gemaakt worden? Zet je je ingenieurs in om medisch materiaal of voedsel te maken, of moeten ze enkel gebouwen verbeteren? Heb je nog een team over om begrafenissen uit te voeren? Net zoals in Frostpunk heb je verkenners, die overigens bijna volledig zoals in dat spel functioneren. Laat je hen mogelijke Duitse saboteurs aanvallen zonder waarschuwing, of probeer je voor een arrestatie te gaan?

Vermoeiend

Voortdurend de vermoeidheid van je personeel controleren, gaat tegensteken.

Zoals gezegd heb je nooit genoeg personeel. Het personeel dat je wél hebt, kan natuurlijk niet voortdurend blijven werken. Na een tijdje worden ze moe of uitgeput, dus moet je hen op tijd wat rust gunnen, ook al worden daardoor soms operaties of revalidaties uitgesteld. Dit onder handen nemen kan leuk zijn, maar het neemt een te grote hap van de hele ervaring in. Je personeel werkt tot ze erbij neervallen als je hen niet manueel naar hun rustplaats stuurt, wat irritant kan zijn. Hierdoor moet je echt constant de vermoeidheid van iedereen controleren, zelfs als je in shiften werkt. Soms ben je ook gewoon aan het wachten tot je verpleegsters of ingenieurs klaar zijn met rusten of tot een gebouw eindelijk verbeterd is, voor je iets anders kan doen dan wachten. War Hospital kan soms wel te traag aanvoelen. Je kan gelukkig zoals gezegd de snelheid van het spel altijd aanpassen, maar soms wil je toch iets meer. Hoewel er wel voortdurend nieuwe soorten medische en praktische problemen bijkomen en de noodgevallen exponentieel toenemen, voelt het allemaal aan als meer van hetzelfde.

War Hospital heeft qua gameplay dus wel zeker een foutje of twee en voelt ook wat repetitief aan. Maar aan de andere kant heb je ook zo van die zalig stresserende momenten zoals wanneer je in Frostpunk tegen de klok steenkool verzamelt om nét de vrieskou door te komen. In War Hospital is het dan bijvoorbeeld nadat je bevoorradingstrein gebombardeerd is tegen de klok medisch materiaal aanmaken met je uitgeputte ingenieurs om toch nog mensenlevens te kunnen redden.

Commmunicatieproblemen

De UI is onvolledig, soms foutief en niet gebruiksvriendelijk.

De sfeer zit er dik in en de gameplay kan bevredigend zijn, maar de UI zorgt er jammer genoeg voor dat je je soms frustreert omdat het niet alle (of heel soms zelfs foutieve!) informatie geeft. Aan de ene kant zie je bijvoorbeeld wel duidelijk hoeveel voedsel, medisch materiaal, etc je nog hebt, maar aan de andere kant is het soms een beetje onduidelijk of niet gebruiksvriendelijk. Wat is het verschil tussen rode of blauwe lijnen als je iemand naar het front stuurt? Wat betekenen bepaalde icoontjes op je tijdsbalk? Je zal het enkel leren door te experimenteren.

Ook is de UI niet gebruiksvriendelijk genoeg. Hoewel je bijvoorbeeld in het venster met een overzicht van je personeel wel goed (en in woorden) kan zien hoe moe iedereen is, is dit slechts met een kleur aangeduid in het bijzonder vaak geopende venster waarin je kan bepalen welke taken je je personeel geeft. Het was leuker geweest als dat laatste venster iets duidelijker deze belangrijke informatie toonde. Ook kwam de informatie tussen beide vensters (die je trouwens niet samen kan openen) niet altijd overeen. Zo zei een venster dat een verpleegster uitgeput was, terwijl ze in het andere venster “gewoon” op moe stond, wat in War Hospital een belangrijk verschil is. Op een ander moment zei een icoontje heel de tijd dat we een soldaat meer in het revalidatiecentrum hadden dan eigenlijk echt waar was, of kregen we te horen dat een patiënt genezen was terwijl ons moreel naar beneden ging en zijn lijk weggevoerd werd. Ten slotte missen we op de verkennerskaart een visueel aangeduide route van de verkenners die we in Frostpunk wel hadden. Nu moet je ofwel op een locatie klikken ofwel op je verkenners zelf in een apart menu om te weten wat ze aan het doen zijn. Je krijgt er wel gelukkig een handige timer in je hoofdscherm voor, maar op je verkennersscherm is dat dan ook weer weg.

Je kan ook niet genoeg aanpassen. Je menuopties zijn op pc bijzonder schaars, waardoor je de knoppen op je toetsenbord zelfs niet kan gaan opzoeken, laat staan veranderen. Ook zijn er geen verschillende moeilijkheden. Er is een pauzeknop en er zijn knoppen om War Hospital op 1x, 2x of 3x speed te laten gaan, maar je moet zelf weten te vinden waar die staan op je toetsenbord. Gelukkig herkende het spel wel meteen dat we met een azerty-toetsenbord zaten en hadden we met dat aspect geen problemen. Een knop om via je toetsenbord je technologie- of personeelsmenu te openen was ook leuk geweest. Ten slotte zijn er soms irritante glitches, zoals wanneer een lange timer die je al voor drie vierde hebt doorlopen, opeens terug naar het begin gaat wanneer je je spel laadt, of wanneer je in een van de menu’s je patiënten niet meer in het gewenste hokje kan verplaatsen, waardoor je moet herladen en die ene timer weer reset. Oh, en toen we die timer dus meerdere keren hadden laten aflopen en eindelijk het einde bereikten, was het tekstvakje met de afloop niet afgewerkt…

War Hospital heeft een zalig stresserende sfeer, maar is soms wat onafgewerkt

War Hospital biedt op zijn beste momenten een unieke sfeer vol heerlijk stresserende praktische en morele keuzes. Beslissen welke patiënten je probeert te redden en wie je op voorhand weigert, is beklijvend, zelfs als je het na een tijdje automatisch doet zodat je hospitaal kan blijven functioneren. De isometrische graphics met doffe kleurenpaletten, de subtiele muziek en de relatief goede voice acting dragen allemaal bij aan de algemene ervaring. Jammer genoeg kan de UI echt tegensteken, voelt het spel op sommige vlakken onafgewerkt aan, zijn er wat glitches en is het niet boeiend om voortdurend de vermoeidheid van je personeel te blijven controleren. Het is hartverscheurend dat deze problemen er zijn, want op zich heeft War Hospital een zalig concept en veel interessante elementen.

.

Geïntereseerd in spellen met zware morele keuzes?

Wij vonden Frostpunk een bijzonder fijne ervaring.