9 Tails #2 – De opstanding van het kwaad review

In oktober verscheen het tweede album van de 9 Tails-serie. Het is het vlaggenschip van de jonge Nederlandse uitgever Reboot Comics. Vorig jaar bespraken we de Kickstarter-editie van het eerste album, dat ook in het Engels was. De serie zelf is gewoon in het Nederlands uitgegeven. Dit tweede album is dus een reguliere editie zoals deze in de winkels ligt.

Het is opgesplitst in drie verhalen en in zekere zin een voortzetting van album 1 maar ook weer niet. Het is namelijk los van het eerste deel te lezen en dat is een voor- en nadeel. Daarover later meer. Ook nu zijn de verhalen door drie tekenaars getekend. Romano Molenaar tekent nog wel de cover maar is vervangen door Irene Berbee, van wie wij eerder Ulfberht bespraken.

Het verhaal?

Gelukkig vat Reboot het verhaal van dit tweede album perfect samen op de achterflap. Dat bespaart uw reviewer weer wat tikwerk.

“Paula di Castro (Zij was de vrouw die de hoofdrol speelde in de opener van het eerste album) zit met veel onbeantwoorde vragen. Ze is niet alleen op zoek naar de moordenaar van haar moeder, maar ook naar de legacy van de Rode Sphynx. Ondertussen heeft Trixie Quartz, oftewel de klokkenmaakster, de jacht op haar geopend. Wie is deze vrouw en wat is ze van plan met de Rode Sphynx? En waarom was er een Rode Sphynx in Kill Hill Nugget? Wie was de mysterieuze persoon bij het graf van Buckshot Boone? In dit tweede deel van 9 Tails worden al deze vragen beantwoord.”

Dit tweede album brengt wat meer lijn in de wereld van de Rode Sphynx. De verhalen hebben allemaal iets met elkaar te maken. Dat is iets wat uit het eerste album niet duidelijk werd. Dit gegeven maakt 9 Tails wat aantrekkelijker om te lezen en je bent geneigd om het eerste album erbij te pakken om te zien of je wat hebt gemist. Helaas schrijft scenarist Leon Verhoeven nog steeds wat tenenkrommende zinnen, al moet worden gezegd dat het in dit tweede album wel minder wordt.

De tekeningen van 9 Tails

Romano Molenaar wordt, ondanks zijn star power, niet gemist. De opening van Irene Berbee is spectaculair. Haar pagina’s barsten bijna uit hun voegen van de spanning. Het regent, knettert en vonkt dat het een aard heeft. Personages kijken allemaal uit hun ogen alsof de dood ze op de hielen zit. Haar tekenwerk ondersteunt het verhaal optimaal en tilt het zelfs naar een hoger niveau.

Johan Neefjes tapt hier uit een ander vaatje. Zijn werk is sober en dit keer uitgevoerd in zeer sfeervolle sepiatonen. Het past qua sfeer nu ook bij het verhaal en het laat Neefjes zijn veelzijdigheid als tekenaar zien. Het werkt prima.

Het laatste verhaal wordt getekend door Ralf van der Hoeven en dat oogt weer fantastisch. De man komt heel dicht in de buurt van echte grafische grootheid. Soms zie je dat hij zich er wat snel van afmaakt met het tekenen van decors. Je vraagt je onwillekeurig af of Ralf niet liever de personages tekent? Een beetje meer art directing en hij zou echt een tekenaar van internationale allure kunnen worden. Het talent is onmiskenbaar aanwezig.

De tekenaars dragen dit tweede album en alleen al op basis van hun inspanningen zou je als lezer dit album al in moeten kijken. Het is een waardig antwoord op veel Marvel- en DC-titels. Kan het zich meten met de beste? Daarvoor moeten we wachten op 2023 als het derde en afsluitende deel verschijnt.

9 Tails #2 verscheen op 21 oktober. Koop 9 Tails bij Reboot comics