Lightyear review: Interstellar op zijn Pixars

In 1995 kreeg een jongen genaamd Andy een actiefiguur van zijn favoriete film. Lightyear is die film.

Tijd is een venijnig beestje

Buzz Lightyear, hier vertolkt door Chris Evans om een duidelijk onderscheid te maken tussen speelgoed Buzz uit Toy Story (Tim Allen) en film-Buzz, strandt samen met een groep mensen op een ongekende planeet door een crash waar Buzz zich schuldig over voelt. Hij moet samen met zijn crew nieuwe kristallen synthetiseren om hun ruimteschip terug aan de praat te krijgen. Hij maakt meerdere testvluchten waarin hij steeds de lichtsnelheid moet benaderen waardoor er voor Buzz enkele minuten tijd verstrijken, maar voor de rest meerdere jaren. Hier zal Buzz mee moeten leren omgaan.

Het is vooral in de eerste act van de film dat de typische Pixar-emoties naar boven komen in Lightyear. De relaties die Buzz langzaam ziet verdwijnen door de tijd komen hard aan, niet zo snel als in de eerste 5 minuten van Up maar desalniettemin raken deze scenes de snaren die ze moeten raken. Na de eerste act volgt een non-stop actieverhaal om op het einde weer terug te vallen in de Pixar-warmte die we gewoon zijn. 

Het betere stemmenwerk en prachtige animatie

Vooral in de eerste act raakt Lightyear de snaren die hij moet raken.

Lightyear is Chris Evans zijn debuut als stemacteur en hij doet dit zeer naturel overkomen. Hij maakt er bewust zijn ding van zonder Tim Allen te willen imiteren. Je kan er niet aan doen maar onbewust hoor je altijd een beetje Captain America in de stem, wat soms een meerwaarde is en soms een beetje storend kan zijn voor het personage.

Het zijn echter voornamelijk de personages Mo, vertolkt door Taika Waititi, en Sox, vertolkt door Peter Sohn, die de show stelen. Taika Waititi lijkt vooral zichzelf te spelen, maar wat is er niet leuk aan Taika als een space cadet? Sohn speelt dan weer een robotkat genaamd Sox die voor de nodige humor zorgt.

Dat we door Pixar nogal verwend zijn op basis van animatie, is misschien een understatement. Ook in Lightyear worden onze ogen verwend door de prachtigste kleuren en effecten in de ruimte, maar ook op de planeet zelf of in de personages zien we dat er met elke Pixarfilm vooruitgang komt. Vooral de zwarte personages zien er prachtig uit, kijk vooral eens naar het haar van Alisha en Izzy dat er heel goed uitziet.

Vele knipoogjes

Dat we door Pixar nogal verwend zijn op basis van animatie, is misschien een understatement.

In de eerste Toy Story-films werden er al enkele zaken uit de doeken gedaan over de film Lightyear die niet genegeerd konden worden. Dit zie je in typische kostuums van de personages, in sommige dialogen en natuurlijk in de antagonist Zurg (James Brolin, vader van). Echter kunnen er toch een aantal zaken verdraaid worden zodat je verhaalgewijs nog verrast kan worden als Toy Story-fan. Andersom vallen er ook referenties te zien naar Toy Story zoals een bepaalde scène met kegels. Ook aan de scififans wordt er gedacht en je kan jezelf even bezig houden met alle referenties te zoeken naar andere klassieke scifi-elementen. (Ik heb een TARDIS gespot!)

De onderliggende boodschap in Lightyear is, zoals we van Pixar gewoon zijn, met de nodige subtiliteit gebracht. Buzz ondergaat een hele story-arc over zelfwaarde en dat persoonlijke imperfecties liefde juist mooier maakt. Voor velen, voornamelijk de jongsten, zal dit minder duidelijk zijn en in de grote lijnen blijft het een feelgoodverhaal.

Lightyear is nu te zien in de bioscoop.