Het Bos Slaapt review: het gekende sprookje, maar dan anders

Het Bos Slaapt is een prentenboek geschreven en geïllustreerd door Rébecca Dautremer en vertaald door Edward van de Vendel. Het boek vertelt het verhaal van Doornroosje, maar op een geheel andere en originele manier. 

Het verhaal door een andere bril

Het boek begint met twee simpele mannetjes. Zij nemen je mee door het bos en vertellen het verhaal. Al snel weten we dat dit de prins en zijn lakei zijn. Wanneer we door de pagina’s wandelen, ontdekken we dat alle dieren en mensen in het bos in slaap gevallen zijn, gewoon op de plaats waar ze stonden. Twee boksers die mekaar omhelzen, een poetsvrouw die op haar bezemsteel hangt, vlindertjes op de bloemen… Alles is in een diepe slaap gevallen.

Het blijkt dat de lakei meer weet van wat er aan de hand is en hij leidt de prins recht naar het doel: een mooi meisje dat op de grond in slaap gevallen is. De prins weet wat hij moet doen en stapt op het meisje af.

 

Simpel, maar het werkt

De tekeningen zijn afwisselend heel simpel en heel uitgewerkt. De prins en de lakei krijgen een groot wit blad en worden uitgebeeld met een paar snelle schets-achtige lijnen. Het bos en de inwoners ervan zijn kleurrijk en gedetailleerd getekend, waardoor er een duidelijk maar slim contrast is. De wakkere personages zien eruit als geesten, terwijl de slapende wezens er levendig uit zien.

Wanneer de prins het meisje wil wakker kussen, loopt hij als het ware het boek uit en verandert hij zelf in een kleurrijke, gedetailleerde tekening. Wanneer het bos wakker wordt, verhuist iedereen naar het witte blad. Enkel de dieren blijven gedetailleerd en kleurrijk wanneer ze ontwaken.

Een boek dat alle harten raakt

Het Bos Slaapt is heel simpel, weinig tekst, veel tekeningen en er wordt geen achtergrondverhaal gegeven. Het spinnewiel wordt niet vernoemd en er wordt geen woord gezegd over een vloek. Doornroosje haar naam wordt nooit vermeld, daardoor is er toch een soort afstand tussen het sprookje en dit boek. Het is abstract, maar toch mooi. Weinigzeggend en toch zie je het sprookje er meteen in.

Het mag dan misschien voor kinderen zijn, dit boek kan door iedereen gelezen worden. Het leest vlot, kan op tien minuten uitgelezen worden, maar is het ook waard om op het gemak doorbladerd te worden. Doe het alleen al voor de wondermooie tekeningen.