X-Men Inferno Prologue review: de opmaat naar Inferno

In het vorige deel waren de X-Men gestorven voor de goede zaak en uitgegroeid tot legenden. Maar wie denkt dat Marvel Comics hun kip met de gouden eieren de strot heeft doorgesneden, komt bedrogen uit. De titel van deze bundel is Inferno: Prologue en ze is wat ongelukkig gekozen. Later meer hierover.

Schrijver: Chris Claremont
Tekenaar: Marc Silvestri, Rick Leonardi
Inkleurder: Glynis Oliver
Uitgever: Marvel Comics
Verschijningsdatum: april 1988- november 1988

Wat vooraf ging..

De X-Men zijn weer tot leven gewekt door Moira als dank voor de rol die ze gespeeld hebben bij de strijd tegen The Adversary. Ze krijgen meteen wat extra’s. Vanaf nu zijn de X-Men onzichtbaar voor allerhande computer- en camerasystemen, behalve voor hun eigen apparatuur. Ook magie heeft geen vat op hen. En ze krijgen van Moira de Siege Perilous. Een juweel dat hen, indien ze dat willen, een geheel nieuw leven kan geven. Het team is inmiddels richting Australië getrokken waar ze een nieuw leven opbouwen. Hierbij worden ze geholpen door een mysterieuze Aborginal die ze omdopen tot Gateway. Wanneer ze het hem vragen, opent hij een portaal waardoor de X-Men worden getransporteerd naar de plek waar ze op dat moment het hardste nodig zijn.

In Australië keren de X-Men terug naar de roots van hun eerste optreden in Giant Size X-Men #1. De lezers krijgen de kans om even bij te komen van het voorgaande en de X-Men krijgen ruzie met The Reavers, een groepje cyborgs die ook op zullen duiken in de Logan-film, en spelen voor kerstman. Daarna worden de zaken wat serieuzer aangepakt wanneer The Brood weer opduiken.

Deze aliens zagen we voor het eerst aan het begin van de jaren tachtig en het moet worden gezegd dat ze er uit de pen van Dave Cockrum bijna lief uitzagen. Pas wanneer Marc Silvestri ze tekent, zie je wat voor een afschrikwekkende wezens dit zijn. Deze tekenaar legt meer realisme in zijn werk.

Globetrottende X-Men

De rest van deze bundel wordt in beslag genomen door de belevenissen van de X-Men in Genosha, een eiland voor de kust van Afrika met een duister geheim. De welvaart van de inwoners wordt mogelijk gemaakt door het exploiteren van mutanten. Een niet te subtiele verwijzing naar het Zuid-Afrika van 1988 waar de Apartheid op dat moment nog altijd welig tiert.

Deze maatschappij wordt door Claremont behoorlijk uitgediept al worden de clichés in het verhaal niet helemaal vermeden. We hebben het hier over de politicus die zijn invloed gebruikt om een mutante dochter buiten het systeem te houden. Het is fascinerend om te zien hoe er in andere delen in de wereld met mutanten wordt omgegaan en je vraagt je af waar ze nog meer mee aan zullen komen? De X-Men zijn in deze bundel zowaar weer internationaal geworden.

Even een flashback

Wel, dat zal niet te lang duren. Want tussen de plaatjes van deze comic dient zich een nieuw verhaal aan. Zoals de lezers wel weten was Madelyn Pryor lid van het gezelschap X-Men die aan het einde van Fall of the Mutants de dood vond. Wat mensen misschien niet hebben meegekregen, is dat ze door Scott Summers aka Cyclops min of meer aan de kant werd gezet toen Jean Grey weer tot het land der levenden ging behoren. Cyclops liet haar en hun pasgeboren zoon zitten voor het heldendom en richtte samen met de andere oorspronkelijke X-Men het nieuwe team X-Factor op. (Dit gebeurde voor de aanval van de Marauders) Madelyne was ooit in het leven geroepen om Scott een mooie oude dag te bezorgen en loopt nu doelloos rond. Niet voor lang…

Aan het begin van de jaren tachtig werd Colossus zus, Illyana Rasputin aka Magik, door de demoon Belasco meegenomen naar zijn thuisdimensie Limbo. In de vierdelige Magik-miniserie konden lezers zien hoe Ïllyana zich los maakte van de invloed van Belasco en zichzelf uitriep tot heerseres van Limbo. Maar ze maakte ook onderdeel uit van The New Mutants en gebruikte Limbo vooral als tussenstation voor haar teleportaties. Door haar afwezigheid ontstaat er een machtsvacuüm waardoor haar dienaar (en voormalig kwelgeest) S’ym na een bloedige strijd om de macht samenspant met de demoon N’astirh om via Illyana’s teleportatieportalen de aarde binnen te vallen.

Inferno komt eraan

Ze zien in Madelyn Pryor een ideaal vehikel om dit voor elkaar te krijgen omdat ze verscheurd wordt door wraakgevoelens jegens Scott Summers. Ze is een dankbaar doelwit voor hun manipulaties. In deze bundel zul je met enige regelmaat zien dat het lopende verhaal in deze comic wordt onderbroken door korte fragmentjes waarin een van beide demonen zich bezighoudt met Pryor om met haar het nodige te bespreken. Erg spannend. En het is de eerste keer in Chris Claremont zijn run dat een groot event zo ruim van tevoren wordt opgezet. Ook de kleine ergernisjes van Fall of the Mutants worden vakkundig vermeden.

Toch is het eigenlijk jammer dat deze bundel Inferno Prologue heet. Het zou chiquer zijn geweest als de titel een verwijzing was geweest naar het verblijf van de X-Men in Australië. De opbouw van Inferno is bijzaak en daar is nu een hoofdzaak van gemaakt. Het is ook jammer dat de X-Men niet over de wereld blijven trekken.