De oorlog winnen 1: Ciudalia review – intriges op z’n mediterraans

Een routineuze moordpoginging in Ciudalia loopt verkeerd af voor ex-soldaat, heden huurmoordenaar en bon vivant, Benvenuto Gesufal. Het beoogde slachtoffer is beter voorbereid dan werd gebrieft. Plots belandt Benvenuto in een web van politieke intrige en moet hij zelf vechten voor z’n leven.

In de Italiaans aandoende stad Ciudalia maken we kennis met Benvenuto Gesufal. Deze heeft z’n krijgshaftige verleden als falanx achter zich gelaten en knapt nu klusjes op als huurmoordenaar voor de gilde van de fluisteraars. Een routineklus loopt verkeerd af wanneer zijn doelwit vergezeld blijkt van een duistere magiër. De mislukte aanslag zet een reeks onvoorziene gebeurtenissen in gang en terwijl Benvenuto vlucht voor zijn leven ziet hij het aantal bondgenoten slinken. Er wordt politiek hoog spel gespeeld in het prachtige Ciudalia en Benvenuto zal geslepen uit de hoek moeten komen om te overleven. Ligt de sleutel misschien in het verleden, bij het meedogenloze optreden van senator Leonide Ducatore bij de slachting van Kaellsbruck?

Ciudalia is het eerste deel van De oorlog winnen, een nieuwe heroic fantasyreeks gebaseerd op de novelle Mauvaise Donne, gepubliceerd in de bundel Janua Vera door Jean-Philippe Jaworski. De verstripping van een boek dus. Door de band genomen doet dit eerste deel erg aan Game of Thrones denken: politieke intriges vieren hoogtij en soms is het niet meer zo evident om door de bomen het bos nog te zien. De oorlog winnen vraagt inspanning van haar lezers. Wie dit album ter hand neemt, verwacht zich best niet aan hersenloos vertier, en moet enige moeite aan de dag leggen om de draad van het verhaal te kunnen blijven volgen. Wie dat doet, wordt echter wel beloond voor zijn moeite. Bovendien krijgen we met Benvenuto Gesufal een bijzonder prettig hoofdpersonage om te volgen: een schelm pur sang, waar je simpelweg niet níét voor kunt duimen.

Genêt brengt Ciudalia overtuigend tot leven. Hij tekent vrij realistisch en erg gedetailleerd, waardoor je alle prenten des te aandachtiger bekijkt. Een palet van goud- en okerkleuren en een staalblauwe hemel overtuigen ons van het mediterrane klimaat van de kuststad, terwijl de scènes in het kille Kaellsbruck donker en grijs zijn.

Ciudalia doet iets wat strips, en verhalen tout court, tegenwoordig niet al te vaak meer doen: het daagt uit en het verbaast. Na dit eerste deel hebben we er geen idee van wat de toekomst nog brengt (tenzij we natuurlijk het boek zouden gaan lezen waarop de reeks gebaseerd is) en dat is een erg prettig gevoel.