Call Me By Your Name review: ode aan de passie

Call Me By Your Name is de nieuwe film van de Italiaans-Algerijnse regisseur Luca Guadagnino, die eerder al indruk maakte met A Bigger Splash (met onder andere, jawel, Matthias Schoenaerts). Deze keer verfilmt Guadagnino het spraakmakende boek van André Aciman herwerkt voor het scherm door niemand minder dan James Ivory. De eerste trailer beloofde al veel goeds, mede door de prachtige soundtrack van onder andere Sufjan Stevens. Onze verwachtingen waren dan ook hoog gespannen.

Het jaar is 1983. (Een uitstekend jaar, maar dit volledig ter zijde.) In het noorden van Italië dicht bij de Franse grens volstrekt zich een jaarlijks ritueel. De Amerikaanse professor Pearlman nodigt één van zijn meest veelbelovende studenten uit om enkele weken met hem en zijn familie door te brengen op hun Europese landgoed voor een zomer vol intellectueel stimulerende conversaties en culturele ontplooiing. Dit jaar komt de eer toe aan Oliver, een Amerikaanse doctoraatsstudent die bezig is aan het manuscript voor zijn eerste boek.

Traag maar zeker sluimert er echter een onderhuidse aantrekkingskracht tussen de twee tegenpolen.

Elio, de zoon van professor Pearlman, heeft hier echter weinig aan. Elk jaar moet de erudiete 17-jarige jongeman zijn slaapkamer afstaan aan de zomergast, die dit jaar dan nog eens een onuitstaanbare en arrogante playboy lijkt te zijn. Elio lijkt te enige in het dorpje te zijn die niet onder de indruk is van Oliver en beslist om hem deze zomer te negeren en zich volledig toe te leggen op zijn boeken en het transcriberen van muziek. Traag maar zeker sluimert er echter een onderhuidse aantrekkingskracht tussen de twee tegenpolen, die uitmondt in een zomer die hen voor het leven zal tekenen.

Chalamet speelt de pannen van het dak in wat ongetwijfeld zijn definitieve doorbraak wordt.

Call Me By Your Name is, los van zijn thema, één van de meest prachtig gefilmde en subtiel geacteerde films die ik ooit gezien heb. Ik ben sowieso fan van cinema met natuurlijke dialogen waar plaats is voor stilte en beelden die je de tijd geven om de omgeving te laten absorberen. En wat voor een omgeving. Na het bekijken van deze film heb je echt het gevoel een zomer in Italië te hebben doorgebracht. Alhoewel sommigen misschien twijfelen aan de casting van Armie Hammer, kan niemand ontkennen dat Timothée Chalamet perfect is voor deze rol. Chalamet speelt de pannen van het dak in wat ongetwijfeld zijn definitieve doorbraak wordt.

De manier waarop de ontluikende liefde tussen de naïve Elio en de gereserveerde Oliver wordt in beeld gebracht, is uitermate oprecht, zonder terug te grijpen naar clichés. Het is echter niet allemaal rozengeur en maneschijn. Want alhoewel enkele pikante scènes uit het boek niet letterlijk worden vertaald naar het grote scherm, (laten we even de camera focussen op de bomen buiten in plaats van wat er in de slaapkamer gebeurt) zijn andere minstens even onthullende beelden tussen Elio en zijn vriendin Marzia blijkbaar geen taboe voor Sony Pictures Classic. Ook de marketing door Sony toonde ook aan hoe het zelfs in 2017 nog altijd moeilijk is om een mainstream LGBQT-film op poten te zetten.

De scène tussen vader en zoon naar het einde van de film zal me voor altijd bijblijven als één van de mooiste en eerlijkste stukjes cinema die ik ooit gezien heb.

Maar uiteindelijk weet Guadagnino perfect de boodschap van het boek neer te zetten in deze film. Het einde is magistraal, met een scène tussen vader en zoon naar het einde van de film toe die me voor altijd zal bijblijven als één van de mooiste en eerlijkste stukjes cinema die ik ooit gezien heb. De laatste minuten van de film zullen je bij de keel grijpen, mede dankzij de prachtige muziek van Sufjan Stevens. Ook de originele muziek van Ryuichi Sakamoto en de mix van 80s hits zorgen voor een perfecte sfeerschepping. Zelden komen zoveel verschillende elementen van goede cinema op spectaculaire wijze bijeen in één film. Doe jezelf een plezier, stap even uit je comfortzone en ga deze film bekijken. Je zal er geen spijt van hebben.

---

Call Me by Your Name speelt vanaf 14 februari in de Belgische zalen.