De Vorsers: Van lood naar goud review – de historische Sherlock?

[columns][column size=”2/4″]Een interessante spannende bouwsteen voor de rest van de reeks, dat is De Vorsers: Van lood naar goud. Al zou het ook een entertainende standalone kunnen zijn, want het plot is volledig afgewerkt. [/column][column size=”2/4″]Schrijver: Luca Blengino
Tekenaar: Stefano Carloni
Uitgeverij: Daedalus
Aantal pagina’s: 56
Prijs: €8,95
Verschijningsdatum: 16/12/2017[/column][/columns]

In Ferraris, Italie, is er een universiteit. Die universiteit wordt geteisterd door verontrustende sterfgevallen. Eerst de zelfmoord van een jonge, beloftevolle student en dan de moord op Meester Horatius. Het is aan Nicolas Copernicus om de moord op zijn goede vriend op te lossen. Gelukkig krijgt hij de hulp van een nieuwsgierige leerling.

Iets met arsenicum en deductie

Wat volgt is een historische whodunit, waar soms wat Arthur Conan Doyle-achtige scènes in voorkomen. Zelfs Copernicus en Paracelsus zelf hebben veel gelijkenissen met Holmes en Watson. Het is ook geen verhaal over Copernicus, maar een waarin Copernicus de rol van detective op zich neemt. Hij probeert zelfs een beetje uit de schaduw te blijven en laat de experimenten over aan de leerling.

Qua verhaal zit het goed in elkaar, al lijkt de tijd tussen de deducties net te kort. Daardoor voelen de ontdekkingen wat onnatuurlijk aan. Ook merk je wel dat de schrijvers naar de nieuwe Sherlock-reeks gekeken hebben, want sommige scenes lijken bijna gekopieerd uit die reeks.

Het is een strip vol alchemie, die ook zeer mooi in beeld gebracht wordt. Alleen al Paracelsus’ verblijf is adembenemend mooi. Veel kennis van de tijd en de alchemie is er trouwens niet vereist (ik zelf weet er ook weinig van en kon perfect volgen). Alles wordt uitgelegd en er komen geen moeilijke vergelijkingen of experimenten in.

Ook in de grote scènes is alles tot in het detail afgewerkt. Wat mij vooral opviel, was de mooie Italiaanse kledingstijl. Bij close-ups zag je de kleding tot in het detail, zelfs de stiksels waren mooi afgewerkt. Al, als ik een puntje van kritiek mag geven, vond ik dat de gezichten net iets meer verschillend mochten zijn, zeker van de vrouwen. De vrouwen in het bordeel zijn bijna kopieën van elkaar en dat stoort toch een beetje.