After the Virus review: overleven in de zombie wereld

Zombies, het is een thema dat populair blijft. In After the Virus, een kaartspel van Frygames, proberen we een volledig verhaal lang te overleven, anderen te vinden en uiteindelijk onze lieve aarde te herwinnen.

Het is steen en been klagen, 90% van onze bevolking is bezweken aan een virus dat ze in hongerige zombies heeft veranderd.

Het is steen en been klagen, 90% van onze bevolking is bezweken aan een virus dat ze in hongerige zombies heeft veranderd. De overlevenden moeten zich verenigen om die horde af te weren! Jammer genoeg zijn veel van de overlevenden niet echt in staat om zichzelf te helpen. Daarom is het aan enkelen onder ons om de leiding te nemen en hen te redden!

Wie zijn deze machtige persoonlijkheden die de schapen gaan leiden om onze wereld te herveroveren? Wel, niet echt wie je verwacht. Een tiener, een ex-militair, een tomboy en de oude cafédame gaan deze taak op zich nemen.

After the Virus is een coöperatief deckbuilding-spel waarin ieder personage een eigen speciale vaardigheid heeft. Ze starten ook met een kleine, beperkte trekstapel die hun persoonlijke bezittingen vertegenwoordigen, alsook enkele overlevenden. 1 tot 3 spelers kunnen meedoen in het spel. De moeilijkheid wordt wel met iedere speler verhoogd om het spannend te houden.

After the Virus bestaat uit een totaal van 15 missies die je tot een goed einde moet brengen.

After the Virus bestaat uit een totaal van 15 missies die je tot een goed einde moet brengen. Spelers nemen elke beurt 5 kaarten. Ze spelen die dan op hun veld waar ze hun materiaal kunnen voorbereiden. Later kan je die dan activeren. Elke kaart heeft een activatiekost, waarvoor je een aantal kaarten moet afleggen. Het is dus altijd een beetje puzzelen om maximaal voordeel uit je kaarten te halen.

Jammer genoeg zijn de zombies ook rijkelijk aanwezig. Iedereen start met enkele van deze boosaardige wezens in zijn trekstapel.

Jammer genoeg zijn de zombies ook rijkelijk aanwezig. Iedereen start met enkele van deze boosaardige wezens in zijn trekstapel. Als je er eentje in je hand vindt, moet je die dan ook in het spel brengen. Spelers mogen elkaar helpen om met wapens en ander materiaal deze ondode gure figuren voor altijd uit hun ondode lot te helpen. Als je trekstapel leeg is dan ga je die terug klaarmaken om te gebruiken. Maar daar hangt wel iets aan vast natuurlijk, want iedere keer dat je dat doet moet je ook een aantal zombies toevoegen aan je trekstapel. Hoe langer je erover doet om de missie te voltooien, hoe moeilijker het wordt. Dit geeft wel een leuk gevoel van tijdsdruk en houdt het spel spannend.

Een laatste element van het spel is het verkennen van nieuwe locaties en het zoeken naar nieuw materiaal. Dat ga je doen door kaarten te gaan inruilen om nieuwe kaarten in het spel te brengen. Voor veel missies zal je niet starten met de kaarten die je nodig hebt om het tot een goed einde te brengen. Dit wil zeggen dat je verplicht bent om te gaan zoeken naar wat je nodig hebt.

After the virus heeft zo zijn eigen tekenstijl. Het is een beetje cartoony met enkele lugubere elementen erin verwerkt.

After the virus heeft zo zijn eigen tekenstijl. Het is een beetje cartoony met enkele lugubere elementen erin verwerkt. De focus op de grauwe kleuren geeft wel een goed beeld van de wereld die ze naar voren willen brengen. De componenten van het spel zijn sober maar stevig, je zal het spel met wat goede zorg heel lang in mooie staat kunnen houden.

Jammer genoeg is After the Virus een beetje een slachtoffer van zijn eigen design. Het spel is leuk maar eenmaal je alles gespeeld hebt van de aanwezige missies, ga je het niet zo vlug meer uit de kast halen. Kort en intens is zo’n beetje de beste beschrijving voor het spel. Meer missies en meer verschillende personages zouden al een grote stap zijn om de leefbaarheid van het spel te vergroten. Hopelijk zien we een expansie voor dit spel, want het heeft wel veel potentieel qua design.