Wanneer we als fanatieke gamer naar de E3-persconferenties kijken, dan is dat altijd een beetje met een dubbel gevoel. Ook al krijg je heel veel leuk nieuw speelgoed te zien, je moet gewoonlijk op zijn minst nog enkele maanden wachten voor je ermee kan spelen. In vele gevallen duurt het zelfs nog jaren en in het ergste geval bestaan E3-aankondigingen uit beloftes die nooit waarheid worden. Wanneer er dan eens een ontwikkelaar op het podium stapt met de aankondiging “en je kan het kopen vanaf … nu!”, dan krijgen we het toch een beetje warm vanbinnen en willen we maar al te graag beginnen spelen. Zo gebeurde het ook met Unravel Two, het vervolg op het vrij succesvolle Unravel uit 2016.
Ontwikkelaar: ColdWood Interactive
Uitgever: Electronic Arts
Platform: pc, PlayStation 4, Xbox One
Aantal spelers: 2 (lokaal)
Release: 9 juni 2018
Reviewcopy op PS4 bekomen via uitgever.
Een ontknoping met losse eindjes
In Unravel Two neemt de mascotte van de serie, Yarny, weer het voortouw. Ditmaal krijgt hij er nog een vriendje bij, die door jezelf of door een medespeler kan bestuurd worden. Samen zal je een hele reeks aan puzzels moeten oplossen, vijanden vermijden, en enkele heel creatieve platformsecties trachten te doorstaan.
Na het spel van begin tot einde uit te spelen, weet ik nog steeds niets over de personages of wat er aan de hand is met hen.
Net als het eerste spel wordt er geen rechtstreeks verhaal verteld in Unravel Two. Je ziet schimmen van mensen rondlopen op bepaalde punten in het spel, en je ziet die enkele acties uitvoeren, maar wat hun motivatie is, wordt nooit verteld. Ik denk ergens een zombie gespot te hebben en op een bepaald moment was er een kip, maar na het spel van begin tot einde uit te spelen, weet ik nog steeds niets over de personages of wat er aan de hand is met hen.
Je krijgt enkele stukken van een verhaal, en je mag zelf de leegtes invullen, wat best iets moois en poëtisch heeft, maar wie Unravel Two wil spelen om een verhaal mee te maken, is eraan voor de moeite. Gelukkig is dit het enige aspect waar Unravel Two tekort schiet, en aangezien ik uit een tijdsperiode kom waar een platformerverhaal niet meer was dan “Jij, red de prinses.” kan ik dit makkelijk door de vingers zien.
Yarny Kazaltzis
Net als zijn voorganger is Unravel Two een zeer mooie game. Je Yarny-figuur is maar 10-20 centimeter groot, waardoor alle elementen uit de omgeving veel groter lijken. Als je dan door de natuur loopt, wordt alles uitvergroot, en krijg je te zien hoeveel tijd en moeite er in de details van de omgevingselementen en platforms gestoken werd. Je twee Yarny-figuren kunnen zich combineren tot één figuur, die door een van de spelers bestuurd wordt. Als je dan zelf even copiloot mag spelen, geeft dit je meer tijd om te appreciëren hoe mooi alles uitgewerkt is. Gepaard met de prachtige soundtrack van dit spel is de omgeving een plezier om te bestuderen.
Doorheen de levels is het gewoonlijk vrij duidelijk welke elementen van de omgeving je kan gebruiken om verder te geraken, en wat decoratie is. Toch waren er hier en daar momenten waar alles zo goed in elkaar overvloeit dat een platform een deel van de achtergrond bleek te zijn, of dat een vermoedelijk stuk achtergrond toch een essentieel deel van het level was. Dit is gelukkig slechts enkele keren voorgevallen en is nooit een groot probleem geweest.
Een van de leukste elementen van het spel is het stijlen van je eigen figuur. Wanneer je start, heb je enkel de oude Yarny en de blauwe figuur uit de trailer. Door levels en challenges uit te spelen, zal je echter al snel nieuwe kleuren en vormen vrijspelen, waardoor je je Yarny echt uniek kunt aankleden. Het spel wordt leuker eens je je eigen figuur hebt gemaakt, en het uitbreiden van je opties is een mooi duwtje om ervoor te zorgen dat je meer challenge levels wilt spelen.
It don’t mean a thing if it ain’t got that swing
Zelfs na herhaaldelijk spelen blijft het spel leuk.
Een platformer mag dan nog zo mooi en charmant zijn als maar kan zijn, zonder strakke gameplay betekent dit niets. Gelukkig beseffen ze dit bij ColdWood Interactive maar al te goed. De platforming in Unravel Two op zich bestaat uit rennen, springen, klimmen en je touw uitwerpen. Als figuren die uit draad bestaan, heb je allebei een touw om te werpen dat je kan gebruiken om Tarzan-gewijs te slingeren tussen punten, om iets te beklimmen of naar beneden te abseilen.
Enkele van de beste momenten in het spel gebeuren wanneer je met zijn twee een puzzel van verschillende stappen moet oplossen.
Je touw kan je ook met een knoop bevestigen, door op meerdere punten een knoop te maken, kan je zo touwbruggetjes en trampolines creëren. Je bent wel beperkt in hoeveel touw je kan opspannen doorheen het level voor je zelf uitgerafeld bent en knopen moet lossen om terug verder te kunnen. Enkele van de beste momenten in het spel gebeuren wanneer je met zijn twee een puzzel van verschillende stappen moet oplossen. Je moet bruggetjes bouwen en objecten verplaatsen, maar je moet voortdurend rekening houden met de afstand die je al opgebouwd hebt uit touw, en de afstand tussen de twee Yarny’s.
De puzzels doorheen het verhaal waren soms erg simpel, andere momenten kregen we wel doordenkers voorgeschoteld, maar het leek nooit écht moeilijk. Als doorgewinterde platformerspeler waren er maar enkele momenten waarop iets écht nieuw was voor mij en ik toch eventjes moest denken voor ik tot de oplossing kwam.
Hoewel het verhaal vrij lineair en relatief simpel is om door te spelen, biedt Unravel Two toch veel uitdaging in de challenge levels. Deze extra levels speel je vrij door de normale levels uit te spelen. De challenges zijn telkens veel korter, gewoonlijk bestaan ze zelfs maar uit één puzzel. De moeilijkheid is echter veel hoger, en sommige van deze challenges werden na een tijd even frustrerend als sommige bekende bikkelharde platformers als Super Meat Boy of N++. Ook al kan je heel het spel ook singleplayer spelen, waarbij je allebei je personages moet besturen, waren er toch enkele challenge-levels waarvan ik nog niet inzie hoe je die alleen kan uitspelen.
De puzzels in het hoofdverhaal worden nooit extreem moeilijk, maar toch geven ze voldoening. De acties die je uitvoert, zien er gewoon cool uit en soms zal je toch enkele pogingen moeten doorstaan om je doel te bereiken. De challenge-levels zijn dan weer van een ander kaliber en brengen je eerder op een punt van frustratie en kwaadheid die gepaard gaat met “allez, nog één keer proberen dan.”
Die ene poging worden er al snel twintig, maar wanneer je dan een nieuwe Yarny hebt, weet je dat het al die moeite waard was. Tenzij je geen waarde hecht aan cosmetische veranderingen, maar zelfs dan zit er wel nog een achievement in.
Kort maar draadkrachtig
Unravel Two heeft maar een handvol levels. Elk level duurt zo’n 30 minuten om uit te spelen, en de ontwikkelaar ging duidelijk voor kwaliteit boven kwantiteit. Verwacht hier geen spel van twintig uur, denk eerder in de richting van zes tot acht uur om alles te bereiken.
De content die er is, zit echter zodanig goed in elkaar dat de korte levensduur niet storend is. Als je klaar bent met het verhaal heb je nog de challenges om uit te spelen, collectibles om te verzamelen, of kan je het spel nog eens bovenhalen samen met een vriend die het nog nooit gespeeld heeft. Zelfs na herhaaldelijk spelen blijft het spel leuk. Intussen heb ik het eenmaal volledig in multiplayer gespeeld, en eenmaal in singleplayer, en het is me nog niet beginnen vervelen.
Garen gedaan
Wat sidescroller platformer games betreft zijn er weinig in 2018 die Unravel Two kunnen overtreffen.
Wat sidescroller platformer-games betreft zijn er weinig in 2018 die Unravel Two kunnen overtreffen. Waar het eerste spel het vooral van de charmes van de omgevingen en het Yarny-personage diende te halen, is deze tweede game een uitstekende platformer in zijn eigen recht. Dit is één van de weinige platformers die een multiplayer-aspect weet uit te bouwen op een manier die het niet enkel doenbaar maar ook echt leuk maakt. De multiplayer is niet zomaar een leuke extra in dit spel, in elk level zitten er verschillende momenten waarop je personages moeten samenwerken om tot een oplossing te komen.
Alle frustraties, trots en voldoening worden gedeeld met je medespeler en dit zorgt ervoor dat je aan het einde van het spel echt met een gevoel zit alsof je samen op avontuur bent geweest. Zorg gewoon dat je niet té kwaad wordt op je medespeler als je perfect getimede swing verpest wordt omdat hij/zij net dat moment koos om in de andere richting te springen.
