LEGO The Incredibles review: voorspelbaar maar charmant

Traveller’s Tales heeft met haar studio’s ons al veel geliefde universa gebracht in hun ondertussen vertrouwde LEGO-formule. Na onder meer Star Wars, Indiana Jones, Harry Potter en Marvel is het de beurt aan de Parrs in LEGO The Incredibles. Blijft de Lego-formule ons charmeren, of is het spel niet zo Incredible als gehoopt? Geekster deed vooral geen LEGO-cape aan en testte het voor jullie uit.

Terug naar de Glory Days

Wie het spel start, zal meteen voor een kleine verrassing komen te staan. LEGO The Incredibles bevat immers het verhaal van The Incredibles 2 en The Incredibles, in die volgorde. Er is niet echt een goede reden voor deze beslissing, behalve het feit dat de tweede film net in de zalen is. Na de levels van de tweede film krijg je jammer genoeg gewoon een bericht dat je nu ook de eerste film kan spelen, en daar moet je het mee doen. Geen flashbacks of andere narratieve krachttoeren. Je kan zelfs Syndrome al in de open wereld tussen de gewone levels door verslaan en in de gevangenis steken voor je hem in de levels van The Incredibles bekampt.

Naar goede gewoonte krijgt elke film zes levels, waarin je je favoriete momenten kan herspelen. Het zijn vooral de actiemomenten, maar hier en daar is het wat rustiger. Om ervoor te zorgen dat er altijd twee spelers kunnen spelen, zijn er soms ook meer personages op een locatie dan je in de films had, zoals Mr. Incredible en Frozone die het hier samen opnemen tegen Omnidroids op Nomanisan. Dit is gelukkig helemaal niet erg, en de verhaallijnen van de films worden meestal trouw gevolgd in de typische charmante LEGO-stijl en met de typische LEGO-humor. Soms verwachten de cutscenes wel dat je de films gezien hebt als je het volledige verhaal wil begrijpen, maar uiteindelijk is het een fijne ervaring die fans van de films zeker op prijs zullen stellen.

Als 12 levels in totaal wat weinig lijkt, kan je nog extra speeltijd halen uit de vele zijmissies en de crime waves in de open wereld die de levels verbindt. Bij de misdaadgolven moet je telkens een district van de stad zien te vrijwaren van de plaatselijke schavuit. Dit wordt gedaan aan de hand van een paar kleine missies met al dan niet een baasgevecht en wordt omkaderd door korte cutscenes. Er zit zoals te verwachten soms wel wat humor in (waaronder veel puns), maar uiteindelijk is dit niet de reden waarom je LEGO The Incredibles zal spelen.

Volgens het boekje

Qua gameplay doet LEGO The Incredibles precies wat je van een LEGO-game verwacht. Dit is zowel positief als negatief. Aan de ene kant heb je immers de al vertrouwde gameplay waarbij je verschillende personages allemaal hun eigen krachten hebben waarmee je obstakels moet verwijderen en geheimen of collectibles kan vinden. Aan de andere kant heb je echter ook al de intussen té vertrouwde gameplay en komt er niet veel nieuws bij. Ook zal je veel gameplay en puzzels herkennen uit de LEGO Marvel- en LEGO DC-games, aangezien de superkrachten grotendeels dezelfde zijn.

De formule blijft leuk: gebruik je krachten, sla of schiet alles en iedereen kort en klein, en bouw nieuwe dingen om uitdagingen te overwinnen. Het gaat allemaal vlot, hoewel de laadtijden misschien een beetje lang kunnen zijn. LEGO The Incredibles zorgt voor genoeg verschillende problemen om op te lossen met de vele superkrachten die je personages (niet enkel de Parrs) hebben. Vaak moet je ook een aantal Incredibricks verzamelen. Wanneer je dit gedaan hebt, kan je de family build beginnen om een groot bouwwerk te plaatsen om bijvoorbeeld te bewonderen of iets anders mee te vernielen. De eerste paar keren is het leuk, maar na een tijdje is deze button masher niet de beste minigame en heb je een beetje het gevoel dat je het wat vaak moet doen. Aan de andere kant zorgen deze family builds er wel voor dat je ook mini-locaties en vooral personages uit andere Pixar-films kan vrijspelen. Ook de red bricks, waarmee je jezelf bonussen kan geven, keren terug. Het is in LEGO The Incredibles veel gemakkelijker om deze te verdienen, aangezien je ze krijgt door misdaadgolven te bestrijden en de dan beschikbare family build uit te voeren. Als je wil, kan je zelfs 10 van de 12 rode stenen na het eerste level al bemachtigen en zo meteen een ongelooflijk grote stud multiplier krijgen. Geen stress om “true super” in elk level te verdienen in dit spel!

Naast de films getrouw herspelen, kan je zoals steeds in de free mode terugkeren naar elk level met elk vrijgespeeld personage om de vele geheimen en minikits te vinden. Ook de open wereld zit bomvol uitdagingen, geheimen en puzzels om op te lossen. Je kan dus zoals altijd de verhaalmodus op een vier tot acht uur uitspelen, maar daarnaast nog veel tijd spenderen in de andere onderdelen van het spel. Dat laatste moet je zeker doen als je alle personages wil vrijspelen. Er is echter nog een andere manier om dit te doen. Door levels en crime waves te spelen, mag je ook in ruil voor een aantal studs een mystery bag openen. Hier zit altijd een ogenschijnlijk willekeurig personage in, hoewel het altijd wel een band lijkt te hebben met de net gespeelde missie. Het lijkt eerder meer op lachen met microtransacties en lootboxes dan echt willekeurig, wat we alleen maar kunnen toejuichen.

Supersfeer

The Incredibles-films hebben een leuke en indrukwekkende vormgeving, en deze keert ook getrouw terug in dit spel. Elk personage is, met de steeds kleiner wordende beperkingen van LEGO in gedachten, goed nagemaakt en de animaties, zoals wanneer Elastigirl zich uitrekt, zijn weer van goede kwaliteit. Zelfs baby Jack-Jack is superschattig, hoewel hij zijn haartooi moet missen. Ook de levels en de locaties zijn leuk gedaan, en de fans van de films zullen het andermaal zeer leuk vinden om vertrouwde locaties met hun LEGO-personages te bezoeken.

Qua geluid hebben de ontwikkelaars geleerd uit hun fouten bij onder meer LEGO Marvel’s Avengers. Je kan deze keer wél verschillende soorten volumes aanpassen, er zijn geen echte problemen meer met de balans, en ze hebben niet zomaar de audio uit de films overgenomen. Soms hebben de originele voice actors hun rol hernomen, en soms doen hun vervangers het zo goed dat je denkt dat het de originele zijn. Ten slotte wordt heel het spel ondergedompeld in de zalige iconische muziek van Michael Giacchino en variaties op diens bekende deuntjes. Als het doel van het spel deels is om ons naar de cinema te lokken, slaagt het alleen hierdoor al in zijn opzet.

Lego The Incredibles: conclusie

Lego The Incredibles is een leuke toevoeging aan de steeds groter wordende verzameling LEGO-games. Vooral fans van de films zullen de getrouwe recreatie van hun favoriete personages en locaties leuk vinden. Wie echter al veel Lego-games heeft gespeeld en de vertrouwde formule kent, zal hier niet echt iets nieuws of revolutionair tegenkomen. Desalniettemin blijft het spel leuk, charmant, en soms heerlijk chaotisch. Op technisch vlak doet LEGO The Incredibles het beter dan sommige voorgangers, hoewel de laadtijden soms wat aan de lange kant zijn.

Geïnteresseerd in LEGO-games of The Incredibles?

• Lees hier onze review van The Incredibles 2
• Lees hier onze review van LEGO Worlds
• Lees hier onze review van LEGO Star Wars: The Force Awakens
• Lees hier onze review van LEGO Marvel’s Avengers