Take that review: verrassend tactisch

Take that is een klein kaartspel van bedenkers Andreas Spies en Reinhard Staupe, zoals je er op het eerste gezicht zoveel kan kopen in de winkel. Is het de moeite waard om te proberen? Geekster kreeg problemen met het optellen of aftrekken van maximum 10 en testte het voor jullie uit.

Spelontwerp: Andreas Spies en Reinhard Staupe
Uitgever: White Goblin Games
Aantal spelers: 2-4
Leeftijd: 8+
Speelduur: +- 10-20 min.

Gameplay

In Take that is het de bedoeling om zoveel mogelijk positieve punten en zo weinig mogelijk minpunten te verdienen door het leggen van kaarten. Op elke kaart staat er een getal van 12 tot en met 98, met uitzondering van de tientallen zoals 30, 50 of 60. Je kan elke beurt een kaart bij de huidige rij kaarten leggen of er een wegnemen. Kaarten bijleggen doe je door een kaart waarop het getal maximaal tien of minder is dan op de vorige kaart, aan de rij toe te voegen. Kaarten wegnemen of “spiegelen” doe je door het “spiegelbeeld” van een van de kaarten in de rij te leggen en beide kaarten op jouw positieve stapel te leggen. Als er bijvoorbeeld een 47 ligt, kan jij 74 spelen, of een 19 bij een 91. Hierdoor geeft het niet altijd als je geen hoge of lage kaarten meer hebt en kan je je tegenspelers soms even verrassen. Enkel zogenaamde paddenkaarten, met veelvouden van 11 zoals 22, 44 of 77, kan je niet spiegelen (aangezien er van elk getal maar één in het spel zit).

Wie geen kaart kan leggen of wegnemen, moet heel de rij kaarten op zijn negatieve stapel plaatsen voor hij het begin van een nieuwe rij mag leggen. Op het einde van je beurt moet je telkens een nieuwe kaart trekken zodat je altijd hetzelfde aantal kaarten in je hand hebt. Wanneer de trekstapel op is, stopt het spel wanneer de huidige rij door een van de spelers moet genomen worden. Elke gewone kaart is bij de eindscore één minpunt waard, maar de paddenkaarten lappen je elk vijf minpunten aan je laars. Op het einde van het spel tel je je punten op en trek je de minpunten ervan af en kijk je wie de beste score heeft.

We waren aangenaam verrast door Take that. Het spel bevat meer strategie dan je op het eerste gezicht zou denken. Ja, er hangt veel af van geluk en de kaarten in je hand, maar beslissen welke kaart je speelt, kan belangrijker zijn dan je denkt. Zo leer je al snel met welke kaarten je het beste een rij begint en dat je ook idealiter ervoor zorgt dat je altijd zelf een kaart kan bijleggen bij de kaart die jij net zelf hebt gelegd (in het geval je tegenspelers opeens andere kaarten eerder in de rij gaan spiegelen, wat ook een goede tactiek is).

Vormgeving

Take that bestaat enkel uit kaarten. Deze zijn gemaakt in standaardformaat en bestaan uit verschillende kleuren. Voor de speciale paddenkaarten kan dit handig zijn om ze meteen te herkennen, bij de gewone kaarten is het niet echt nodig. Wat wel handig is, is het feit dat het getal op elke kaart er vijf keer opstaat en je het vanuit elk oogpunt gemakkelijk kan lezen aangezien de cijfers onderaan in de andere richting staan. Zoals bij zovele kleine kaartspellen, kan je achteraf alles gemakkelijk in een compact doosje wegsteken.

Take that: conclusie

Take that is een licht en snel kaartspel, maar bevat meer strategie dan verwacht. Na de eerste keer spelen heb je vooral een gevoel dat je het de volgende keer beter zal doen, en wil je dat ook wel eens uittesten. Je zal Take That niet elke avond spelen, en ook zelfs niet elke spelletjesavond, maar zo nu en dan kan je het eens uit de kast halen of meenemen op reis.

Geïnteresseerd in bordspellen van White Goblin Games? Lees dan hier al onze reviews.