Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Shadow of the Tomb Raider review: stoppen op je hoogtepunt

In 2013 kregen we een nieuwe Lara Croft met de Tomb Raider-reboot en in 2015 het vervolg Rise of the Tomb Raider. Dit jaar sluiten Eidos Montreal, Crystal Dynamics en Square Enix de reeks af met Shadow of the Tomb Raider. De eerste twee games werden zeer goed onthaald. De reboot zorgde voor een frisse gameplay en gewichtiger verhaal. Met pijn in het hart nemen we dan ook afscheid van een zeer memorabele Lara.

Ontwikkelaar: Eidos Montreal & Crystal Dynamics
Uitgever: Square Enix
Platform: Playstation 4, Xbox One,  PC
Aantal spelers: single player
Release: 14 september 2018

Exemplaar voor review op PS4, bekomen via de uitgever.

Wat je niet doodt, maakt je sterker

Na al wat Lara ondertussen heeft meegemaakt, is het een wonder dat ze nog heelhuids rondloopt. Fysiek is ze volledig hersteld van haar vorig avontuur in Kitezh, maar haar mentale toestand is een ander verhaal. In de eerste game werd Lara getekend door een schipbreuk met de dood van al haar vrienden tot gevolg en in het vervolg komt Lara te weten dat Trinity, een geheime organisatie, achter de dood van haar vader zat. Voorheen dacht Lara altijd dat haar vader zelfmoord gepleegd had na de dood van haar moeder. Lara besluit om Trinity te ontmantelen door hun mysterieuze activiteiten op te volgen en te dwarsbomen. Zo belandt Lara samen met Jonah in Mexico waar Trinity enkele tombes aan het uitgraven is op zoek naar een speciaal artefact.

Shadow of the Last Tomb Raider
“Onopvallend” door Mexico reizen doe je zo.

Lara zou Lara niet zijn mocht ze het artefact, een dolk uit het Maya-tijdperk, niet net iets eerder vinden dan Trinity. Het meenemen van de dolk zou een apocalyps ontketenen, maar Lara wil Trinity voor zijn en negeert alle waarschuwingen. Ik wil hier niet te veel weggeven, maar de gevolgen zijn rampzalig. Lara heeft erg veel onschuldige levens op haar geweten en de schrijvers laten niets aan je verbeelding over. Volwassenen en kinderen worden voor je ogen verzwolgen en het komt hard binnen, niet alleen als Lara, maar ook als speler. Ik weet dat zware en emotionele verhalen nu ook bij games horen, maar djeezes dit is bikkelhard. Hierna begint het verhaal pas echt en probeert Lara haar schuld te vereffenen door Trinity te stoppen en verder leed te voorkomen.

Tomb Raiders of the lost Drake’s fortune

Haar tranen zijn nog niet droog of ze rolt door de modder om soldaten op brutale wijze uit te schakelen.

Je wordt meegenomen op een typische schattenjager-sleeptouw, het zou evengoed Indiana Jones of Nathan Drake kunnen overkomen, maar dat hoort nu eenmaal bij het genre. Het verhaal is dan wel redelijk standaard, maar de manier waarop ze Lara neerzetten, intrigeert gelukkig voldoende. Het gewicht van al die slachtoffers weegt op haar mentale toestand, die door haar verleden al niet zo evident is. Het is gedurfd om een avonturier te zien waarvan haar daden ook emotionele gevolgen hebben. Tegelijk voelt dit voor mij soms ook vreemd aan. Als Trinity de dolk eerder had genomen, dan was de uitkomst hetzelfde, maar Lara neemt dit toch als een zeer persoonlijk falen.

Shadow of the Last Tomb Raider
Modderig en onopvallend jaagt Croft op haar prooi.

Even later, haar tranen zijn nog niet droog, rolt ze doorheen de modder om Trinity-soldaten op verschillende, maar allemaal zeer brutale wijze uit te schakelen. Hier heeft Lara dan geen problemen mee? Ze ziet deze soldaten dan niet als mensen? Het is moeilijk om zo’n zware verhaalelementen te verenigen met de gameplay, maar als je deze los van elkaar ziet dan heb je een boeiend en menselijk personage. Je hoeft de eerdere games trouwens niet gespeeld te hebben om snel mee te zijn met het verhaal, maar om deze emotioneel instabiele Lara Croft beter te begrijpen, raad ik je het wel aan.

Vechten, rennen en puzzelen om te overleven

Wie de vorige games gespeeld heeft, zal meteen kunnen starten. Er is bitter weinig aangepast aan de kern van de gameplay, alleen gaat alles wat vlotter en heb je meer opties om je doorheen het landschap te bewegen. De game bestaat eigenlijk uit drie onderdelen: vechten, verkennen en puzzelen. Het aantal grote vuurgevechten is zwaar verminderd in deze reeks en in de plaats kiest Lara vaker voor een stealth-aanpak. Als Lara nu vijanden tegenkomt, is haar eerste instinct gaan rollen in de modder om je te camoufleren tussen het struikgewas. Vandaar kan ze ongezien haar haken en messen in nietsvermoedende soldaten planten. Vervolgens klim je in een boom om met pijl, touw en boog je volgend slachtoffer meedogenloos op te hangen. Je hebt een ruim arsenaal aan opties, allemaal even gewelddadig, even sneaky. Occasioneel heb je toch nood aan een schietijzer en dan heb je keuze tussen een pistool, een automatisch geweer en een shotgun. Onderweg vind je ook materiaal om molotovcocktails of rookgranaten te maken. Van alle opties die je kan kiezen, vond ik de gevechten gevarieerd genoeg om niet te vervelen.

Mocht Lara het tegen Nathan Drake moeten opnemen in een parkourwedstrijd, dan zet ik mijn geld op Lara in.

Het verkennen varieert tussen platform-gedeeltes en meer cinematische manoeuvres. Beiden bestaan vaak uit een stukje klimmen, zwemmen en schommelen. Dankzij de grapple-optie kan je je laten zaken om nieuwe gedeeltes te bereiken of om jezelf verder te katapulteren tussen moeilijk te bereiken hoogtes. In het begin van de game schatte ik meestal de afstanden of mogelijke routes nog verkeerd in. Ook het tempo ligt anders dan bijvoorbeeld Uncharted, daar moet je vaak snelle reflexen hebben wanneer de omgeving rond je wegzakt. Bij Shadow of the Tomb Raider is het vaak beter om af te wachten welke nieuwe routes beschikbaar worden, wanneer een balk of rots bijvoorbeeld wegzakt. Alles went uiteraard en al snel sprong ik van hier naar ginder zonder veel problemen. Lara voelt hier als een superheld zonder vrees, sommige sprongen zie ik ze in Cirque du Soleil nog niet proberen zonder vangnet. Mocht Lara het tegen Nathan Drake moeten opnemen in een parkourwedstrijd, dan zet ik mijn geld op Lara in. Sorry Drake. Kon ik ergens niet over of langs dan was er vaak wel water in de buurt om te zwemmen door een ondergrondse tunnel. Het zwemmen gaat stukken vlotter dan in vorige games en dankzij goedgeplaatste tussenstops waar lucht aanwezig is, kan Lara een lang stuk blijven doorzwemmen. Uiteindelijk blijft het een race tegen de klok om niet te verdrinken, wat telkens zorgt voor het nodige nagelbijten.

shadow of the tomb raider
Nog mensen die altijd hun adem mee inhouden? Ik zou het nooit halen helaas…

Vaak zorgen puzzels voor een welkom rustpunt na een adrenaline gevuld stukje rennen of vechten voor je leven.

Als laatste krijg je ook een reeks puzzels voorgeschoteld. De puzzels zijn niet overvloedig aanwezig doorheen het hoofdverhaal en voelen zeker niet vervelend aan. Vaak zorgen ze voor een welkom rustpunt na een adrenaline gevuld stukje rennen of vechten voor je leven. Geen enkele puzzel leek een kopie van een andere en ze waren telkens zeer origineel. De puzzels zijn opgebouwd uit raadsels in combinatie met enkele platformelementen en het gebruik van verschillende wapens. Elk onderdeel wordt zo verschillend genoeg ingevuld waardoor de combinatie telkens voor een verrassing en andere aanpak zorgde. Wie meer puzzels wil, kan op zoek gaan naar tempels en tombes met specifieke uitdagingen. Deze optionele puzzels geven je extra wapens of outfits voor wie ze tot een goed einde kan brengen. Helaas heb je eigenlijk geen echte nood aan deze extraatjes waardoor je de uitdagingen ook gewoon links kan laten liggen. Ik kan je deze toch echt wel aanraden, de levels zitten zeer goed in elkaar dus doe jezelf een plezier en ga ervoor.

Om elk bovenstaand deel te ondersteunen, verdien je net als in de vorige games punten waarmee je vaardigheden kan aanleren. De vaardigheden helpen je speelstijl, zonder dat ze noodzakelijk worden om de game uit te spelen. Ondanks de extra vaardigheden die je kan verzamelen, is niet iedereen even goed of even hard fan van alle drie de onderdelen die je voorgeschoteld krijgt. Daarvoor heeft de game een ideale oplossing. Elk onderdeel kan je een aparte moeilijkheidsgraad meegeven. Deze kan je tijdens het spel nog aanpassen om zo de ideale uitdaging voor jezelf in te stellen. Wie het vechten te makkelijk vindt, maar geen zin heeft in puzzels kan zo beide onderdelen apart aanpassen. Een slim idee die de ervaring niet minder maakt, integendeel: meer mensen kunnen genieten van hetzelfde spel op deze manier.

Er is ook enorm veel tijd gestoken in scènes waarin Lara sterft, iets te veel tijd als je het mij vraagt. Elke misstap die je maakt, wordt afgestraft met een gruwelijke scène waarin Lara het loodje legt. Na enkele van die scènes deed ik mijn uiterste best om Lara koste wat het kost levend te houden. Ik verzette geen stap meer zonder te kijken of er een val in de buurt lag of bij het springen van rots naar rots of dat wel de juiste was. Er was één moment waar ik plots zwaar aangevallen werd en ik Lara zodanig veel heb zien sterven dat ik me er uiteindelijk toch moest overzetten. Opnieuw zwaar en ook zeer wreed, maar het zorgt er wel voor dat je een verantwoordelijkheidsgevoel kweekt voor Lara haar welzijn.

Welkom in de jungle

Grafisch ziet de game er goed uit. Het meeste van je tijd spendeer je in jungle-achtige omgevingen of in lokale dorpjes. De atmosfeer zit er telkens goed, de jungle is doorspekt met verschillende dieren en planten, en beide kan je gebruiken als onderdeel om wapens of medicijnen mee te maken. Daarnaast zorgt dit voor voldoende leven in de omgeving. Platform-elementen worden vaak weergegeven met een witte schijn alsof die rots of balk al vaker werd beklommen. Het is handig, zonder dat het storend werkt. Daarnaast zijn de omgevingen groot genoeg om te verkennen, zonder verloren te raken. Dankzij goedgeplaatste kampvuren waartussen je snel kan wisselen, raak je vlot terug naar omgevingen waar je nog niet alle extra’s of uitdagingen gevonden had.

shadow of the tomb raider
Is Nathan Drake hier niet al eens geweest?

Niet elke game heeft zijmissies nodig als je het mij vraagt.

De dorpjes die Lara tegenkomt op haar reis voelen authentiek, zeker als je de optie aanzet om de dorpelingen in hun originele taal te laten spreken. Je kan altijd de ondertiteling in je eigen taal aanzetten, maar je voelt je pas echt in Zuid-Amerika wanneer niet iedereen constant Engels spreekt. Lara en de andere personages passen goed tussen de omgevingen, ook al zijn niet alle scènes even vlot uitgewerkt. Soms voelen conversaties wat houterig, meestal door enkele vreemde uitdrukkingen, maar zelden werkt dit echt storend. Doorheen de dorpjes vind je ook zijmissies met kleine verhaaltjes, die vaak niet even interessant zijn of echt de moeite om extra tijd in te investeren. Buiten missies en enkele winkels is er verder niet echt veel te doen in de dorpjes. Niet elke game heeft zijmissies nodig als je het mij vraagt. De extra temples en puzzels zijn meer dan genoeg in deze game.

Een waardige afsluiter

Shadow of the Tomb Raider sluit de reeks af in schoonheid. Hoewel de schattenjacht an sich standaard is, zorgt Lara’s persoonlijke verhaal voor een zware emotionele ondertoon waardoor je toch in de game gezogen raakt. Het kunnen kiezen uit vele taalopties en de verschillende moeilijkheidsgraden die je per onderdeel kan instellen, helpen daar ook wel bij. Net zoals bij Uncharted hebben ze elke game net iets beter kunnen maken dan de vorige, waardoor het laatste deel uiteindelijk de beste versie wordt. Uiteindelijk is er wel wat sleet op de formule, maar de games blijven gelukkig plezierig genoeg en het verhaal brengt deze reboot tot een volwaardig einde.

Shadow of the Tomb Raider is te koop bij bol.com

Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels