Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Sea of Solitude cover

Sea of Solitude review: zelfkennis

Mentale gezondheid blijft een moeilijke kwestie om over te praten, laat staan om een in videospel als hoofdthema naar voor te laten komen. Hellblade: Senua’s Sacrifice deed dit op briljante wijze, en ook een paar van de werelden in Psychonauts lieten grote indrukken na. Nu is het de beurt aan Sea of Solitude, een game gemaakt door zo’n 12 mensen uitgebracht in het EA Originals-programma voor indie-games. Wordt mentale gezondheid ook hier passend in de schijnwerpers gezet, of leg je je boot daarvoor beter bij een andere steiger aan?

Ontwikkelaar: Jo-Mei Games
Uitgever: Electronic Arts
Platform: pc, PlayStation 4, Xbox One
Aantal spelers: 1
Release: 5 juli 2019

Reviewcopy op pc bekomen via uitgever.

Sterk verhaal

Kay, een jonge twintiger, wordt wakker in een klein bootje in een overstroomde stad. Niet enkel weet ze niet waar ze is of hoe ze er geraakt is, maar ze is ook in een monster veranderd! Ze besluit op zoek te gaan naar een manier om terug in een mens te veranderen en uit de donkere stad te ontsnappen. Op haar reis komt ze nog andere monsters tegen, die ze soms moet helpen, maar die haar ook vaak willen opeten of slecht laten voelen.

Sea of Solitude Kay
Wordt zo maar eens wakker… (© Electronic Arts)

Heel het spel is één grote metafoor, of zit vol metaforen.

Als het allemaal een beetje raar klinkt, komt het omdat het spel zich eigenlijk in de mentale toestand van Kay afspeelt. Sea of Solitude is gebaseerd op een break-up die één van de makers ooit heeft meegemaakt, en je merkt dit zeker in het tweede en derde deel van het verhaal. Heel het spel is één grote metafoor, of zit vol metaforen. Daarin is subtiliteit niet nodig, en de makers maken alles redelijk duidelijk. De titel verraadt het bijvoorbeeld al: de zee staat voor de eenzaamheid. Kay moet die zee (en dus haar eigen gevoelens) doorkruisen op zoek naar haar geliefden zonder zich over te geven aan haar negatieve gevoelens. Onderweg leert ze verschillende trauma’s te verwerken, zichzelf te vergeven en haar leven verder te zetten.

op zoek naar houvast of anderen...
Met je boot trek je over het water doorheen de stad. (© Electronic Arts)

Mentale gezondheid is hét hoofdthema van Sea of Solitude. Hoe kom je in het reine met jezelf, zowel wanneer het gaat over je eigen fouten als over situaties waar je geen weet van had of die buiten je controle kwamen? Bereid je dus voor op emotionele en soms heel donkere scènes. Het gaat over mentale gezondheid, dus het zou niet realistisch zijn als alles een volledig gelukkig einde zou krijgen. Niet enkel Kay heeft trouwens problemen. Op hun eigen manier hebben alle personages het moeilijk, en je krijgt zelfs met de personages die je eens goed zou willen slaan toch nog medelijden.

maar is na de zoveelste keer wel wat irritant.
Zelfs het opgegeten worden door één van de monsters wanneer je een fout maakt, heeft betekenis. (© Electronic Arts)

Het verhaal is heel goed, maar wel wat kort. Op een kleine vier uur zal je alles gezien hebben, misschien een beetje meer als je de twee soorten collectables wil verzamelen.

Pakkende atmosfeer

Dankzij de mooie maar eenvoudige cel shaded graphics en het contrast tussen licht en donker, word je helemaal in de juiste sfeer getrokken.

Dat het verhaal krachtig overkomt, ligt ook duidelijk aan de graphics en art direction. Dankzij de mooie maar eenvoudige cel shaded graphics en het contrast tussen licht en donker word je helemaal in de juiste sfeer getrokken. De vormgeving van de monsters is hierbij een hoogtepunt. De stad waardoor je trekt is ook mooi, en naarmate het spel vordert en Kays mentale toestand verandert, stijgt of daalt het water in de stad. Het is dan ook leuk om later nog eens op dezelfde plek als voorheen terug te komen, en te zien hoe alles veranderd is, welke nieuwe plekken vrijgekomen zijn en hoe je er nu moet doorreizen. Verwacht je echter niet aan een open wereld. Je bezoekt wel soms dezelfde plaatsen, maar enkel als het lineaire verhaal dat wil.

Sea of Solitude water
Het water overspoelt meer delen van de stad of trekt zich terug naarmate het spel vordert, maar alles blijft lineair. (© Electronic Arts)

De emotionele momenten worden geholpen door de passende muziek, maar de voice acting laat soms wat te wensen over en zaait verwarring over waar het leven van Kay zich heeft afgespeeld.

Repetitief

Je speelt Sea of Solitude niet voor de gameplay

Besef dit goed: je speelt Sea of Solitude niet voor de gameplay, wel voor de atmosfeer en het verhaal. Qua gameplay zitten we met een redelijk eenvoudige 3D-platformer. En eigenlijk is er op één sectie na niet veel echt platformen aan. Toch is er nog iets te veel klimmen om het een walking simulator te noemen. Voor de rest trek je met je boot of te voet doorheen de stad. Soms moet je via goede timing een monster ontwijken, en hier en daar is er een stukje met iets meer actie waarbij je een flare goed moet gebruiken in plaats van die enkel als wegwijzer in te zetten. Jammer genoeg zijn dat zeker niet de beste momenten van de game en kunnen ze zelfs wat irritant overkomen. Uiteindelijk is het allemaal een beetje repetitief, en dragen ze niet bij aan de ervaring van Sea of Solitude.

Sea of Solitude platforming
Dit is het hoofdstuk met de meeste traditionele “gameplay”. (© Electronic Arts)

Sea of Solitude zal dus niet voor iedereen zijn. Wie strakke gameplay verwacht, is eraan voor de moeite. Wie echter geïnteresseerd is in een goed verhaal en een schitterende atmosfeer die het thema van mentale gezondheid met respect behandelt, kan dit zeker eens uitproberen. De emotionele reis van Kay en de verschillende negatieve gevoelens, emoties en situaties zorgen ervoor dat mentale pijn passend wordt getoond. Sea of Solitude duurt niet zo lang, wat de prijs van 20 euro verklaart. Je moet zelf uitmaken of die prijs het je een korte maar narratief krachtige ervaring waard is.

Geïnteresseerd in narratieve games met schitterende atmosfeer?

Respectvol

Sea of Solitude
3 5 0 1
In het korte maar narratief sterke Sea of Solitude moet hoofdpersonage Kay haar negatieve gevoelens onder ogen zien. Jammer genoeg is de gameplay niet zo interessant en wordt het allemaal een beetje repetitief.
In het korte maar narratief sterke Sea of Solitude moet hoofdpersonage Kay haar negatieve gevoelens onder ogen zien. Jammer genoeg is de gameplay niet zo interessant en wordt het allemaal een beetje repetitief.
3/5
Total Score
Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels