Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Prey review: zo blaas je nieuw leven in een franchise

Zo om de paar jaar, als de stand van de maan precies juist staat en de filmgoden het ons gunstig zijn, komt er een film die een verlepte franchise onverwacht uit de dood doet verrijzen. Prey doet dat voor de Predator-reeks.

Eerlijk, wist er iemand nog iets aan te vangen met Predator? De cultklassieker uit 1987 van Die Hard-regisseur John McTiernan met Arnold Schwarzenegger als beschilderde paracommando haalde alles uit het simpele concept en toch kwamen er 30 jaar later nog altijd sequels van uit. De laatste van Shane Black werd verguisd. En daartussen werd het titelmonster verplicht in de arena gedropt tegenover de aliens uit, jawel, de Alien-films. Hoogtijd dus voor een tabula rasa van de mediafranchise. Weet iemand wat 10 Cloverfield Lane-maker Dan Trachtenberg nog aan het uitsteken is?

De Predator landt in 1719 voor een nieuwe ronde

Trachtenberg en scenarist Patrick Aison gaan voor hun Predator-prequel 300 jaar terug in de tijd en vervangen de paracommando door een Comanche-krijger. Niet dat iemand van haar stam gelooft dat Naru (Amber Midthunder) ook maar een druppel jagersbloed in haar lijf heeft zitten. Wanneer de jonge vrouw een mythische Dondervogel door de lucht ziet klieven, ziet ze dit als teken om het tegendeel te bewijzen. Met haar broer (Dakota Beavers) begint ze de jacht op een terreurzaaiende leeuw. Wat Naru nog niet weet, is dat de Dondervogel in realiteit het ruimteschip van de Predator was om hem af te zetten op onze planeet.

Terwijl hun paden bijna beginnen te kruisen, groeien de trofeeën van de Predator even snel als het besef van Naru dat er iets groters dan een aards beest de voedselketen aan het afgaan is. De prooi observeert, het roofdier onderschat. Naru’s leerproces en vindingrijkheid met nieuwe wapens, vergezeld door de even slimme als schattige viervoeter Sarii, maken van haar een waardige tegenstander voor het hoogtechnologische ruimtemonster.

prey
© Photo by David Bukach | 2022 20th Century Studios. All Rights Reserved.

Prey is de actiefilm van het jaar

Midthunder (je herkent ze misschien als de vechtgrage Kerry uit Legion) staat op als de nieuwe Sigourney Weaver, een onverwachte actieheld die met charisma vecht tot het bittere eind. Het type actrice waarvan een kwetsbare blik – die grote ogen zouden moeten komen met een bordje voor verdrinkingsgevaar – even gemakkelijk te geloven is als rauw geschreeuw.

De tocht naar de ultieme confrontatie verveelt nooit, maar pas naar de finale toe ontpopt Prey zich tot de meest entertainende actiefilm van het jaar. We leren Naru en haar volk kennen met schilderachtige beelden van de ongerepte Noord-Amerikaanse natuur, de arrangementen van Assassin’s Creed-componist Sarah Schachner vervoeren ons helemaal naar de 18de eeuw. Het is een soort poëzie, besmet door de opeenstapelende afgekapte ledematen en het neongroen bloed.

Prey werd op 5 augustus regelrecht uitgebracht op Disney+.

Prey toont hoe je een franchise redt van de dood

prey
4 5 0 1
Prey verrast door terug in het verleden te reizen en wat ervoor kwam bijna volledig los te laten. Alleen jammer dat we de verrijzenis van de Predator en zijn meest geduchte tegenstander niet mochten aanschouwen in de bioscoop.
Prey verrast door terug in het verleden te reizen en wat ervoor kwam bijna volledig los te laten. Alleen jammer dat we de verrijzenis van de Predator en zijn meest geduchte tegenstander niet mochten aanschouwen in de bioscoop.
4/5
Total Score

Raak

  • Midthunder als een geloofwaardige actieheld
  • Sfeervol én actievol
  • Verveelt geen seconde

Braak

  • Had in de cinema moeten spelen
Total
1
Shares
Gerelateerde artikels