Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

one piece world seeker luffy

One Piece: World Seeker review – Gomu Gomu no fail

Na een mislukte schattenroof belanden Monkey D. Luffy en de rest van de Straw Hat Pirates op Jail Island. Tijdens zijn omzwervingen ontdekt Luffy dat het eiland een geheim verbergt en dat de cipier Isaac niet helemaal is wie hij lijkt te zijn. En welke rol speelt de jonge Jeanne, de rebelse leider van de anti-marine factie?

Ontwikkelaar: Ganbarion
Uitgever: Bandai Namco
Platform: pc, PlayStation 4, Xbox One
Aantal spelers: 1
Release: 15 maart 2019

Reviewcopy op PlayStation 4 bekomen via uitgever.

Avontuur op Prison Island

De Straw Hat Pirates zijn voor het (oog)lapje gehouden. De fabelachtige schat verborgen in de Sky Prison boven Jail Island blijkt verzonnen te zijn, een lokaas uitgezet door de cipier Isaac. Luffy en zijn crew geraken gescheiden en het is aan de onbevreesde rubberen kapitein om zijn vrienden op te sporen. Makkelijker gezegd dan gedaan op een eiland waar de marines, de grootste militaire macht in de waterige wereld van One Piece, de plak zwaaien. De bewoners van het eiland kunnen in twee groepen ingedeeld worden: zij die de marines steunen en voorstander zijn van de vooruitgang die ze brengen, en zij die zuchtend terugdenken aan hoe het vroeger was. Van deze anti-marinefactie is de jonge Jeanne de leidster. Als bedankje voor haar hulp bij het opsporen van zijn bemanning, besluit Luffy haar te helpen de rust op het eiland te herstellen. Maar Jail Island herbergt meer geheimen dan je op het eerste gezicht zou denken, en al snel ontmoet Luffy er allerhande belangrijke figuren. Wat hebben die in godsnaam te zoeken op zo’n onbenullig eilandje?

© Ganbarion, Bandai Namco

Gameplay die te wensen over laat…

De coole vaardigheden zitten vergrendeld achter een skill tree en tegen de tijd dat je deze kan gebruiken, ben je het spel allicht al een beetje beu door de repetitieve gameplay.

One Piece: World Seeker is een adventure game waarin je als Monkey D. Luffy door een open wereld trekt om je bemanning terug te vinden en de geheimen van Jail Island te doorgronden. Helaas houdt dat niet ontzettend veel meer in dan je van punt A naar punt B begeven, fetch quests doen en bij regelmaat van de klok marines en andere piraten af te rossen.

De grote selling point van het spel is dat je op een natuurlijk aanvoelende manier gebruik kan maken van alle vaardigheden van Luffy, die door het eten van de Gum-Gum Fruit een rubberman geworden is die zijn lichaam kan uitrekken. Je kan hem nog het best vergelijken met een manga-versie van Mr. Fantastic. En inderdaad, je kan de spectaculaire aanvallen uit de manga en anime op je tegenstanders loslaten, Kenbunshoku Haki gebruiken om vijanden op te sporen, met Busoshoku Haki je aanvallen krachtiger en je verdediging robuuster maken of met de zeldzame Haoshoku Haki of Conqueror’s Spirit je vijanden vellen met niets dan je wilskracht alleen. Klinkt dat spectaculair? Hold your horses: de coole vaardigheden zitten vergrendeld achter een skill tree en tegen de tijd dat je genoeg skill points hebt verzameld om je volledige arsenaal te ontgrendelen, ben je het spel allicht al een beetje beu door de repetitieve gameplay.

© Ganbarion, Bandai Namco

Zoals gezegd beperk je je veelal tot vechten, verzamelen en rondreizen en dat wordt heel snel heel saai. Enkele frustrerende stealth missions maken de zaak er niet beter op. Hoewel marines afranselen behoorlijk leuk is en de combat mechanics vrij goed ineen zitten, vereist One Piece: World Seeker weinig tactisch inzicht of vaardigheid en kan je de meeste probleemsituaties wel oplossen door op de aanvalsknop te buttonmashen. Als je coolere aanvallen hebt unlocked, kan je die bovendien meestal enkel maar gebruiken wanneer een gevecht lang genoeg geduurd heeft en je genoeg tension hebt opgebouwd. Maar helaas is een gevecht al te vaak voorbij voor het echt leuk begint te worden.

© Ganbarion, Bandai Namco

Het voelt verdacht bevredigend om als een manga Spider-Man door de prachtige omgevingen van Jail Island te suizen.

Wat wel ontzettend leuk is, zijn de reismogelijkheden. Door zijn rubberen armen uit te rekken, verre punten vast te grijpen en dan weer los te laten, kan Luffy zichzelf als een rekkertje door de lucht schieten. Het voelt verdacht bevredigend om als een manga Spider-Man door de prachtige omgevingen van Jail Island te suizen. Toch lijkt het een beetje arbitrair te zijn aan welke punten je je kan vasthouden en frustreert het soms wanneer je van huizenhoge boom naar huizenhoge boom slingert, maar een rotsformatie van twee meter hoog een onoverkomelijk obstakel is. Tot slot zitten er ook nog kook- en craftsystemen in World Seeker. Helaas zijn deze absoluut geen essentieel onderdeel van de game en voelen ze daardoor erg vergetelijk aan. Je zou de makers er zowaar van verdenken dat deze systemen een enigszins gemakzuchtige poging zijn om de oppervlakkige gameplay wat uit te diepen. Kortom: als game laat One Piece: World Seeker ons op onze honger zitten.

© Ganbarion, Bandai Namco

… Maar fanservice op z’n best

Als game laat One Piece: World Seeker dan wel te wensen over, toch is er genoeg aanwezig om de fans enigszins tevreden te houden. Het verhaal is verrassend intrigerend en kan zich staande houden naast de filler-afleveringen van de anime. Hoewel hun design niet het sterkste is dat we van Oda al gezien hebben, zijn personages als Isaac en Jeanne behoorlijk interessant geschreven. Ook bepaalde plottwists zagen we oprecht niet aankomen. Als kers op de taart passeren ook bijzonder veel geliefde personages uit het bronmateriaal de revue. Hooggeplaatste marines, nieuwe bondgenoten en oude vijanden duiken volledig onverwacht te pas en te onpas op tijdens je avontuur op Jail Island.

© Ganbarion, Bandai Namco

Dat heeft voor- en nadelen. Enerzijds koop je een spel als World Seeker natuurlijk omdat je fan bent van het bronmateriaal en hoe meer fan favorites er opduiken, hoe beter. Anderzijds is er nog steeds iets als de willing suspension of disbelief en moeten we ons soms echt wel de vraag stellen hoe aannemelijk het is dat al die grote namen plots toevallig op Jail Island verzameld zijn. Oda slaagt er echter wel in om ervoor te zorgen dat het geheel narratief steek houdt.

Visueel verrukkelijk, gemiddeld geluid

Het is inderdaad de grote sterkte van het spel: World Seeker weet als geen ander de sfeer van de manga en anime te vatten. De wereld is kleurrijk, levenslustig en bij momenten heerlijk gestoord. De looks kloppen, en de cel-shaded graphics zijn wellicht de beste manier om een game gebaseerd op tweedimensionaal bronmateriaal vorm te geven.

© Ganbarion, Bandai Namco

Na de intro blijft de bijdrage van de voice actors beperkt tot een vaagweg typerend stemgeluidje.

Over de auditieve aspecten van het spel hebben we dan weer gemengde gevoelens. De soundtrack van Kohei Tanaka, die al eerder werk leverde voor One Piece, mag er wezen, maar toch zijn er behoorlijk wat momenten waarop het spel akelig stil lijkt. Combineer dat met een grote open wereld die net iets te dun bevolkt is, en je krijgt soms het gevoel een beetje alleen op de wereld te zijn. Dat breekt de immersie in de spelwereld. Ook op het vlak van voice acting blijven we wat op onze honger zitten. De godganse cast van de anime is komen opdraven en samen leveren ze een ontzettend spannende intro af, maar eenmaal in het spel blijft de bijdrage van de voice actors beperkt tot een vaagweg typerend stemgeluidje (denk “yosh”, “arigato” of “kyaaaa!”) dat de hele boterham aan tekst die op het scherm verschijnt, begeleidt. Nou ja.

© Ganbarion, Bandai Namco

Het stemmenwerk voor een spel kan je vermoedelijk, zeker door de beperkte hoeveelheid dialoog, vergelijken met enkele afleveringen van de anime en als je weet dat er al meer dan 870(! – nvdr) afleveringen verschenen zijn, hadden de makers van het spel zich best deze moeite ook eventjes kunnen getroosten. Gezien de populariteit van One Piece in Japan hadden ze zeker hun broek niet gescheurd aan deze meerkost, denken we dan.

Gewogen en te licht bevonden

Oprecht, het doet ons pijn. We wilden One Piece: World Seeker zo ontzettend leuk vinden. De speciale vaardigheden van Monkey D. Luffy ervaren en door de lucht suizen. Maar hoe leuk dat ook is, hoe verdienstelijk het verhaal ook is en hoe kleurrijk het er allemaal ook uitziet, het weegt niet op tegen de ondiepe gameplay die ons op onze honger laat zitten. Het helpt ook helemaal niet dat World Seeker heel erg traag start en dat we na die eerste uren aan saaie fetch quests eigenlijk ronduit tegenzin krijgen om nog verder te spelen. En als op avontuur gaan in een kleurrijke, levenslustige wereld als die van One Piece aanvoelt als een opgave, dan is dat simpelweg onvergeeflijk.

Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels