Madden 20 review: Amerikaans amusement

Het NFL-seizoen heeft zich opnieuw op gang getrokken en dat betekent dat ook gamende liefhebbers van deze oer-Amerikaanse sport de duimen weer mogen losgooien om de pig skin in de end zone te krijgen. Of zoiets. Of Madden 20 zich in de Hall of Fame kan werken, lees je hieronder!

Weinig games die au fond zo voorspelbaar zijn als de jaarlijkse franchises van EA Sports. Om de zoveel jaar gooien ze wel eens een leuk nieuwigheidje in hun voetbal-, ijshockey- of American footballreeks, maar over het algemeen krijg je toch eerder een copie conforme met wat updates voorgeschoteld. Niet dat we hen dat helemaal kwalijk kunnen nemen – je kan nu eenmaal geen sporten gaan heruitvinden – maar vergeef ons als we soms toch net dat tikkeltje méér verwachten van een game. Ook Madden 20 is uiteindelijk zo’n titel geworden waar we het, ondanks enkele positieve elementen, finaal warm noch koud van krijgen.

Superstars en X-factors

Wie Madden 20 in huis haalt, weet eigenlijk op voorhand al perfect wat hij of zij mag verwachten. Een klassieke sportgame met de mogelijkheid om snel wat wedstrijdjes tegen vrienden te spelen, een carrièremodus op te starten als speler of teameigenaar en een online gedeelte dat zowat volledig rond de alomgekende Ultimate Team draait. Toch slaagt EA erin om naast dat klassieke recept nog wat extra pit in de mix te gooien dankzij de introductie van superstar abilities en X-factors. Met die twee elementen kan je je spelers namelijk van de nodige upgrades en boosts voorzien, en dat maakt het geheel toch net iets tactischer, uitdagender en tout court interessanter dan anders.

De superstar abilities zijn de ‘basisupgrades’ zeg maar, die vaker voorkomen en een groter voordeel kunnen geven omdat ze altijd actief zijn. Zo kan je bijvoorbeeld je quarterback wat accurater laten gooien, je wide receiver de bal beter laten vangen of je running back steviger door de defensie laten beuken. Sommige spelers kunnen dan weer rekenen op hun X-factor, wat voor een andere (maar slechts tijdelijke) boost zorgt wanneer ze tijdens een wedstrijd bepaalde doelen halen. Op die manier kunnen sommige spelers dus eventjes boven zichzelf uitstijgen en je een voordeel – of juist een heleboel miserie – bezorgen. Een leuke nieuwe toevoeging, en vooral evenwichtig genoeg uitgewerkt zodat ze niet meteen al té overpowerende effecten hebben op een wedstrijd.

Televisiebeleving

Nog een punt waarop Madden 20 het goed doet, net zoals zijn voorgangers, is de beleving die van het scherm af spat wanneer je een wedstrijd speelt. De NFL heeft altijd al garant gestaan voor adrenaline, snoeiharde tackles, splijtende passes die door de lucht klieven, spectaculaire catches en gekke dansjes in de end zone wanneer je eindelijk die touchdown beet hebt. Dat gevoel wordt redelijk goed overgebracht naar jouw console. Als quarterback voel je toch altijd stress door de priemende ogen van de verdediging die jou maar wat graag wil sacken, terwijl je on defense toch vooral altijd stiekem de vuisten balt wanneer je de tegenstander van een nieuwe first down weet te houden. Tel daarbij nog de puike graphics (met hier en daar wel eens een minieme glitch), commentaarstemmen die niet zo repetitief zijn als bijvoorbeeld in de FIFA-reeks én het gebrek aan commerciële breaks (anders zouden ook de wedstrijdjes in Madden 20 letterlijk uren duren), en dan weet je dat je qua amusementswaarde wel redelijk goed zit.

Matige carrièremodus, frissere Ultimate Team

Na twee jaargangen met de Longshot-verhaallijn grijpt Madden 20 nu terug naar de iets klassiekere carrièremodus genaamd QB1: Face of the Franchise. Dit keer kan je, net als in de vroegere Superstar Mode, zelf je eigen personage ontwerpen die als quarterback de NFL wil gaan veroveren, maar het verhaal oogt eerder aan de dunne kant. Waar je in Longshot nog iet of wat kon meeleven met het verhaal van Devin Wade en zijn maatje Colt Cruise, krijg je nu heel wat minder plot voorgeschoteld en beperkt de interactie zich tot wat oppervlakkige cutscènes en een soort chatsysteem waarmee je van tijd tot tijd communiceert met je coach of enkele fans. Laat dat gebrek aan Oscarwaardig materiaal je echter niet té veel afschrikken, want buiten dat kan je je nog wel amuseren in de QB1-modus. De klassieke Franchise-modus, waarin je het hele team onder je hoede neemt, heeft dan weer net iets te veel last van EA Sportsitis: te weinig vernieuwing, te veel herkauwde elementen en te weinig uitdaging voor doorgewinterde spelers.

Ook de Ultimate Team-modus valt vaak ten prooi aan die herhalingen en herkauwing, maar dit jaar valt dat nog redelijk goed mee. Niet enkel omdat de X-factorsupersterren ook werden meegenomen in deze modus, maar ook omdat de Solo Challenges aan de kant werden geschoven voor Ultimate Challenges. Daarbij kies je zelf uit drie moeilijksheidsgraden, wat een frisse toets en een heel scala aan mogelijke beloningen oplevert. Als extraatje zijn er ook missions voorzien, met diverse opdrachten, die voor speciale cards of gewoon extra coins kunnen zorgen.

Al bij al is Madden 20 zeker geen slechte game geworden. De instapdrempel ligt dan misschien wel wat hoger dan bij andere games en de populariteit ervan kan bij ons sowieso niet tippen aan die van bijvoorbeeld het voetbal of basketbal, maar dat wordt gecompenseerd door een meer dan degelijke amusementswaarde. Bovendien maken de verschillende spelinstellingen het zeker mogelijk om zowel beginners als meer ervaren spelers door de NFL te helpen laveren. Maar om van Madden 20 dan ook meteen een topper te maken, neen, dat is toch net iets te hoog gegrepen. Daarvoor valt het spel net iets te veel in de klassieke stramienen en mist het toch nog een zekere je ne sais quoi. Noem het gerust een X-factor.

Madden 20 is te koop bij bol.com