Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Geekster Speelt

Geekster Speelt #23: professionals

Dag beste Geeksters! In Geekster Speelt gaan we kort in op het spel waarmee we ons de laatste veertien dagen beziggehouden hebben. Soms is dat een grote release, soms is dat een kleintje dat misschien tussen de mazen van het net is geglipt, of een spel dat al jaren geleden is uitgekomen. Een videospel, een bordspel of nog iets anders: het kan allemaal. De voorbije weken kon het volgende ons boeien:

Resident Evil 4

Yves: Zoals bekend ben ik een vrij grote Resident Evil-fan. Toen ik een game mocht kiezen om te streamen voor onze vrienden bij Kampvuur was het dan ook snel beslist dat ik een nieuwe run van Resident Evil 4 zou doen. Niet alleen is het mijn favoriete RE, het is ook gewoon één van mijn favoriete games aller tijden. Ik speel deze keer voor de tweede keer op pc, maar heb het avontuur van Leon S. Kennedy reeds talloze keren doorlopen op GameCube, Wii en Xbox 360. Zelfs na al deze jaren blijft het meesterwerk van Shinji Mikami, die terugkeerde om de serie eigenhandig te rebooten nadat hij een al even meesterlijke remake van het origineel neerzette, verbazend goed stand houden. RE4 is voor mij de ultieme action game en veranderde het 3rd person shooter-genre voor altijd.

Leuk weetje: de ontwikkeling van deze game verliep niet bepaald van een leien dakje. Een eerste versie, onder leiding van die andere Capcom-coryfee Hideki Kamiya, ging zodanig ver in het overboord gooien van de conventies van de serie dat besloten werd om alle banden met de franchise te verbreken en een eigen weg in te slaan. Die game kwam uiteindelijk op de markt onder de naam Devil May Cry. Resident Evil 4 behoorde ook tot een groepje van vijf exclusieve games die uitgever Capcom beloofd had aan Nintendo voor hun nieuwe GameCube-console. Maar toen bleek dat de paarse kubus geen commercieel succes was, werd RE4 nog voor de release al aangekondigd voor PlayStation 2, tot groot ongenoegen van vele Nintendo-fans.

Mass Effect 2

Jens: Zowel mijn vriendin als ik zijn jaarlijks fervente kijkers van De Mol. Dit jaar hebben we een weddenschap afgesloten. Als Bahador de mol was, mocht zij mij een activiteit naar keuze laten uitvoeren, als Pieter de mol was, mocht ik een game kiezen die zij zou spelen. Groot was toen ook mijn vreugde toen ik de weddenschap won en besloot te testen of mijn Xbox360 nog werkte na een winterslaap van vijf jaar. Het is dus tijd geworden om mijn vriendin voor te stellen aan een van mijn favoriete games aller tijden.

Ik moet toegeven dat ik een beetje warm werd vanbinnen toen die openingsmuziek opnieuw begon te spelen en onze gloednieuwe Shepard klaar was voor haar avontuur. We hebben enkele uren gespeeld intussen en ze begint haar weg rond de knopjes te vinden. Ik ben vooral heel enthousiast om te zien welke keuzes ze zoal zal maken, en vooral wat ze zelf vindt van dit gigantische avontuur. Zelf heb ik Mass Effect 2 inclusief alle DLC toch al minstens drie keer vervolledigd, maar toch blijft het spannend om te zien wat voor Shepard haar personage zal worden. Ik kan al nauwelijks wachten om alle bekende locaties en personages terug te zien, en hoe ze het er vanaf zal brengen in die gevreesde laatste missie eens ze op dat punt komt. Door de ruimte reizen is voor mij nooit zo leuk geweest als toen ik kapitein van de Normandy was en eerlijk gezegd ben ik aan het overwegen om een extra save slot te maken waar ik het zelf ook nog eens allemaal kan beleven.

NieR: Automata

Olivier: Na lang twijfelen besloot ik om NieR: Automata een kans te geven, Jason zijn review ervan klonk alvast veelbelovend. Ik twijfelde vooral omdat de eerste NieR mij niet aansprak en de game lange tijd met een hoog prijskaartje kwam. Bij het zien van een mooie deal was de tijd daar. Wie net als mij twijfelde, kan ik met een gerust hart zeggen dat NieR: Automata echt leuk is. De gameplay is even wennen, maar al snel schiet en hak je een baan doorheen horden robots. Het vechten zelf geeft me een beetje vibes naar het vroegere Devil May Cry, maar minder hectisch. Wat ik echt spectaculair vind is de organische overgang tussen een 3D- en 2D-terrein. Je staat in een open veld en jaagt enkele robots achterna door de deur van een gebouw en de camera verandert je scherm en het spel in een sidescroller. De overgang is naadloos en éénmaal terug uit het gebouw heb je weer alle dimensies ter beschikking.

Ik ga wel akkoord met Jason, er zitten enkele repetitieve missies en omgevingen in, maar het verhaal sleept me daar makkelijk doorheen. Het is een apart verhaal en ik ben er nog niet helemaal door, maar ik stel mij zoveel vragen, ik eis antwoorden! Die kan ik blijkbaar alleen vinden door het spel meermaals uit te spelen en dat ben ik volledig van plan. Alleen ga ik me tussendoor toch even aan God of War moeten zetten, dat schijnt ook wel een beetje de moeite te zijn.

Waar ben jij de voorbije week mee bezig geweest? Was er een videospel waardoor je je console of je pc-scherm niet kon verlaten of heb je met vrienden een leuk bordspel uitgeprobeerd? Laat het ons weten via Facebook, Twitter of Discord.

Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels