FIFA 19 Review: The Beautiful Game met schoonheidsfoutjes

Elk jaar opnieuw kijken controllerfabrikanten uit naar eind september. Met de release van elke nieuwe FIFA sneuvelen er immers gegarandeerd enkele honderden, misschien wel duizenden exemplaren wanneer gamers de nieuwste versie onder de knie proberen krijgen. “Godverdoemme, niet naar daar passen, dwaas!”, het klinkt hen als muziek in de oren. Maar klinkt FIFA 19 ook zo zeemzoet in de oren van de gamers?

Corners binnendraaien

Flashback naar 2006, toen Lukas Podolski één van de godenkinderen op de toenmalige FIFA 07 was en titanen als Lionel Messi en Cristiano Ronaldo de boel nog niet zo gigantisch hard domineerden dat iedereen op voorhand voor de tweede of derde plaats speelde. De 14-jarige versie van mezelf amuseerde zich rot met dat spel, vooral omdat ik – tot grote frustratie van mijn vrienden – corners rechtstreeks kon binnendraaien. Schieten vanop afstand, een hoekschop afdwingen en zeker zijn dat er een doelpunt zou volgen: heerlijk. Minder goed voor de vriendschap, maar je maakt nu eenmaal geen omelet zonder eerst wat eieren te breken. Vanaf FIFA 08 was het echter gedaan met de pret en lukte dat trucje niet meer. Tot ik een filmpje zag waaruit bleek dat zo’n olympische doelpunten in FIFA 19 opnieuw mogelijk zijn. Op dat ogenblik hoefde ik het spel eigenlijk al niet meer verder te reviewen: 10/10.

Het eerste punt waarop een jaarlijks terugkerende voetbalgame afgerekend wordt, is de gameplay. EA Sports heeft in de afgelopen twee decennia weleens gedurfd om de versie van het jaar voordien simpelweg te kopiëren en enkel de nieuwe tenuetjes te implementeren, maar die kwalijke gewoonte hebben ze de laatste jaren toch wat afgeleerd. In FIFA 19 riskeren de diehard-fans echter misschien toch wat op hun honger te blijven zitten. Ja, de bal is wat vrijer in vergelijking met de vorige jaren. Nee, je kan niet meer zo makkelijk met de Mbappés en Aubameyangs van deze wereld simpelweg voorbij alles en iedereen sprinten. Ja, de ‘getimede schoten’ zorgen voor een extra uitdaging om voor de perfecte afwerking te kunnen zorgen. Maar al bij al blijft de Frostbite-engine die achter deze FIFA 19 steekt toch iets te veel herkauwen wat het een jaar geleden al opleverde. Goed genoeg, maar net niet vernieuwend genoeg.

Tiki-taka op Daknam

Als we dan toch even doorbomen over de elementen die net een tikje beter hadden mogen uitvallen, dan kunnen we de AI er meteen even bijsleuren. Niet dat die dramatisch is, maar wel bij momenten net iets te onrealistisch. Zelfs wanneer je met een sterke ploeg tegen de mindere goden speelt, zullen die soms met prachtig totaalvoetbal onder jouw druk uitkomen. Het machtige Manchester City tegenover het nietige Northampton in de Engelse beker? Bereid je dan maar voor om Kevin De Bruyne, Sergio Agüero en Leroy Sané continu achter de bal te laten hollen. Een tripje naar het – met alle respect – bescheiden Sporting Lokeren? De volgende crisis kan sneller komen dan verwacht wanneer je op Daknam helemaal gek getikt wordt.

Waar menig gamer wél laaiend enthousiast over mag zijn, is de glorieuze terugkeer van de UEFA Champions League (en het kleine broertje genaamd Europa League, uiteraard). Voor het eerst in meer dan tien jaar kan je de hymne van het kampioenenbal door de boxen horen schallen in FIFA 19, en dat is voor elke voetbalminnende gamer toch wel aardig dicht bij het walhalla. Mooie tik die EA Sports daarmee ook uitdeelt aan Konami, dat de licentie van de Europese competities de afgelopen jaren kon gebruiken voor Pro Evolution Soccer. De Italiaanse Serie A mag eveneens eindelijk op een volledige licentie rekenen en ook de Chinese Super League zit voor het eerst in het spel – tof om zo toch nog een paar geldwolven en voormalige sterren op retour tegen te komen. Aan de andere kant is de Russische Premjer Liga wel verdwenen, al zitten de topclubs wel nog in de categorie ‘Overige’ (waar ook andere ploegen als Olympiakos, Viktoria Plzen, Dinamo Zagreb en Shaktar Donetsk beschikbaar zijn voor een matchke).

Super Mario FIFA Party

‘Snel een matchke FIFA spelen’ krijgt een heel nieuwe invulling vanaf dit jaar. FIFA 19 heeft immers heel wat meer weg van een partygame dan alle vorige edities samen. Vooraf werd er nog druk gespeculeerd over een mogelijke terugkeer van een FIFA Street-modus, maar dat bleek uiteindelijke ijdele hoop. Al wordt die pijn toch nog verzacht door het invoeren van heel wat andere spelmodi in het aftrapmenu. Vanaf nu kan je er immers voor kiezen om bijvoorbeeld een wedstrijdje te spelen waarbij buitenspel en overtredingen niet gefloten worden, of waarbij je alleen maar mag scoren met het hoofd of met een rake volley. De interessantste modus is misschien wel survival, waar je bij elk doelpunt een willekeurige veldspeler verliest – niet al te snel of al te veel scoren is dus de boodschap. Ook je statistieken tegen andere spelers worden makkelijker bijgehouden, zodat je op het volgende familiefeest gewoon met keiharde bewijzen kan afkomen wanneer je irritante neefje weer eens beweert dat hij de onbetwiste koning van de console is.

Ook de trilogie van The Journey komt ten einde in FIFA 19. Het verhaal van Alex Hunter, dat twee jaar terug begon in de Premier League en een tussenstop maakte in de Amerikaanse MLS, gaat verder in het mythische shirt van Real Madrid. Zijn halfzus Kim timmert ondertussen aan haar weg als Amerikaans international, beste vriend Gareth Walker knokt zich langzaam maar zeker naar de top van de Premier League. Nieuw dit jaar is dat je nu zélf kan kiezen wie van de drie hoofdrolspelers je bestuurt. Het spel zal je zelf aanduiden wie je best kiest om het meeste uit het globale verhaal te kunnen halen, maar op zich heb je altijd zélf de keuze of je het volgende hoofdstuk in Spanje, Engeland of de USA afwerkt. Een waardige afsluiter van een gamemodus die een frisse wind door de franchise liet waaien, als je het ons vraagt.

Koning Voetbal blijft op de troon

FIFA 19 maakt nogmaals duidelijk dat Koning Voetbal voorlopig niet al te hard moet twijfelen dat de troon snel ingepikt zal worden door een andere sport. En FIFA 19 zelf is een uitstekende vertegenwoordiger van the beautiful game, al vallen er hier en daar nog wel wat schoonheidsfoutjes op te merken. Het klassieke FIFA-syndroom komt misschien net iets te hard terug, want naast de gameplay zelf zijn ook de carrièremodi en Ultimate Team-modus maar weinig aangepast. Wat dat laatste betreft, kan je je nu uitleven in de Division Rivals-submodus die de online seasons vervangen, maar verder krijg je maar weinig nieuws voorgeschoteld. Dat neemt uiteraard niet weg dat Ultimate Team de belangrijkste (lees: meest lucratieve) spelmodus vormt voor EA’s jaarlijkse telg, al was het maar omdat er wekelijks voor heel wat harde cash aan packs gekocht wordt. Maar zelfs buiten het geld aftroggelen is FIFA 19 – een beetje tegen de verwachtingen in misschien – ook gewoon een puike partygame geworden.

FIFA 19 is te koop bij bol.com