Binnen een paar maanden kunnen we ons opnieuw wagen aan avonturen in Tolkiens Middle-Earth, wanneer de tweede editie van de The One Ring tabletop RPG uitkomt. Wie de (zeer succesvolle) Kickstarter van uitgever Free League Publishing gebackt heeft, werd de laatste weken al warm gemaakt door de alpha-versie van de regels van deze nieuwe editie. In dit artikel schrijven we nog geen review, maar gewoon onze eerste, voorlopige indrukken: Is deze tabletop RPG een mooie implementatie van de werken van Tolkien en wat zijn de belangrijkste verschillen met de eerste editie? Geekster trok op blote voeten doorheen de pdf en zocht het voor jullie uit.
Red Book of Westmarch
De alpha rules van The One Ring second edition zitten in een pdf-document van een goede 175 pagina’s. Hoewel de volledige versie nog meer mogelijkheden, achtergrondinformatie en art belooft, heb je hier toch ook al een hele boterham aan. Meteen valt de vormgeving op: Naast zeer mooie en sfeervolle (maar vaak duister gekleurde) tekeningen om elk hoofdstuk in te leiden, krijg je in de hoofdstukken zelf vooral mooie schetsen tussen de tekst. De vormgeving van de tekst is trouwens ook een lust voor het oog van Tolkien-fans en gebruikt naast zwarte letters voor de tekst zelf ook de iconische rode inkt voor titels en subtitels.
The year 2965 of the Third Age
De tweede editie van The One Ring speelt zich nog steeds af na de gebeurtenissen van The Hobbit. In tegenstelling tot de eerste editie begin je 24 jaar na de belevenissen van Bilbo te spelen in plaats van 5 jaar erna, en situeren je avonturen zich echter eerder ten westen van de Misty Mountains in plaats van ten oosten. Wilderland wordt dus ingeruild voor Eriador. In plaats van Dale, Beorn’s Hall of Mirkwood te bezoeken, kan je dus bijvoorbeeld een kijkje nemen in Bree, de Shire of oude ruïnes van het rijk Arnor.
Dit betekent ook dat de culturen (voorlopig) licht veranderd zijn: zoals in de eerste editie van The One Ring kies je voor je personages geen ras, maar een cultuur. Mensen uit Bree zijn bijvoorbeeld anders dan mensen die Bard volgen of dan de Rangers van het noorden. In de nieuwe voorlopige editie kan je in het begin kiezen uit Bardings, Dwarves of Durin’s Folk, Elves of Lindon, Hobbits of the Shire, Men of Bree en Rangers from the North, hoewel de oude culturen (zoals Beornings of Elves of Mirkwood) normaal gezien in de volledige editie ook speelbaar zouden zijn (in het boek of via downloadbare supplementen). Ook de callings (de redenen om op avontuur te gaan) zijn lichtjes gewijzigd. Je kan nu kiezen uit Captain, Champion, Messenger, Scholar, Treasure Hunter and Warden.
Net zoals in de eerste editie blijf je heerlijk ondergedompeld in de sfeer van Tolkien. Hoe kan het ook anders wanneer je rekening moet houden met je Hoop of wanneer zowel Riddle, Travel als Song skills zijn waarin je kan investeren en ook reizen een belangrijk deel van het spel is? Je kan nog steeds tijd steken in formele councils (de vroegere encounters) waarin je in een vergadering belangrijke NPC’s probeert te overtuigen, en na je avonturen kan (en moet) je nog steeds uitrusten, bijpraten en je personages hun verdiende punten laten spenderen in de Fellowship Phase. Bij de vijanden vind je mensen, maar ook bijvoorbeeld orcs, geesten, trollen en wargs (We hopen wel dat deze lijst in de volledige versie nog wat uitgebreid wordt, want nu is het nog maar een beetje povertjes). Ook is er nog steeds het gevaar van de terug opkomende Shadow die je personages meer en meer kan corrumperen, kan je niet zomaar misdaden begaan, en moet je opletten dat de Vijand je niet in het Oog krijgt…
Aan de andere kant past het niet echt bij Tolkien, maar wie wil, kan mits een kleine aanpassing en spiegeling van bepaalde regels een evil campaign spelen. Hobbits veroveren Middle Earth!
Many paths to tread
De basisgameplay van de tweede editie van The One Ring is voor het overgrote deel niet echt veranderd in vergelijking met de vorige versie, maar alles lijkt wel gestroomlijnder te zijn, het bepalen van een succes gemakkelijker te maken en een beetje het mechanische werk van de Loremaster (De GM van dienst) te verlichten. Hoewel alles wat gestroomlijnder is, moet je wel nog steeds rekening houden met een klein aantal stats, een groot aantal skills en verschillende andere mechanics.
Je werkt nog steeds bij de meeste rollen met een d12-feat die, en naargelang de skill een aantal d6-succes dice. Zoals vroeger moet je daarmee steeds proberen om een bepaald Target Number te bereiken om in je opzet te slagen. Een van de grootste verschillen met vroeger is misschien dat de Loremaster bij skill tests het Target Number niet meer zelf bepaalt, maar dat het nu binnen en buiten gevechten afhangt van het attribuut dat vasthangt aan de desbetreffende actie. Extra voor- of nadelen kunnen nu resulteren in het simpelweg toevoegen of wegnemen van een of meerdere succes dice. Ook kan een rol naargelang de omstandigheden of de gebruikte skill soms favored of unfavored zijn. In beide gevallen rol je de feat die twee keer, maar bij favored rolls kies je het beste resultaat en bij unfavored rolls moet je uiteraard het slechtste gebruiken.
Reizen blijft zoals gezegd heel belangrijk, en ook hier lijkt het allemaal iets vlotter te gaan. Elk personage krijgt nog steeds een rol (zoals verkenner of gids) en je groep moet nog steeds een aantal zeshoeken doorkruisen en onderweg kleine gebeurtenissen meemaken, maar nu hangt het aantal te doorkruisen zeshoeken bijvoorbeeld nog maar enkel af van je gids. De andere rollen komen vaker bij de gebeurtenissen zelf aan bod, zodat iedereen wel iets te doen heeft. Het is dus niet meer nodig dat élk personage veel punten steekt in Travel zoals vroeger, en het aantal gebeurtenissen dat je tegenkomt hangt dus niet meer per se af van de grootte van je groep. Je speelplezier bij het reizen zal wel afhangen van hoe goed je groep deze gebeurtenissen narratief kan spelen.
Now far ahead the road has gone
Er zijn nog andere kleinere veranderingen in deze editie, maar de belangrijkste hebben we hier toch een beetje toegelicht. Ook zullen een aantal regels wellicht nog veranderen in de volledige versie en kijken wij al reikhalzend uit naar een hopelijk groot hoofdstuk met mooie achtergrondinformatie, minstens één grote kaart en alle extra art die nog niet in de pdf staat. In ieder geval lijkt The One Ring nog steeds de beste manier te zijn om de wereld van Tolkien in een tabletop RPG te vertalen en kunnen wij niet wachten om de volledige, fysieke versies van het boek en de starter set onder handen te nemen.
