Origami Legends review: Legendarisch kunstwerkje

Origami heeft er een nieuwe versie/uitbreiding bijgekregen! We trekken weg van de gekende aardse dieren en spelen deze keer met een aantal legendarische nieuwe beesten in Origami Legends! Maar daar waar het bovennatuurlijke zijn intrede doet, laten we nu ook mensen een rol aannemen in het spel…

In het basis Origami-spel is het de bedoeling zoveel mogelijk origamipunten te scoren door die aan te kopen met de vouwen die de verschillende kaarten allemaal waard zijn. En dat gaat naargelang de tactisch openliggende kaarten in je verzamelingen net iets makkelijker of sneller. Origami Legends volgt eenzelfde opzet maar brengt een aantal nieuwe families naar de tafel. Er maken ook een reeks personages met elk hun voor- en/of nadeel hun opwachting.

Het algemene spelverloop is eigenlijk niet zo hard veranderd. Zoals Michiel al omschreef in zijn review van het basisspel kies je uit je stapel kaarten per aantal spelers het aantal families om mee te spelen. Bij Origami Legends dien je echter ook een gelijk aantal aan personages toe te voegen aan je speelstapel. Speel je dus met het voorziene maximum van vier spelers dien je je deck uit te rusten met vier origamifamilies (kunnen gemixt worden vanuit beide games) met daarnaast vier personageparen. Daarna worden de kaarten geschud en uitgedeeld aan de spelers tot iedereen minstens tien vouwen in zijn handen heeft. De rest vormen de trekstapel en de eerste reeks van vier openliggende kaarten. (Er belet je trouwens niemand om met net iets meer dan vier spelers te spelen. Wij hebben het hier met vijf geprobeerd en hebben niet meteen problemen ondervonden.)

Daarna wordt om beurten één van drie acties uitgevoerd. Of je neemt tot maximum vier vouwen bij uit de reeks openliggende kaarten of je maakt een origami. Als je speelt met het originele Origami kan je er ook nog voor kiezen een speciale actie uit te voeren. Een origami speel je door een kaart in je verzameling te leggen en het effect ervan te gaan gebruiken. Als dat een ‘speciale actiekaart’ is, kan je die de volgende beurt dan gaan gebruiken als die bovenaan blijft liggen in je verzameling. Die speciale acties zijn echter vervangen door de personages in Origami Legends. De personages zijn kaarten die worden opengelegd en een effect geven aan alle spelers.

Zo trekt de rode ninja bijvoorbeeld de kaartlimiet met één omhoog. Zijn gele evenbeeld echter doet dan weer het omgekeerde en zorgt ervoor dat je, voor zolang die zichtbaar is, een kaart minder in je hand mag hebben. Een ander voorbeeld is bijvoorbeeld de muzikant die een origami meer of minder kan doen kosten zolang die openligt. Het openliggen is trouwens vrij belangrijk. Eens de kaart er ligt, kan die enkel nog door zijn anderskleurige evenbeeld aangepast worden. Of die het eerste effect versterkt in positieve of negatieve zin naargelang de kaart of neutraliseert, is niet meteen duidelijk in de instructies.

Dat biedt echter wel opties om het spel tactisch nog net iets interessanter te maken. Zo kan je er als spelers bijvoorbeeld voor kiezen om de kaartlimiet op acht te houden en van daaruit de +1 of -1 te tellen zodat je negen of zeven kaarten in je hand hebt als er een van de kaarten openligt. Je kan er echter ook voor kiezen om de +1 te laten neutraliseren door de -1. Daardoor kom je dan weer op de voorgestelde acht uit. De personagekaarten geven je naast deze algemene effecten ook nog de kans om een origami van de openliggende reeks kaarten te leggen op je verzameling zonder ervoor te hoeven betalen.

Origami Legends brengt ook nog rijstpapierkaarten met zich mee. Deze werken eigenlijk samen met de nieuwe legendarische families waarbij een effect kan zijn dat je een x-aantal rijstpapierkaarten mag nemen. Deze kunnen dan dienen als betaalmiddel om een origami mee aan je verzameling toe te voegen. Al moet je wel opletten dat deze er niet voor zorgen dat je meer dan acht kaarten in je hand hebt. Anders dien je er meteen een aantal af te leggen waarmee je later misschien nog iets van plan was.

Uiteindelijk worden dan net als in het originele spel, na een drietal keer de stapel te hebben doorspeeld, op het einde alle punten en punteneffecten van de verzamelingen opgeteld. Wie de meesten punten heeft, is dan de origamimeester van de avond!

De vormgeving van Origami Legends volgt dezelfde stijl als het originele Origami. En die blijft in het kort prachtig. Ik ben persoonlijk wel fan van de meer abstracte, doch kleurige grafiek. Dit kaartspel is dus wel op mijn lijf geschreven op dat vlak. De figuurtjes stralen dan ook een bepaalde charme uit die niet veel mensen niet mooi of onaangenaam zullen vinden.

Wat me uiteindelijk wel opviel aan Origami en Origami Legends is hoe tactisch het spel na een tijdje wordt. Je hebt als speler wel even tijd nodig om alle effecten en meer te leren kennen. Het is dus wat moeilijker om erin te komen. Dat zorgt er dan ook voor dat het eerste spelletje niet altijd even vlot verloopt. Maar eens je het spel voor een tweede keer speelt en je de kaartjes en hun effecten die ze eventueel op elkaar hebben, begint te kennen blijkt het een zeer tactisch, leuk en relatief vlot te spelen spel te zijn. De Legends-uitbreiding is zeker ook de moeite om het spel weer wat op te frissen of in huis te halen. De personages zorgen voor een zeer interessant en dynamisch nieuw speelelement, wat het spel alleen maar spannender maakt.