De nieuwste animatiefilm van Disney verkent de dierenwereld door de ogen van een klein konijntje. Verrast Zootropolis evenveel als Wreck-It Ralph en Big Hero 6?
Het naïeve konijntje Judy Hops (Ginnifer Goodwin, in een rol vergelijkbaar met Leslie Knope uit Parks and Recreation) uit het platteland is bestemd om in de voetsporen van haar ouders en alle andere konijnen te treden. Toch volgt ze haar grote kinderdroom om politieagente te worden in de grote stad. Al vlug beseft ze dat Zootropolis toch niet zo utopisch is als ze dacht. Om op te boksen tegen alle clichés over haar soort, schuift de energieke Judy haar eigen vooroordelen aan de kant en sluit ze een verbond met de sluwe vos Nick Wilde (Jason Bateman op zijn meest sarcastisch) om een verdwenen otter op te sporen.
De film werd gemaakt met Disneys adaptatie van Robin Hood in gedachten en dat is duidelijk merkbaar. De antropomorfische dieren leven in een moderne dierenwereld, waar er van mensen geen sprake is. Het concept zorgt voor een originele setting, met een stad die op grappige wijze aangepast is aan dierenbehoeftes.
Oorspronkelijk was Nick de focus van het verhaal, maar tijdens de productie beslisten de makers om van Judy het hoofdpersonage te maken. Dat komt het verhaal alleen maar ten goede. Judy komt aan op een plek die niet voldoet aan haar verwachtingen, waarna ze een boeiendere evolutie meemaakt dan Nick. Het verhaal is erg plezierig en raast voorbij, alleen gaat het allemaal iets té snel naar het einde toe.
Zootropolis is bovenal een komedie. De grappen komen vooral voort uit de kenmerken van de beesten en de verwachtingen die daarmee gepaard gaan. Denk maar aan de tegenstelling tussen de afmetingen van gigantische beren tegenover kleine knaagdieren. Zo’n geestigheid zorgt ook voor een langgerekte mop, die de volledige zaal aan het lachen brengt. De humor bereikt ook volwassenen, of begrijpt een klein kind toch de parodie op die ene methkok en zijn dealer?
Het is verbazingwekkend om te zien hoe digitale animatie blijft verrassen. Je ziet de kleinste haartjes bewegen in de wind of bij de subtielste emotie. De vacht van de dieren glinstert in het licht. De film bevat een stortvloed aan kleuren, die nog sterker uitkomen in contrast met de donkere nachtscènes in het verhaal. Bij momenten is Zootropolis een visuele snoepwinkel.
Een mooie animatiefilm boordevol humor is natuurlijk niet compleet zonder een les om uit te leren. De waarden zijn modern, zoals het aanmoedigen van diversiteit, en zullen veel kinderen aanspreken. Om zichzelf te ontplooien, moet Judy opboksen tegen de vooroordelen van andere dieren. Tegelijkertijd vervalt ze in hypocrisie, waarmee ze toont dat de wereld niet zomaar op te delen is in zwart en wit. Zootropolis hoeft duidelijk niet onder te doen voor een deftige Pixar-film.
Zootropolis springt op 10 februari de bioscoopzalen binnen! Lees hier ons interview met de producer en de regisseurs voor een unieke blik achter de schermen.
