Pride Month is in full fabulous swing! Het perfecte moment dus om even onze favoriete LHBT-personages en films op een rijtje te zetten!
Jana – Thelma & Anja in Thelma
Thelma was voor mij de beste film van 2017 en de centrale relatie heeft er zeker iets mee te maken. Thelma, het hoofdpersonage (gespeeld door Eili Harboe), gaat voor het eerst het huis uit om naar de unief te gaan. Ze komt uit een erg gelovig gezin, waardoor er voor haar veel nieuws te beleven valt. Toch blijft ze vooral op zichzelf tot ze in de bibliotheek Anja (Kayla Wilkins) ontmoet. Daar krijgt Thelma een soort aanval en Anja zorgt ervoor dat ze hulp krijgt. Later komen ze elkaar weer tegen en worden ze vrienden. Maar Thelma begint langzaam te beseffen dat ze meer voelt dan vriendschap.
Thelma is eigenlijk verschillende films in één: deels bovennatuurlijk drama en deels coming-of-age liefdesverhaal. Er wordt genoeg tijd besteed aan het proces van besef dat Thelma doormaakt waardoor de relatie tussen Anja en Thelma echt oprecht voelt. De relatie wordt ook niet zomaar opzijgeschoven zodra het bovennatuurlijke element de overhand neemt, maar maakt ook echt deel uit van dat verhaal, met belangrijke gevolgen.
Jana – Ben & George in Love Is Strange
Qua aanpak is Love Is Strange nog best zeldzaam. Het is dan ook geen coming-of-agefilm, integendeel. Centraal staat het koppel Ben (John Lithgow) en George (Alfred Molina), die intussen al 39 jaar samen zijn. Na de goedkeuring van het homohuwelijk in New York krijgen ze eindelijk de kans om te trouwen. Maar George geeft les op een katholieke school, waar ze niet akkoord gaan met het huwelijk, en hij wordt ontslagen. Door het verlies van een inkomen moet het koppel hun appartement verkopen en gaan ze inwonen bij anderen. Omdat niemand plaats heeft voor beiden, moeten ze zich opsplitsen: George gaat bij twee bevriende politieagenten inwonen terwijl Ben zijn intrek neemt bij het gezin van zijn neef. Niet alleen het gescheiden leven speelt hen parten, maar ook het gebrek aan privacy en de generatiekloof met hun nieuwe huisgenoten.
Het is best verfrissend om eens een film te zien waarin het holebikoppel al jaren een stabiele, liefdevolle relatie heeft en dus al verder staat in hun verhaal. Na het begin van de film wordt er ook niet zo veel aandacht meer gevestigd op het feit dat dat koppel uit twee mannen bestaat. Dat is normaal en onopmerkelijk, zoals het ook zou moeten zijn. John Lithgow en Alfred Molina kenden elkaar al jaren en dat zie je duidelijk in hun acteerprestaties. Dit is bovenal een film over echte mensen en echte relaties, die je hart verwarmt maar het soms ook breekt.
Yves – Ennis & Jack in Brokeback Mountain
Hoeft Brokeback Mountain nog een introductie? Dit romantisch drama uit 2005 vermomd als western is een ware klassieker geworden in het LHBT-genre. En met 71 awards waaronder de Gouden Leeuw op het filmfestival van Venetië, 3 Oscars en 4 Golden Globes oogstte de film ook internationaal succes buiten deze niche. De film, gebaseerd op het gelijknamige kortverhaal van Annie Proulx en geregisseerd door Ang Lee (Sense and Sensibility, Crouching Tiger, Hidden Dragon), vertelt het verhaal van Ennis Del Mar en Jack Twist en hun onmogelijke liefde in de zelfverklaarde Cowboy State Wyoming in de periode tussen 1963 en 1983.
Bij gebrek aan ander werk aanvaarden de twee de opdracht om gedurende de zomer een kudde schapen te hoeden op de berg Brokeback Mountain. De boerenknecht en rodeoruiter spenderen elk moment van de dag en nacht bij elkaar en al snel worden ze niet alleen beste vrienden maar slaat de vonk ook over. Hun liefde moeten ze echter geheim houden, want in het landelijke Wyoming is zoiets gewoon onaanvaardbaar. Beide mannen proberen na de zomer dan ook hun eigen weg te gaan, maar het lot zal daar anders over beslissen. De film blinkt uit in de ruwe tederheid die de hoofdpersonages voor elkaar ten toon spreiden, zonder te vervallen in clichés. Een bovendien magistrale vertolking van de veel te vroeg gestorven Heath Ledger maakt deze film onvergetelijk.
Yves – Patrick in The Perks of Being a Wallflower
The Perks of Being a Wallflower is één van mijn favoriete boeken en de verfilming die auteur Stephen Chbosky helemaal zelf schreef en verfilmde in 2012 zal ook altijd een speciaal plaatsje in mijn hart hebben. De film beschrijft een schooljaar uit het leven van Charlie, een jongen van 16 die worstelt met depressie, angstgevoelens en mogelijk de eerste tekenen van schizofrenie. Hij is een teruggetrokken ziel die moeilijk vrienden maakt, maar op één of andere manier toch terecht komt in een groepje outcasts die hem omarmen en door een donkere periode loodsen. Zelf identificeer ik mezelf zoals vele fans met het hoofdpersonage Charlie, maar de ster uit de filmversie is toch ongetwijfeld Patrick, gespeeld door de ongelooflijk getalenteerde Ezra Miller.
Miller speelt de getormenteerde tiener die op school gepest wordt omwille van zijn homoseksualiteit en die een geheime relatie heeft met de populaire Brad, quarterback van het football-team. En alhoewel zijn situatie vrij deprimerend is, draagt Patrick zijn lot bijzonder waardig en vol humor en zelfspot. Patrick krijgt de beste lines in de film (“I dare you to kiss the prettiest girl in the room on the lips. And notice I charitably said girl and not person because let’s face it, I’d smoke all you bitches.“) en in praktisch elke scène waarin hij verschijnt, steelt hij de show. Patrick is hoe we zelf allemaal hadden om kunnen gaan met onze seksualiteit op de middelbare school. Maar dan misschien wel zonder alle drank en drugs.
Louis – G.B.F
Zin in een een leuke holebi high school-film? Je hoeft niet verder te zoeken dan G.B.F. of Gay Best Friend in het lang. In G.B.F volgen we Tanner, een jongeman die zijn homo-zijn al volledig heeft geaccepteerd maar er nog niet voor uitkomt. Meer zelfs, er is nog geen enkele geoutte holebi op de school. En dat vinden de drie queens een beetje vervelend want zo blijkt; de G.B.F is het hebbedingetje van het moment. Zoals je wel kan verwachten, is het ons hoofdpersonage die als eerste holebi geout wordt op de school. Het duurt dan ook niet langt voordat Fawcett (Shasha Pieterse, Pretty Little Liars), ‘Shley en Caprice Tanner als hun date naar het prom willen.
Het hele concept van de homoseksuele beste vriend als hebbeding is misschien wat overdreven maar het zorgt voor een leuke, zeer entertainende film. De schooloorlog die ontstaat tussen de drie queens en hun gevolg is echt fabuleus. Naast het hoofdverhaal volgen we ook nog Tanners beste vrienden Brent, Glenn en Sophie (Molly Tarlov, Awkward) en hoe die omgaan met de hele sociale regelgeving die een G.B.F. met zich meebrengt. Niet enkel komedie maar toch ook een beetje sociaal commentaar op de Amerikaanse high school.
Louis – Alex Truelove in Alex Strangelove
Iets eerder dan Love, Simon uitkwam in onze zalen, kwam Alex Strangelove al onze kleine televisieschermen binnengestroomd via Netflix. Alex Truelove, het hoofdpersonage van de film is een typische awkward hogeschoolstudent, die doorheen de film wat worstelt met zijn identiteit. Zo heeft hij eigenlijk een beste vriendin en later echte vriendin genaamd Claire. Het gaat zelfs zo goed dat het tijd wordt voor hun eerste keer. Maar er is iets wat Alex tegenhoudt. En eens hij Elliot leert kennen, vallen er wat zaken op hun plaats.
We krijgen dus een coming-of-ageverhaal zoals ze dat noemen waarbij Alex zichzelf probeert te vinden. Eigenlijk is dit verhaal zelfs niet meteen een coming-out maar meer een coming in waarbij de puzzelstukjes in elkaar blijken te vallen. Ik herkende me ergens wel in het hoofdpersonage en dat is juist de sterkte van de film. Want zijn we als LGBT’er of misschien ook als hetero niet op zoek naar herkenbare verhalen waarin we een stukje van onszelf zien?
Elien – Hideko en Sook-hee in The Handmaiden
Als je eens 2,5 uur over hebt, raad ik je aan om The Handmaiden eens op te zoeken. Meer nog, maak er gewoon tijd voor. Deze film van Park Chan-wook ging in première op het filmfestival van Cannes en won de Oscar voor Beste Niet-Engelstalige Film. De Zuid-Koreaanse regisseur is geen onbekende voor filmfans, want hij maakte eerder al Oldboy, Stoker en Snowpiercer. In The Handmaiden bedenkt een oplichter een plan om een rijke Japanse, Lady Hideko, met hem te doen trouwen in plaats van met haar creepy oom. Hij schakelt dievegge Sook-hee in om haar dienstmeid te worden en een goed woordje voor hem te doen. Na het huwelijk wil de man Hideko in een psychiatrische instelling laten opnemen om haar fortuin in handen te krijgen. Maar hoe meer tijd Hideko en Sook-hee met elkaar doorbrengen, hoe dichter ze naar elkaar toegroeien. De twee dames worden verliefd op elkaar. En daarmee komt ook het bedrog in het gedrang.
Meer ga ik niet vertellen over de film, want dat is me het wilde ritje wel. The Handmaiden is een topfilm die er prachtig uitziet, en het liefdesverhaal tussen Hideko en Sook-hee doorzwemt moeilijke waters. Actrices Kim Min-Hee en Kim Tae-RI zijn fantastich. De ontluikende relatie tussen hen wordt heel mooi en authentiek in beeld gebracht. En dat was ook zo achter de schermen. De film bevat de meest expliciete LGBT-seksscènes die ik ooit in een film zag. Bij de opnames was er geen enkele man op de set, en Chan-wook bediende de camera elektronisch vanuit een andere kamer. Dat respect zie je ook in de volledige film. The Handmaiden is een film die entertainend is en iets te zeggen heeft. Kijken!
Bonus: Jana – Ryan uit High School Musical
Tegenwoordig heeft de holebi-jeugd al veel meer kans om zichzelf te herkennen in een personage op het grote scherm, maar vroeger was dat wel anders. Daarom wil ik nog even hulde brengen aan Ryan Evans uit High School Musical.
Zowel acteur Lucas Grabeel als regisseur Kenny Ortega wilden dat Ryan officieel homo was, maar Disney was daar tegen omdat ze het niet gepast vonden (verrassing!). Het werd dus nooit expliciet gezegd, maar ze konden het niet echt onder stoelen of banken steken. Ryan was misschien wel een torenhoog cliché, maar hij was toch een belangrijk personage. Hij kon goed zingen en dansen, was veel aardiger dan zijn zus Sharpay en werd ook minder cliché doorheen de jaren. Dansen en zingen werd dan ook meer en meer een metafoor voor zijn geaardheid, met als absolute hoogtepunt I Don’t Dance. Al die sexual tension met Chad, we zijn niet zo blind, hoor.
