Wat moet een mens doen wanneer het 36 graden is buiten (of 23 of 10 of -2 graden)? Naar de cinema gaan natuurlijk. En wat is er dezer dagen vol hittegolven toepasselijker dan naar Skyscraper te gaan, een film waarin The Rock letterlijk het vuur aan de schenen gelegd wordt? Weinig, denk ik zo.
Meer inhoud dan gewoonlijk
Dwayne ‘The Rock’ Johnson speelt in Skyscraper Will Sawyer, een voormalig FBI-agent die beveiligingsagent is geworden na een mislukte missie met fatale afloop, waarbij hij ook zijn been kwijtraakte. Via een oude legervriend maakt hij kans om de beveiliging te mogen doorlichten van The Pearl, het nieuwe hoogste gebouw ter wereld. Daarvoor werd zijn gezin naar Hong Kong overgevlogen, waar ze als eersten het residentiële deel van het gebouw mogen uittesten. Maar al snel blijkt dat hij onbewust deel uitmaakt van een complot om het gebouw over te nemen. Wanneer er brand uitbreekt, moet Will zijn gezin zien te redden.
Bij de meeste actiefilms verwacht je weinig van het echte plot, maar in deze film is het nog verbazend goed uitgewerkt. De inleiding waarin we Will leren kennen, is redelijk kort maar we weten toch al genoeg om met hem mee te leven. Dat is grotendeels ook de verdienste van Dwayne Johnson, die op zich al erg likeable is en ook hier weer een sympathiek personage heeft. Het feit dat Will een prothese heeft en Johnson dus een persoon met een beperking speelt, kreeg zowel positieve als negatieve kritiek. Daar kan ik me persoonlijk natuurlijk niet over uitspreken.
Hoewel hij dus het hoofdpersonage is, komt ook zijn gezin genoeg aan bod en zijn ze niet de hulpeloze zieltjes die je zou verwachten. Zijn vrouw Sarah, gespeeld door Neve Campbell, is voor de verandering eens echt capabel. Ze is legerchirurg en wordt dus geen damsel in distress zodra het mis begint te lopen. Ze houdt het hoofd koel en gebruikt haar ervaring bij het leger om haar kinderen te beschermen. Die kinderen zijn trouwens ook anders dan de zeurende dwarsliggers die je meestal ziet: ze helpen elkaar en kunnen zich best nog redden. De relatie tussen de kinderen en hun vader is dan ook erg schattig.
Actie boven alles
Soms kan het mij gewoon niet schelen of het wetenschappelijk wel kan.
De actie staat natuurlijk centraal en dat is ook het sterkste punt van de film. De stunts zijn geweldig en goed in beeld gebracht. Bovendien worden ongelofelijk veel stijlen doorlopen: gevechten, vuurgevechten, helikopterstunts, hoogtestunts, vuur… Voor ieder wat wils dus. Vooral de handgevechten zijn erg geslaagd, bijvoorbeeld die aan het begin van de film, waarbij je de pijn bijna kan voelen. Ook bij de scène die het al tot in de trailer schopte, The Rock die van een kraan een gebouw in wil springen, hou je toch nog je adem in. Soms kan het mij gewoon niet schelen of het wetenschappelijk wel kan.
Ze durven ook de iets ludiekere toer op te gaan en inspiratie op te doen bij andere films: zo doet Will een “Tom Cruiseke” om via de buitenramen van het gebouw bij de windturbines te komen. Qua ambitie mikken ze voor de stunts dus redelijk hoog, maar wat deze film dan weer iets anders maakt dan een Mission Impossible-kopie, is dat alles met een serieuze knipoog gebeurt. Een snelle “Are you kidding me” of “This is stupid” dragen bij aan het plezier en aan je suspension of disbelief, die soms toch op de proef wordt gesteld. Naar het einde van de film toe krijgen we zelfs nog een heel andere soort actie, die speelt met perspectief en het visuele, meer in de stijl van Now You See Me.
Shop bij je helden
Verwant met de stunts is er nog de technische kant, waar de regisseur wist welke richting hij uit wou. Hij ging dan ook shoppen bij de Mission Impossible-franchise. Production designer Jim Bissell had voordien al de sets ontworpen voor Rogue Nation en Ghost Protocol, en dat vertaalt zich ook in de vormgeving van het gebouw. Het ziet er zowel vanbinnen als vanbuiten decadent uit, zoals het zou zijn als een miljardair het voor het zeggen had, maar tegelijk ook realistisch. Daar zitten de uitstekende visual effects natuurlijk ook voor iets tussen.
Het voorbije werk van de crew laat wel zien waar zijn interesse lag en dat is te zien aan het verhaal.
Ook de cinematografie mag er zijn. Robert Elswit heeft de zelfde twee MI-films op zijn palmares, maar daarnaast ook visuele pareltjes zoals There Wil Be Blood en The Night Of. Hij zorgt ervoor dat de actie nog steeds zichtbaar is en niet volledig verdoken achter schokkende en schuddende beelden. De muziek is van Transformers-veteraan Steve Jablonsky, die dus wel weet hoe hij de actie muzikaal nog wat kan opdrijven. Regisseur Rawson Marshall Thurber heeft niet zo veel ervaring met actie, maar wel met comedy dankzij films als Dodgeball (toch wat actie dan?), We’re The Millers en Central Intelligence. Daarnaast schreef hij ook het script. Het voorbije werk van zijn crew laat wel zien waar zijn interesse lag, en zoals al eerder gezegd, is dat te zien aan het verhaal.
Toch wil ik, naast de goeie hoofdpersonages, nog wat dingen aanhalen die wel verfrissend waren. De eigenaar van The Pearl (gespeeld door Chin Han, Captain America: Winter Soldier) is wel schandalig rijk, maar tegelijk niet gewoon de boosaardige geldschieter. Hij is slim en vindingrijk, zelfs nog wanneer hij onder vuur ligt, had goede bedoelingen toen hij het gebouw ontworp en geeft ook iets om de gewone man. De slechterik is voor de verandering blank, maar er wordt toch niet geprobeerd om hem goed te praten. Het verhaal speelt zich af in Hong Kong en de lokale bevolking spreekt zowaar in hun eigen taal tegen elkaar. Ten slotte krijgt ducttape eindelijk de erkenning die het verdient.
Oordeel gewoon zelf
Kortom, je gaat niet naar Skyscraper voor de diepe morele vraagstukken, maar wel voor wat licht verteerbaar plezier. Toen ik de trailer voor de film zag, dacht ik meteen dat dit weleens de perfecte film kon zijn om je eens goed bij te ontspannen. En daar had ik zeker gelijk in. Maar tegelijkertijd was ik ook aangenaam verrast: de film is helemaal niet zo hersenloos als hij lijkt. Veel recensenten zijn het niet met me eens, en vinden de vergelijking met The Towering Inferno heiligschennis. Ik heb die film nog niet gezien, maar soms moet je op voorhand aanvaarden dat niet alle films meesterwerken zijn en gewoon meegaan in wat je krijgt.
Skyscraper loopt nu in de bioscoop.
