Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Dealer review: je weg vinden zonder rolmodellen

Een van de boeiendste acteurs van het land kruipt nu achter de camera. Jeroen Perceval put uit zijn eigen verleden voor zijn duistere, intrigerende maar soms iets te trage debuut, Dealer. Wij pikten de film mee bij zijn Belgische première op Film Fest Gent.

Dealer in een donkere wereld

Wie hier een soort Annie in Antwerpen verwacht, komt bedrogen uit.

De 13-jarige Johnny (Sverre Rous) heeft het in zijn jonge leven al niet makkelijk gehad. Zijn moeder (Veerle Baetens) heeft last van mentale problemen en kan daardoor niet voor haar zoon zorgen. Hij woont dus vooral in een opvangtehuis. Maar hij heeft daarnaast een geheim leven als drugrunner voor Luca (Bart Hollanders, Callboys, Yummy). Daardoor komt hij terecht in een donkere wereld van drank, drugs en diefstal waar hij ogenschijnlijk in vastzit. Hetzelfde geldt voor Anthony Ophoff (Ben Segers, Safety First, Auwch). Hij is een bekend acteur die echter vooral uitgeblust is en geen doel meer heeft.

Wanneer Johnny op een avond Anthony ontmoet in een club, probeert hij hem te bestelen. De oudere man verrast Johnny met zijn nonchalance, en er is iets dat de twee in elkaar herkennen. Beiden zien samen stilaan een weg om hun leven op de rails te krijgen. Johnny mag bij Anthony gaan wonen. Als tegenprestatie mag de jongen niet meer overal rondhangen en al zeker niet meer dealen. Maar wie hier een soort Annie in Antwerpen verwacht, komt bedrogen uit.

dealer ben segers
© Filip Van Roe / Savage Film

Eigen verleden

Dealer is een verrassend donker regiedebuut voor Jeroen Perceval (D’Ardennen, Red Light, elk Vlaams project ooit als het aan mij ligt), maar hij heeft het verhaal niet zomaar uit zijn duim gezogen. Perceval is zelf verslaafd geweest, werd zelfs dakloos en had weinig vooruitzichten. Of je je herpakt, daarbij zijn de mensen in je leven van cruciaal belang.

In de wereld van Johnny zijn zo goed als alle volwassenen onbetrouwbaar, of ze er volledig zelf de hand in hebben of niet. De opvoeders in het tehuis laat Johnny niet dichtbij komen, enkel medebewoonster Yousra (Hannah Macpherson) probeert echt tot hem door te dringen. De enige houvast die hij heeft, is dealer Luca, die zelf zo hard met zichzelf in de knoop zit dat hij niets dan toxische mannelijkheid doorgeeft. Ook Anthony blijkt al snel te veel met zichzelf bezig om echt te zien wat er in Johnny omgaat.

Het is een belangrijke reminder dat volwassenen in de omgeving van kinderen een gigantische verantwoordelijkheid hebben en zich daar ook bewust van moeten zijn.

Het is een belangrijke reminder dat ouders en volwassenen in de omgeving van kinderen een gigantische verantwoordelijkheid hebben en zich daar ook bewust van moeten zijn. Jongeren zijn de toekomst, maar ze zijn zo kwetsbaar en sponzen voor wat ze in hun omgeving zien, of ze het toegeven of niet. Ze streven allemaal naar een doel in het leven, om iets van hun toekomst te maken, maar nog al te vaak zijn volwassenen te veel met zichzelf bezig om dat te (h)erkennen en er genoeg mee te doen. Jongeren moeten jongeren kunnen zijn, en het is belangrijk om hen op een goede manier te vormen, niet te beschermend maar ook niet te los. Volwassenen die hun fouten kunnen toegeven, zijn daarbij onontbeerlijk.

Karikatuur vermijden

Perceval houdt zich niet in wat het verhaal betreft, maar had de film misschien nog iets beter kunnen indelen. In het eerste derde van de film leren we alle delen van de wereld van Dealer kennen. Daar zakt het tempo helaas gevaarlijk. Iets minder scènes van drank en drugs hadden hetzelfde kunnen overbrengen zonder het gevoel te geven dat je het allemaal al eens gezien had. De achtergrond van Anthony’s personage, van een theateracteur die acteert in een luier en tussen de benen van een andere acteur in de sneeuw, is voor mij iets te cliché voor Cultuur met de grote C, maar contrasteert wel goed met de vettige wereld die hij naast de planken induikt. Ook visueel trekt Dealer zeker de aandacht. Antwerpen baadt in opvallend blauw, rood en zwart. Dat maakt alles nog duisterder maakt.

© Filip Van Roe / Paradiso

Wanneer het verhaal voluit gaat, kan je wel niet wegkijken, vooral dankzij de absoluut geweldige acteerprestaties van de cast.

Ondanks de af en toe wankele indeling is het zeker: wanneer het verhaal voluit gaat, kan je wel niet wegkijken, vooral dankzij de absoluut geweldige acteerprestaties van de cast. De rollen van Ben Segers en Bart Hollanders hadden met de kleinste moeite kunnen vervallen in karikaturen. Maar Perceval vertrouwt zijn acteurs, die dan ook hun beste vertolkingen uit hun carrière neerzetten.

Vernieuwing

Ben Segers is een geniale komische acteur (een kunst die nog altijd onderschat wordt). Maar hier toont hij dat hij echt van alle markten thuis is en een van onze beste werkende acteurs. Anthony is een vat vol problemen, maar wel met goede intenties, en Segers laat de kijker toe om zowel afgunst als sympathie voor de man te voelen. Hollanders speelt een man aan de rand van de maatschappij, een manipulator pur sang, maar legt net een verrassende kwetsbaarheid in zijn vertolking die bijblijft. Geen wonder dat de jonge Sverre Rous in zijn eerste rol ook al meteen een visitekaartje afgeeft met een gelijkaardige mix van brutaliteit, onschuld en guitigheid.

En nog een toevoeging omdat het me bij deze film opviel. Eindelijk worden steeds meer Vlaamse films ondertiteld, ook in de bioscoop. Dat bleef de laatste jaren toch een probleem, zeker wanneer verschillende dialecten en accenten in Belgische producties vermengd worden. Hopelijk was dit niet enkel voor de vertoningen op Film Fest Gent. Zo kunnen binnenkort heel wat meer mensen genieten van deze nieuwe toevoeging aan het Belgische filmportfolio.

Dealer is vanaf 10 november te zien in de bioscoop.

Rauw

Rauw
3 5 0 1
Jeroen Perceval maakt van zijn regiedebuut een coming-of-agefilm en drama dat het publiek niet spaart en niet loslaat. De cast, met name Ben Segers en Bart Hollanders, zijn buitengewoon goed. Een nieuwe troef in het Belgische filmlandschap maakt zich kenbaar, en we zijn benieuwd wat volgt.
Jeroen Perceval maakt van zijn regiedebuut een coming-of-agefilm en drama dat het publiek niet spaart en niet loslaat. De cast, met name Ben Segers en Bart Hollanders, zijn buitengewoon goed. Een nieuwe troef in het Belgische filmlandschap maakt zich kenbaar, en we zijn benieuwd wat volgt.
3/5
Total Score
Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels