Is het echt alweer een half jaar geleden dat de eerste trade van Old Man Hawkeye verscheen? Wat vliegt de tijd! Aan het einde van de vorige trade stonden Kate en Clint, de beide Hawkeyes, op het punt om een lange rit te ondernemen. Tijdens deze rit zou Clint eindelijk vertellen hoe de superhelden aan hun einde zijn gekomen en de wereld langzaam werd omgevormd tot de plek die het nu is.
Schrijver: Ethan Sacks
Tekenaar: Marco Checchetto, Francesco Mobili
Inkleurder: Andres Mossa
Uitgever: Marvel Comics
Verschijningsdatum: 19 februari 2019
Natuurlijk trekt Hawkeye erop uit om zijn gevallen vrienden te wreken. Is er sprake van excessief geweld? Jazeker! Wordt de lezer getrakteerd op tal van knipoogjes naar het verleden van de helden en schurken? Yep. Maar deze comic is meer dan alleen het excuus voor het gebruiken van veel geweld.
Hier zie je dat Ethan Sacks slim handelt door een tweede Hawkeye naast Clint te zetten. Zij helpt vooral een oude vriend en natuurlijk de kinderen wiens zorg aan haar is toevertrouwd. Haar menselijke kant contrasteert sterk met het karakter van Clint. Hij wordt langzaam maar zeker verzwolgen door zijn drang naar eerherstel. Zijn wraaklust. En dat geeft deze hele comic een tragische ondertoon. Hawkeye is verloren.
Hoe was deze tweede Old Man Hawkeye?
Het tekenwerk is niet noemenswaardig verbeterd. Gelukkig wordt Checchetto in de afsluiter vervangen door Francesco Mobili. Zijn stijl leunt dicht tegen die van Checchetto aan maar oogt om cruciale punten net even iets vitaler. En zo komt er een voorlopig einde aan de enerverende rit die Old Man Hawkeye zeker was. Het was niet nodig dat Old Man Logan een prequel kreeg, maar als er dan toch een prequel moet komen, dan mag dat best deze comic zijn. Het laat zien dat er nog steeds frisse verhalen verteld kunnen worden binnen het universum van Marvel. Het geheim is simpel. Gun auteurs de ruimte en dat is precies wat Ethan Sacks en Marco Checchetto kregen.
Meer van dit!
Raak
- Goed verhaal.
Braak
- Tekenwerk valt tegen.
