Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Marvel en DC Comics anno 11 september 2001

De 21ste eeuw begon feitelijk op 1 januari 2001. Cultureel gezien begon hij exact op 11 september om 14:46 (8:46 Amerikaanse tijd). Op dat tijdstip vloog een Boeing in het World Trade Center in New York. Het was het begin van een serie aanslagen op Amerikaans grondgebied die de wereld blijvend zouden veranderen.

Het kloppende hart van de comicindustrie bevond zich in dat jaar nog altijd in New York. Marvel Comics was de eerste partij die een programma opzette om de helden van dat moment financieel te ondersteunen. Dit deden zij door middel van drie uitgaven.

Amazing Spider-Man 36

J.M Straczynski was in dat jaar begonnen met een heuse renaissance van het personage Spider-Man. De lopende serie werd voor een maand onderbroken met deze speciale uitgave. In dit nummer zien we hoe Spider-Man, met in zijn kielzog de helden van het Marvel-universum, de verschrikkingen van die dag heeft ondergaan. Het verhaal wordt deels geïllustreerd met plaatjes van brandweer-, politie- en ambulancepersoneel.

©Marvel Comics

Het is typisch Amerikaanse borstklopperij die er vooral toe dient om het moreel hoog te houden en de nadruk te leggen op de offers die gebracht zijn door de mensen in deze beroepsgroepen. Op zich heel nobel allemaal maar et meest controversiële, ook toen al, is natuurlijk het shot van Doctor Doom. De heerser van Latveria laat zijn tranen de vrije loop bij het zien van de ravage. Hier konden de nobele intenties de Edelkitsch niet verbloemen. In het moment zelf was het een prima comic. Twintig jaar na dato kijk je hier toch een beetje met samengeknepen tenen naar.

Heroes

In november van dit jaar lanceerde Marvel deze benefietuitgaven. Het boekje is gevuld met pin-ups van de tekenaars, en indirect ook de schrijvers, die in deze periode voor de uitgever werkten. Er worden scènes verbeeld uit die bijzondere dag.

Een mooi voorbeeld is de keuze van de Kroaat Igor Kordey die als een van de weinigen ervoor kiest om de laatste minuten van de passagiers van Flight 93, het vliegtuig dat zou neerstorten in Pennsylvania, te tekenen  Een andere uitschieter is natuurlijk de door Todd McFarlane geïnkte tekening van Joe Quesada.

Een aantal van de tekeningen zijn realistisch. Toch duiken de helden van Marvel hier en daar op.

A moment of silence

In februari 2002 verschijnt de derde en laatste publicatie van Marvel ten bate van de slachtoffers van de aanslagen van 11 september. Inhoudelijk is deze comic de beste van de drie.

Er is een wat simpel verhaal van Kevin smith en John Romita Jr dat inspeelt op de emoties. De andere drie verhalen spelen in op de levens van John Dudas, Michael Otten (een brandweerman die samen met bijna zijn gehele eenheid omkwam toen de eerste toren instortte.) en Tony Savas (een inspecteur die een groep brandweermannen voorging in het WTC toen de gang waar ze liepen instortte.)

Deze comic bleef een beetje buiten beeld omdat veel mensen indertijd de berichtgeving rondom 9-11-2001 beu waren. Het is spijtig want inhoudelijk is het puik.

DC Comics en de rest

Marvel Comics was in deze periode een onafhankelijke speler die redelijk snel kon inspelen. Maar dat wil niet zeggen dat ze de enige waren. DC Comics, Chaos! Comics, Dark Horse en Image Comics stellen gezamenlijk twee bundels samen die onder de titel 9-11: Artists respond verschijnen. De eerste bundel is meer een verzamelplek van diverse comicmakers die materiaal maken. Bij de tweede bundel ligt de focus iets meer op de stal van DC Comics.

Het zijn hier voornamelijke korte verhalen en geen pin-ups. Hoewel ook nu veel verhalen als een nachtkaars uitgaan omdat de makers zich verliezen in poëtisch geneuzel, zijn er ook relatief veel sterkere bijdragen. Mensen die hun punt maken en dan weer weggaan.

©Dc Comics

Ook hier zijn het de verhalen die vanuit het perspectief van echte mensen worden verteld die het meeste blijven hangen. Simpele werken als The Real Thing van Will Eisner of Have you seen van het duo Dan Abnett en Andy Landing en tekenwerk van David Lloyd.

Stan Lee en Marie Severin leveren waarschijnlijk de, achteraf, meest dubieuze bijdrage. Een fabel waarin op niet mis te verstane wijze te kennen wordt gegeven dat ‘men’ zijn plaats dient te kennen en dat het ‘keizerrijk’ wraak zal nemen.

De kritieken

Het valt vooral op dat Amerikanen verliefd zijn op het formaat van de ‘short story’, het kortverhaal. Heel leuk en aardig maar ook veel van deze uitgaven voor het goede doel tonen aan dat niet iedereen ermee om kan gaan. Veel verhalen verzanden in goedkoop sentiment of misplaatste poëzie. Juist de verhalen die het bij de realiteit houden, scoren het beste. Daarom is zoiets als A moment of silence nog steeds goed leesbaar.

Iemand die bij meerdere bundels is betrokken, is Alan Moore. Hij levert een gedicht voor Heroes en een verhaal over informatie dat echt alles zegt over 11 september en de context. Het is eng hoe erg hij en zijn echtgenote Melinda Gebbie boven de rest uitsteken.

Achteraf zou Moore ook de voornaamste vertolker zijn van de kritiek tegenover voornamelijk Marvel dat er te veel ruimte wordt ingeruimd voor de eigen helden. Dan kan het een uitgave voor het goede doel zijn, maar dan heeft het ook de zurige bijsmaak van reclame. Op zich begrijpelijk maar hier vergoeden de opbrengsten van ruim een miljoen dollar voor het Twin Towers-liefdadigheidsfonds veel.

Tijdsdocument

Gek genoeg overvalt je tijdens het lezen ook een gevoel van weemoed. Wat is er in de comicsindustrie veel gebeurd. Hoe anders was alles in 2001. Mensen als Stan Lee en Marie Severin die ons zijn ontvallen. Of bijvoorbeeld de eerder genoemde Will Eisner.

©Marvel Comics

Hoe grappig om een piepjonge Robert Kirkman en Tony Moore te zien die nog twee jaar verwijderd waren van het beginnetje van het succes van The Walking Dead. En wat te denken van Frank Miller? Hij zat in zijn studio te werken aan Dark Knight Strikes Again toen hij vanuit zijn raam kon zien dat het WTC werd getroffen. Hoewel de jaren 00 een succesvol decennium voor hem zouden worden, betaalde hij een hoge persoonlijke prijs. Miller had PTSD opgelopen en ontwikkelde een fikse alcoholverslaving om te kunnen dealen met de zaken die hij zag.

Deze bundels zijn een stukje bevroren tijd die niet alleen iets vertellen over deze dag waarin er geschiedenis werd geschreven. Het liet ook zien hoe de carrière van veel stripmakers erbij lag. De kansen die ze kregen, de mensen die in de vergetelheid verdwenen. Het zet je aan het denken hoe mensen worden beïnvloed door het verlopen van de tijd.

Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels