De voorbije week werden we overstelpt met nieuwe comics. We lazen degenen die het meest aanspraken zodat jij ze met een gerust hart op de kop kan tikken, of net niet.
X-Men: Black – Magneto #1 door Chris Claremont, Dalibor Talajić en meer (8/10, Matti)
De nieuwe reeks X-Men: Black focust met elk nummer op een iconische slechterik. Magneto geeft het startschot met niemand minder dan X-Men-veteraan Chris Claremont achter de schrijverstafel. Erik Lensher raakt aan de praat met een meisje over de Amerikaanse overheid die mutantenkinderen detineert, terwijl enkele conservatievelingen neerbuigend meeluisteren. Recht uit de actualiteit en recht in het hart. Wat volgt is een reddingsmissie en een daad van verzet.
Hoe dik Claremont het er ook op mag leggen, het doet geen afbreuk aan het verhaaltje. De Magneto van Talajić voelt ook echt aan als een oude man die de strijd nooit kan en mag opgeven. Na het kortverhaal vertellen Zac Thompson, Lonnie Nadler en Geraldo Borges het eerste deel van een verhaal rond Apocalypse die verandert in een gewone mens. Het geeft je meteen ook zin om de rest van X-Men: Black te lezen waarin het vervolg zal steken.
Typhoid Fever: Spider-Man #1 door Clay McLeod Chapman en Stefano Landini (2/10, Dennis)
Mary, Mary quite contrary. Typhoid Mary zag dertig jaar geleden het levenslicht in Daredevil. Mary heeft een meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Als Mary is ze een bedeesde pacifiste en begint ze uiteindelijk een relatie met Matt Murdock. Soms nemen haar andere persoonlijkheden het over. Typhoid Mary is een crimineel met superkrachten en bindt meer dan eens de strijd aan met Daredevil. En dan is daar ook nog de mannenhatende Bloody Mary.
Je hoeft niet uit te leggen waarom het nogal complex was voor Daredevil om het hele gedoe rondom Mary tot een goed einde te brengen. Het is lastig om iemand het snot uit de ogen te slaan wanneer deze niet helemaal verantwoordelijk is voor zijn of haar daden.
Haar scheppers Ann Nocenti en John Romita Jr. gebruikten haar als een vehikel om het te hebben over geestelijke problemen en natuurlijk de rol van de vrouw in de maatschappij en in popcultuur in het bijzonder.
Van dat gelaagde personage is niet veel over in deze nieuwe comic. Het leest als een koortsdroom waar Spider-Man in mag figureren. Het is ook nog eens belachelijk sober getekend. Alsof de tekenaar er zelf ook niet in geloofde. Dit is buitengewoon teleurstellend.
Blackbird #1 door Sam Humphries en Jen Bartel (6/10, Matti)
Meng magie met gelijk welk ander genre dat niet fantasy is en ik ben verkocht. Blackbird gooit er een vleugje neo-noir tegenaan. Er schuilt een geheime onderwereld van tovenaars in Los Angeles, maar niemand gelooft Nina Rodriguez wanneer ze ermee op jonge leeftijd in aanraking komt. Jaren later verhelpt ze haar voor gek verklaarde obsessie met een verslaving, tot een nieuwe verschijning haar vermoeden bevestigd.
Met het openingsnummer van Blackbird komt Sam Humphries (Jonesy, Citizen Jack) wel heel dichtbij een van de verhaallijnen uit The Magicians. Door de uitleggerige voice-over leest de comic eerder als een boek. Als hij de balans tussen tonen en vertellen verbetert en tekenaar Jen Bartel meer expressiviteit en soepelheid in haar tekeningen steekt, kan het magical girl-achtige Blackbird best wel een mooie toevoeging aan het magische genre worden.
