Vier strips met drie uiteenlopende verhalen: over wraak, over een tienerheld zijn, over aliens en over een A Clockwork Orange-achtige wereld. Welke lees jij deze week?
Dead Man Logan #1 door Ed Brisson en Mike Henderson (8/10, Matti)
De genezende krachten van Wolverine werken uit waardoor het adamantium aan zijn skelet hem vergiftigd. Klinkt bekend, zeg je? Juist, want dat was ook het uitgangspunt van Death of Wolverine, de reeks die het einde aankondigde van de X-Men-held. Hij werd vervangen door de Logan uit een alternatief universum (uit Old Man Logan waarin Logan een van de laatste superhelden is in een post-apocalyptische wereld overheerst door schurken). Nu de originele Wolverine terug is opgestaan uit de dood, is het tijd dat zijn oude versie het loodje legt.
Logan heeft nog twaalf maanden te leven (er komen dan ook twaalf nummers uit) en die tijd wil hij gebruiken om enkele superschurken een kopje kleiner te maken. Het eerste slachtoffer is Mysterio, de persoon die verantwoordelijk is voor de slachting van de X-Men door Logan zelf. Daardoor kan je Dead Man Logan eigenlijk beschouwen als een soort vervolg op Old Man Logan, niet zo’n gek idee want ook hier staat Hawkeye hem bij.
Het concept mag dan niet heel origineel zijn, het is wel een intrigerend openingsnummer. De helden en X-Men die opduiken, zorgen voor luchtigheid, terwijl de schurken die zich moeien in het leven van Logan ambitieus zijn. Mike Henderson (Daredevil) was voorheen een onbekende tekenaar voor mij, maar zijn stijl spreekt me aan. Vooral door de manier waarop hij de vrouwelijke personages tekent, onderscheidt hij zich van de meer stereotype aanpak van zijn collega’s.
Ironheart #1 door Eve L. Ewing, Kevin Libranda en Luciano Vecchio (7/10, Matti)
Riri Williams trad in de voetsporen van Iron Man in Invincible Iron Man. Het gevolg: fans die klaagden over politieke correctheid en social justice warriors bij Marvel. Nu Marvel opnieuw wil focussen op de originele helden die zich verkleden in Captain America, Thor en Iron Man was het koffiedik kijken hoe het de jongste incarnaties zou vergaan. Voor Riri Williams is het duidelijk: ze krijgt haar eigen nieuwe soloreeks als Ironheart.
Scenariste Eve Ewing neemt het personage over van Brian Michael Bendis en dat is een verademing. Geen blanke man, maar wel een zwarte vrouw uit dezelfde thuisbasis, Chicago, als het personage. De dichteres zoekt nog haar richting want ze wil iets te veel vertellen dan tonen. Ondanks de hoeveelheid tekst schrijft Ewing een gecompliceerd en interessant hoofdpersonage: vol ongeloof waar ze beland is, maar toch een tikkeltje arrogant over haar intellect (net zoals haar grote voorbeeld Tony Stark).
The Warning #1 door Edward Laroche (6/10, Matti)
Een buitenaardse dreiging belaagt de aarde. Een team supersoldaten moet de aliens een halt toe roepen. Meer dan de beschrijving zal je ook niet leren in het openingsnummer van The Warning, dat aanvoelt als een film. Wat klinkt als Independence Day voelt door de niet te drukke stijl, uniforme kleurenpaletten, opvallende timing en montage eerder aan als Arrival. Voor een eenmansproject is het een indrukwekkend begin, maar eentje dat nog niet helemaal kan overtuigen door zijn vaagheid.
Sukeban Turbo #1 door Sylvain Runberg en Victor Santos (6/10, Dennis)
Het begint met de diefstal van de Japanse film Sukeban Turbo. Shelby en haar vrienden identificeren zich met de hoofdrolspelers en terroriseren hun school en de straten van Brooklyn met hun bende The Sukeban Tribe. Shelby lijkt echter gebukt te gaan onder een nare gebeurtenis die haar waarschijnlijk thuis is overkomen. En als een van de slachtoffers van de tribe aangifte doet, lijkt Shelby’s wereldje ineen te storten.
Sterke comic die ietwat doet denken aan A Clockwork Orange. Achter het geweld in deze issue schuilt een tragedie. Kudos voor het kleurwerk. Dat maskeert de kleine foutjes die de tekenaar soms maakt.
