Rommelgem: Enigma review – de oorlogsjaren van de graaf

Tijdens de tumultueuze Tweede Wereldoorlog kunnen de talenten van de paddenstoelminnende graaf van Rommelgem de geallieerden goede diensten bewijzen. Zal hij erin slagen de geheimen van de Enigma-machine te doorgronden?

In 1938 wordt een erg bijzonder toestel voorgesteld aan de Führer. Het Enigma-toestel is een vernuftig systeem om boodschappen dermate te coderen dat de geallieerden ze nooit zullen kunnen ontcijferen. De Duitse overwinning lijkt verzekerd. Enkele jaren later vertrekt Graaf Pancratius Edelhart Ladislas Philippus van Rommelgem naar het Engelse Bletchley. Niet alleen omdat zijn kasteel in het Belgische Rommelgem werd opgevorderd door de Duitse generaal Kurriwurst (hoewel dat natuurlijk wel een factor is), maar vooral omdat hij middels een versleutelde boodschap werd uitgenodigd om er in Bletchley Park te helpen de Enigma te kraken. Hij ontmoet er de charmante maar timide Blair Mackenzie, de winnares van de kruiswoordpuzzel van The Daily Telegraph en de geniale Alan Turing. Zullen ze erin slagen het mysterie van Enigma te doorgronden?

Spoilers: ja, DUH. Het nadeel van een verhaal in een historische setting is dat je als lezer grosso modo wel weet hoe het gaat eindigen. En al zeker als je Alan Turing in je strip introduceert op een moment dat het grote publiek wel bekend met hem is dankzij de film The Imitation Game. Neen, voor de spanning moet je Rommelgem: Enigma niet lezen. Niet alleen komt het einde niet bepaald als een verrassing, maar ook wordt er behoorlijk wat tijd gespendeerd aan het uitleggen van cryptografie, verschillende coderingssystemen en de werking van het Enigma-toestel zelf. Enigma is een album waar je je tijd voor moet nemen, niet eentje dat kan dienen als een halfuurtje hersenloos vertier. Je kan het bijwijlen zelfs cerebraal noemen.

Verspilde tijd en geld? Nou, ook helemaal niet. Zoals wel vaker het geval is, is het niet de bestemming die telt, maar de reis. Hoe de Enigma-code gekraakt moet worden, is natuurlijk nog onzeker. En dan is er ook nog de Duitse bezetting van Rommelgem, de verwoede inspanningen van de onderzoekers in Bletchley Park en de aandoenlijk ongemakkelijke spanning tussen de graaf en Blair Mackenzie, die de introverte wetenschapper voor het eerst doet inzien dat het leven interessantere dingen te bieden heeft dan paddenstoelen.

Er is iets met de tekenstijl van Etien. De vier van Baker Street, waar hij voornamelijk bekend voor is, heb ik persoonlijk nog niet gelezen, maar toch komt zijn stijl zo verrekt bekend voor. Het spreekt alleszins boekdelen. Zijn stijl voelt veilig en vertrouwd aan, en bijzonder gepast voor een verhaal in het Robbedoes-universum. Het is ook erg interessant hoe hij vorm geeft aan bekende gezichten, zowel historische als Adolf Hitler en Winston Churchill, als fictieve, zoals de burgemeester van Rommelgem, Frunnik en apotheker Stamper. Wie goed oplet, ziet zelfs enkele heel erg bekende gezichten opduiken in het Brusselse Moustik Hotel…

Niet iedereen zal Rommelgem: Enigma even vlot verteren. Haal het album bijvoorbeeld niet in huis om je jengelende kinderen op de achterbank van de auto bezig te houden. Maar daar is helemaal niets mis mee. Strips moeten niet altijd hersenloos vertier zijn. De mensen die wél van Rommelgem genieten, zullen dat met volle teugen doen.