Jomme: Jacht op een voetbal review – too little, too late

Na een reeks reboots, spin-offs en facelifts van andere bekende Vlaamse striphelden, stapt ook Jommeke met z’n eeuwige strooien dakje de 21e eeuw binnen in het hommagealbum Jomme, geschreven en getekend door Griffo.

Hou me tegen als je deze al eens gehoord hebt. Een stokoude barones komt te overlijden en laat een verborgen fortuin na aan haar zoon in het buitenland. De butler des huizes onderschept echter het testament in de hoop de schat zelf te gaan claimen, maar ziet zich genoodzaakt het document te verstoppen in de ouderwetse voetbal van een belhamel die toevallig passeert. Wanneer hij later het testament terug wil halen, is hij niet langer de enige geïnteresseerde in de bal. De jacht is losgebarsten. De jacht op een voetbal.

Als dat allemaal redelijk bekend klinkt, komt het omdat je dit inderdaad al wel eens gehoord, of liever gelezen, hebt. Het is namelijk de plot van het allereerste avontuur van Jommeke. Het verhaal werd al eens heruitgegeven, waarbij de landlopers Kwak en Boemel de rollen van de onbekend gebleven Piet Kwak en Kale Schrobber overnemen, maar nu vond Werner Goelen, u allen beter bekend onder zijn pseudoniem Griffo, het tijd om Jommeke de 21e eeuw binnen te loodsen. Met Jomme brengt Griffo een eerbetoon aan zijn collega en stadsgenoot Jef Nys, de geestelijke vader van Jommeke, die net als hij uit Wilrijk afkomstig was.

Veel heeft dat echter helaas niet om het lijf, de 21e eeuw binnenloodsen. Jomme kleedt zich wat hipper dan Jommeke, er staat een computer in zijn clubhuis en hij heeft een skateboard, en de nogal gedateerde landlopers Kwam en Boemel zijn vervangen door -uiteraard- drugdealers Kwak en Boots. Dat Anatool nog steeds in hetzelfde apenpakje rondloopt, nemen we er dan maar voor lief bij. Als dit de “volwassenere Jommeke” is waar door Ballon Media al eerder op werd gealludeerd, zijn we enigszins teleurgesteld. De trein van het vernieuwen van stripklassiekers is al een beetje gepasseerd. Als Ballon Media met deze brave hervertelling in een moderner jasje op die trein zou willen springen terwijl de Wolfpack, de denktank van Standaard Uitgeverij die de toonaangevende nieuwe wind van deze trend had moeten worden, al lang met stille trom dood en begraven is, voelt dat aan als too little, too late.

Probeer Jomme: Jacht op een voetbal daarom ook niet in dat licht te zien. Naast een vernieuwde hervertelling is het ook een eerbetoon en in die optiek is Griffo zeker in z’n opzet geslaagd. Met respect voor de reeks en waar ze voor staat, slaagt hij erin op een leuke manier dat eerste avontuur van ons aller strooien dakje terug in de spotlight te zetten en we kunnen vrij gerust stellen dat Jef Nys hier erg blij mee geweest zou zijn. Het is immers erg leuk al die bekende gezichten weergegeven te zien in die typische stijl van Griffo.

Hoewel deze Jacht op een voetbal meer had kunnen zijn, is het album nog steeds prima leesvoer. Jommeke is een van de populairste striphelden van het land en de hoofdreeks blijft een eeuwige sterkhouder in de stripwinkels. Het strooien dakje heeft de extra aandacht niet per se nodig, maar dat zo’n cultureel icoon eens in de bloemetjes gezet wordt, is ook niet meer dan terecht.