Op ons nachtkastje en in onze rugzak tijdens het pendelen is er altijd een plekje vrij voor een boek. Een fysiek boek, een luisterboek of een versie op een e-reader. Zoveel opties dat je eigenlijk geen reden meer hebt om niet te beginnen lezen! Ontdek welke boeken wij de laatste maand hebben opengeslagen.
Shadow and Bone-trilogie door Leigh Bardugo
Ik ben eindelijk eens begonnen aan de Grishaverse. Nadat ik de hele reeks op twee dagen gebinged had, kon ik toch niet anders dan de boeken eens lezen? Ik had Six of Crows al jaren in mijn boekenkast staan, onaangeraakt, en had mezelf nu de opdracht gegeven om eerst Alina’s verhaal door te lezen, zodat ik tijdens het lezen van de Kraaien-duologie geen spoilers zou hebben voor het hoofdverhaal. En wat een goede keuze was dat. Ja, ik ben nu gespoiled voor de tv-reeks, maar ik kan nu ook roepen naar mijn laptopscherm wanneer ze dingen verkeerd doen.
Het eerste boek had natuurlijk niet veel verrassingen meer voor mij, behalve dat The Darkling zijn naam nooit wordt vernoemd! Deze leren we pas in boek drie. En ik denk dat dat laatste boek ook meteen mijn favoriet is. De spanning, de worldbuilding, de onverwachte acties… Ik heb toch enkele tranen gelaten tegen het einde, ook al dacht ik dat ik me sterk ging kunnen houden. Wat een verhaal. Ik vroeg me tijdens het lezen steeds af hoe ze bepaalde dingen eigenlijk gaan verfilmen. En wat ben ik zo benieuwd wie ze gaan casten voor Nikolai Lantsov, beste personage ooit. (Kyria)
Red, White & Royal Blue door Casey McQuiston
Hoe snel kan je weten of je een boek niet graag, graag of héél graag zal lezen? Wel, na ongeveer 10 pagina’s wist ik al meteen dat Red, White & Royal Blue wellicht bij mijn favoriete boeken zou gaan horen. Alex haat Henry, maar om een internationaal incident te vermijden, moeten ze voor het oog van de wereld doen alsof ze beste vrienden zijn. Ze zijn namelijk respectievelijk de zoon van de Amerikaanse presidente en de kroonprins van Groot-Brittannië.
Als romantische doch cynische ziel is de enemies-to-lovers trope een favoriet. Twee mensen die eigenlijk veel chemie hebben maar dat zelf door omstandigheden niet zien? Vruchtbare grond voor spitsvondige dialogen en daarna verrassende inzichten. Voeg daarbij een vleugje Amerikaanse politiek en Britse royalty en je bent vertrokken voor een heerlijk boek. McQuiston schrijft geweldig vlot, zowel de dialogen als de gedachtegangen van de personages. Alle personages zijn goed uitgewerkt, genuanceerd en zonder clichés. En de relatie tussen Alex en Henry is een prachtig relaas van twee mensen met letterlijk en figuurlijk de wereld op hun schouders en hoe ze dat samen navigeren. Zelden heb ik zo gewenst dat een boek 1000 pagina’s was, maar deze 400 zijn alvast alle leesminuten waard. (Elien)
We See Everything door William Sutcliffe
Een nieuwe gewoonte van mij is boeken van de bib meepakken puur gebaseerd op de cover. Ziet het ontwerp er mijn ding uit? Pak maar mee! Eén keer levert het mij een stinker op, nog meer blijken het boeken te zijn die ook echt op mijn lijf geschreven zijn.
Een daarvan is We See Everything, een beige boek met een oranje oog op de cover waarin het volledige verhaal getekend staat. London is de Gazastrook geworden. Om onbekende redenen houdt een leger een platgebombardeerd gebied onder constante dwang met nog meer bommen en drones. Er zijn twee kanten aan het verhaal: die van de zoon van een verzetsstrijder en die van een onuitstaanbare soldaat. De twee vinden liefde in een wereld waar die niet stand kan houden.
Sutcliffe schrijft als de wind en maakt geen plaats voor onnodige uitleg over het grotere hoe en waarom. Dat de tragedie in dit verzonnen verhaal voor veel te veel mensen bittere realiteit is, maakt We See Everything alleen maar beklijvender. (Matti)
Red Pill door Hari Kunzru
Een portretschilderij met laserogen en de Matrix-geïnspireerde titel in een contrasterend lettertype uit de eighties? Ver-kocht. In Red Pill gaat een schrijver met writer’s block op retraite nabij Berlijn waar hij bezeten door een flikkenserie alle grip op de realiteit verliest. Vastberaden dat hij op het einde sterft, wil hij de strijd aangaan met zijn grootste – al dan niet ingebeelde – vijand.
Red Pill van Hari Kunzru is een boek doordrenkt van literaire verwijzingen en filosofie, en toch is het geen saaie kost. Ik doe niet alsof ik er alles van snapte want het is het spelletje met de realiteit – is dit echt of overmant de waanzin van het hoofdpersonage mij ook? – dat me de bladzijden deed omslaan met een ruk. Het boek dichtslaan deed ik dan weer met een beetje meer angst voor de staat van onze wereld. (Matti)
