Het oceaankind review: vermakelijk maar kort

Het oceaankind is een verstripping van de gelijknamige roman van Jean-Claude Mourlevat. Dit bekroonde kinderboek verscheen in Frankrijk in 1999. In het Nederlandse taalgebied is dit boek en de schrijver niet zo bekend. Gelukkig verschaft uitgeverij Daedalus ons een vertaalde editie via hun imprint voor de jeugd: Diedeldus.

Het tekenwerk van deze strip wordt verzorgd door de Vlaming Stedho. Deze is vooral bekend van zijn vele samenwerkingsverbanden met de in België gevierde schrijver Marc de Bel. Gek genoeg is de keuze om hem het tekenwerk voor dit album te laten doen bijna perfect. Hij heeft ervaring met dit soort materiaal. De roman wordt bewerkt door scenarist Maxe L’Hermenier.

De charme van Het Oceaankind

Het verhaal is heel eenvoudig. Zeven broers wonen met hun ouders in een huisje. Op een avond hoort Yann, het jongste broertje, een straffe uitspraak van hun vader. Hij wil hen de volgende dag vermoorden! Dit beangstigt hem zo dat hij zijn broers wakker maakt en met hen eropuit trekt. Al improviserend trekken ze de wereld in en als lezer word je ook getrakteerd op het commentaar van de mensen die hen onderweg ontmoet hebben.

Het wordt allemaal heel beeldend opgeschreven en mooi ondersteund door de zwierige lijnen van Stedho. Deze tekenaar heeft al een vrij lange carrière achter de rug, maar voor mij was het de eerste keer dat ik iets van de man las. Duidelijk een gemis in mijn stripdieet.

Het Oceaankind heeft twee nadelen. Er worden merkbaar sprongen gemaakt in het verhaal waardoor je gevoelsmatig zaken mist. Hierdoor lijkt het veel minder compact dan de roman ongetwijfeld is. En hoewel de titel toegankelijk is voor de jeugd is het met 20 euro wel aan de prijzige kant.

Als de prijs niet te gortig is, dan is dit best een goede aankoop. Het is een charmante strip die wat weg heeft van een sprookje.

Het oceaankind is geschreven door Maxe L’Hermenier, getekend door Stedho en uitgegeven door Reboot Comics op 14 december 2021.