Antlers review: wanneer een mythe wraak wil

In de donkere monsterfilm Antlers neemt Inheems-Amerikaanse folklore wraak voor hoe de mensheid de wereld en zichzelf pijn doet.

Antlers doet in principe niets nieuws voor het horrorgenre. De film vertaalt thema’s zoals kindermisbruik, verslaving en milieuvervuiling in een afgrijselijk fysiek gevaar. Toch doet het dat met een zelfzekere beeldtaal, boeiende acteurs en een sfeervolle setting waardoor de fouten van Antlers verdwijnen in de schaduwen ervan.

In Antlers ontwaakt een eeuwenoud kwaad

Herfst is in het land en het land is een mijnbouwdorp in Oregon, een plek in het noordwesten van de Verenigde Staten. De mist slorpt traag het oranje bladerdek op terwijl oude fabrieken uit elkaar vallen aan uitgeputte oevers. Diep in de uitgeholde aarde dwaalt een beest, wakkergemaakt door de gruwelijkheden van de mens.

Lerares Julia (Keri Russell, The Americans) herkent haarzelf in een getraumatiseerd kind. Ze trekt aan de alarmbel wanneer de tiener een verhaaltje vertelt dat te eng is om onwaar te zijn. Met de sheriff van de stad en tegelijkertijd haar broer (Jesse Plemons, Jungle Cruise) ontfermt ze zich over de jongen. Langzaamaan ontdekken ze dat hij een eeuwenoud kwaad in huis heeft genomen.

Geen ruimte voor vrije interpretatie

Antlers is geen genuanceerde film vol diepe metaforen. De voor de hand liggende connectie tussen het monster en de trauma’s van de hoofdpersonages vertaalt zich nooit in gimmicks. De thema’s en de mythologie bespringen je abrupt als het monster, een soort weerwolf waar ik het liefst zo weinig mogelijk over verklap zodat de verrassing compleet blijft.

Met Guillermo del Toro in de producentenstoel zou een weinig memorabel filmbeest een schande zijn. Het is dus geen wonder dat het in het donker gehulde schepsel er zo knap uitziet wanneer die eindelijk in het licht stapt. Het gedrocht uit een nachtmerrie contrasteert geslaagd met de mistroostig realistische wereld op beeld.

Het plotgedreven verhaal van regisseur Scott Cooper (Hostiles) en scenarist Nick Antosca (Channel Zero en Brand New Cherry Flavor) springt pas vooruit wanneer dat nodig is. Bovendien springen ze iets te gemakkelijk om met de Inheems-Amerikaanse folklore zonder zelf het volk ervan echt erbij te betrekken. De emotie die Antlers mist, wordt opgevangen door de altijd straffe vertolkingen van Russell en Plemons die weinig nodig hebben om je te raken.

Antlers speelt vanaf 27 oktober in de bioscoop.