Imogen of the Wyrding Way review: simpele horrorfantasy

[columns][column size=”2/4″]Imogen of the Wyrding Way volgt een heks doorheen het noorden van Europa, het land van de trollen.[/column][column size=”2/4″]Schrijvers: Mike Mignola en Christopher Golden
Tekenaar: Peter Bergting met de kleuren van Michelle Madsen
Uitgever: Dark Horse Comics
Verschijningsdatum: 23 juni 2021[/column][/columns]

Imogen of the Wyrding Way is een aardige one-shot die je kan lezen zonder voorkennis. Tegelijkertijd vergroot de korte comic het Outerverse, het bovennatuurlijke stripuniversum dat Hellboy-bedenker Mike Mignola met Christopher Golden aan het uitbouwen is. Dat universum is het verlengde van hun boek uit 2007: Baltimore, or The Steadfast Tin Soldier and the Vampire, of het verhaal van hoe een soldaat in de Eerste Wereldoorlog een legendarische vampierenjager werd.

Dit jaar verschijnen er enkele reeksen en one-shots in het Outerverse, met als hoofdreeks Lady Baltimore: The Witch Queens waarnaast je Imogen of the Wyrding Way kan plaatsen. Je herkent de comics van het Outerverse aan hun schitterende, klassieke logo-ontwerpen en opvallende covers. Net zoals in een deel van Hellboy spelen deze comics zich af tijdens de overrompelende opkomst van Het Derde Rijk, al is het nazisme niet de enige duistere kracht die herrijst.

Imogen, een beschermengel van een heks

Na een aanvaring met enkele vampieren in Kopenhagen, slechts een klein karwei voor Imogen en haar heksenclan de Wyrders, trekt de tovenares de bossen van Zweden in. Naar het schijnt helpen trollen de mensen die vluchten van het nazisme, zonder dat ze ooit terugkeren. Een mysterie dat de koelbloedige heks leert waarvoor ze precies vecht.

Mignola en Golden schrijven een eenvoudige strip. In die eenvoud zit heel gemakkelijk te verteren informatie verborgen van een veel groter verhaal. Op slechts enkele bladzijden tijd leren we details over de heksenclan en de spionnen die erin verscholen zitten, over de werking van deze soort magie en over hoe deze wereld reageert op de bovennatuurlijke beesten en monsters die er rondlopen.

Bovendien voelt Imogen meteen als een volwaardig personage: iemand die afstand bewaart met harde woorden en hier en daar humor, met een hart dat zich uiteindelijk wel toont. Ze is nét geen antiheld.

De tekeningen van Peter Bergting transporteren je naar een ander tijdperk en wereld. Zijn vampieren zien er afstotelijk uit, de trollen verrassend origineel en sprookjesachtig. Bergting en inkleurder Michelle Madsen laten het gruwelijkste nog aan de verbeelding over, met silhouetten die alles zeggen. Ten slotte is dat wat Imogen of the Wyrding Way is: griezelige fantasy die luchtig genoeg blijft.