First Cow review: tederheid en natuurpracht

Het is negen maanden geleden dat we First Cow zagen op Film Fest Gent, maar toch krijgen we nog steeds een warme gloed over ons als we aan de film van Kelly Reichardt denken. Een tegengif voor de drukte van het leven. Ideaal voor een zomeravond.

Bake-Off Oregon

In 1820 trekt Otis ‘Cookie’ Figowitz (John Magaro) als kok door Oregon Country voor een bende pelsstropers. Hij hoort er eigenlijk niet bij, want al meteen valt op dat hij een zacht karakter heeft. Op een houtsprokkeltrip komt hij King-Lu (Orion Lee) tegen, een Chinese immigrant die op de vlucht is voor moord. Toch ziet Cookie geen gewelddadig man in hem, en hij laat Lu zich verstoppen in zijn tent. Hij vlucht de volgende dag opnieuw, maar de twee komen elkaar al snel opnieuw tegen. Lu heeft verderop in Oregon Country een eigen hutje, en Cookie laat de bende voor wat ze is.

Dit is een western, maar tegelijk druist First Cow in tegen alle ‘clichés’ van het genre.

De twee mannen hebben al snel een klik. Ze praten openlijk over hun dromen: Cookie wil een bakkerij of hotel openen, Lu een boerderij opstarten. Wanneer ze horen dat een rijke Engelsman (Toby Jones) ook een koe op zijn eigendom heeft, snakt Cookie naar een beetje van haar melk om deegwaren mee te maken. De bruine koe is de eerste en de enige in de omgeving, nadat haar kalfje en stier stierven tijdens het transport.

‘s Nachts beginnen de twee vrienden melk te stelen, waarmee Cookie ‘oily cakes’ maakt, een soort oliebollen. (Die je dankzij Vulture zelf kan maken.) Lu vindt ze zo goed dat het duo ze begint te verkopen aan de werkers in het gebied, en ze blijken een onverhoopt succes. Tot ook de Engelsman ze eens proeft en Cookie aanstelt om gebak voor hem te maken tijdens een etentje. De twee houden hun hart vast.

I love moo

Ik kan me niet meteen een film voor de geest halen waarin de vriendschap tussen mannelijke personages zo oprecht was.

First Cow zal niet voor iedereen zijn. Dit is een western, maar tegelijk druist de film in tegen alle ‘clichés’ van het genre. Hier geen schietduels à volonté, maar het gekraak van een pretechnologische frituur en de geluiden van een gebied dat nog grotendeels ongerept was. Kelly Reichardts bedachtzame, minimalistische regie blijft vaak hangen op natuurtaferelen en zoekt de haast nooit op, zelfs naar de ontknoping toe. De cinematografie en geluidsmix daarbij doen alles nog veel tastbaarder aanvoelen. Het zorgt voor een film die je zo wel helemaal meetrekt in de sfeer en het verhaal.

Ik kan me niet meteen een film voor de geest halen waarin de vriendschap tussen mannelijke personages zo oprecht was. Hier geen egotripperij maar gewoon twee mannen die in een moeilijke tijd en omgeving zich aan elkaar optrekken. De vertolkingen van Orion Lee en John Magaro zijn zo vertederend. Het is erg dat we dit soort relaties tussen mannen nog altijd zo weinig zien in 2021.

Dit minimalistische en kabbelende drama viert de vriendschap en de kleine gelukskes in het leven. En ook nog: wat een mooie koe.

First Cow is vanaf vandaag te zien in de bioscoop.