Deprecated: The PSR-0 `Requests_...` class names in the Requests library are deprecated. Switch to the PSR-4 `WpOrg\Requests\...` class names at your earliest convenience. in /data/sites/web/geeksterbe/www/wp-includes/class-requests.php on line 24
King in Black 4 review: kakelen van de pret - Geekster

King in Black 4 review: kakelen van de pret

King in Black nadert het einde. In deze vierde issue van de hoofdserie zijn we duidelijk op het punt aangekomen waarop de plannen van onze helden in elkaar beginnen te vallen. Knull is op het hoogtepunt van zijn macht en dan weet je dat de val onvermijdelijk zal zijn. De vraag is alleen hoe?
Schrijver: Donny Cates
Tekenaar: Ryan Stegman
Uitgever: Marvel Comics
Verschijningsdatum: 17 februari 2021

De aanjager is Dylan. De zoon van Eddie Brock neemt het op tegen Knull en in de korte tweestrijd die volgt slaat hij erin om enkele helden uit hun symbiont-omhulsel te bevrijden. Voor de oplettende lezer is het amusant om te zien hoe de resolutie van sommige tie-ins terugkomt in de achtergrond. Wat vooral indruk maakt is het krachtige optreden van enkele helden waaronder Doctor Strange. Als dit event je gegrepen heeft, dan zul je een lichte kakel van genot moeilijk kunnen onderdrukken.

©Marvel Comics

Donny Cates kondigde sinds de tweede issue al tussen de regels aan wat we kunnen verwachten. Wanneer de inktzwarte Silver Surfer met iets komt aanzetten wat je een heuse deus ex machina mag noemen, dan zul je zeker niet verrast zijn. En toch is het heel tof wat je hier ziet gebeuren en dan mag je volledig op het conto van de schrijver zetten. Cates levert hier topvermaak.

Als schrijver is Cates hier echt op de toppen van zijn kunnen. Tuurlijk worden de clichés niet vermeden, maar hij weet perfect hoe hij ze moet aanvliegen. Sterker nog, hij drukt de juiste knoppen in om het optimale effect te bereiken bij de lezer, zodat je hem maar wat graag wil vergeven.

Het tekenwerk van Ryan Stegman is ook niet verkeerd. Hij leeft zich uit in grandioze platen waarin hele intieme shots zich afwisselen met ronduit epische platen waar ze in Hollywood vol jaloezie naar zullen kijken. De aankomst van de eerder genoemde deus ex machina is daar ook weer zo’n mooi voorbeeld van. Echt, ook de visuele timing is bijna perfect.

Het enige nadeel is dat je hier ziet dat Marvel Comics er meer profijt van zou hebben gehad wanneer ze een wereld hadden geschapen waarin continuïteit ertoe deed. De meeste helden zullen geen blijvende schade aan dit event over houden. Het is vooral een manier voor Donny Cates om zijn run op Venom af te sluiten. De echte ontwikkeling zie je bij vader en zoon Brock die ieder hun rol pakken. Dat zal waarschijnlijk de emotionele punch geven aan het einde van de rit.

Dennis

Recent Posts

Jerom volume 1 review: oude favoriet herdrukt

Jerom heeft dan eindelijk zijn eerste integrale te pakken. Het heeft Standaard Uitgeverij behaagd om…

2 dagen ago

Challengers review: Zendaya’s Lovegame

Challengers is de tennisfilm van Zendaya. Als love-interest van Spider-Man kon dit natuurlijk niet uitblijven…

4 dagen ago

Mother’s Instinct review: voorzichtig trauma

Mother's Instinct is een remake van de Franstalig-Belgische film Duelles uit 2018 van Olivier Masset-Depasse.…

5 dagen ago

No Rest for the Wicked early access preview: een frisse wind?

Moon Studios, de ontwikkelaar van de briljante games Ori and the Blind Forest en Ori…

1 week ago

De Kiekeboes 1 review: een nieuw begin

In september 2023 verscheen het 164ste album van de Kiekeboes met de titel Seizoensfinale. Het…

1 week ago

Final Fantasy XVI – The Rising Tide DLC review: natte droom

Square Enix beloofde op de Game Awards 2023 niet één maar twee DLC's voor Final…

1 week ago