Shang-Chi #1 review: een nieuwe herintroductie voor deze held

In 2021 verschijnt waarschijnlijk Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings in de bioscopen. Shang-Chi is niet meteen een van Marvels bekendste personages. Daarom is het tijd voor een nieuwe miniserie om Shang aan het publiek te herintroduceren.

Schrijver: Gene Luen Wang
Tekenaar: Dike Ruan, Philip Tan
Uitgever: Marvel Comics
Verschijningsdatum: 29 september 2020

Lang geleden werd China geleid door de wijze heerser Zheng Zu en het door hem opgerichte Five Weapons Society. Hij vond ook een drank uit die hem onsterfelijk maakte. Niet dat het echt iets uitmaakte, want uiteindelijk zou de heerser sterven door de hand van zijn zoon.

In het heden herdenken de leden van The Five Weapon Society de grootse daden van hun oprichter. Op dat moment valt er een vrouw binnen die zichzelf Hammer noemt en het opneemt tegen de huidige leider Staff, niet toevallig haar broer. De inzet is de leiding over de Society. Toch lijkt zij niet voorbestemd te zijn om de club te leiden. Wel een andere broer die in Amerika verblijft… En jullie kunnen wel raden wie dat is.

Shang-Chi is het toch net nie

Schrijver Gene Luen Wang zet vakbekwaam een herintroductie van Shang-Chi in de steigers. Oude fans, die bekend zijn met de originele serie uit de jaren zeventig en tachtig zien al waar dit voor een deel naartoe gaat. Op zich is dat niet erg. Luisteraars van onze podcast weten natuurlijk al een aardig deel van zijn voorgeschiedenis en waarom deze herinterpretatie geen overbodige luxe is.

Wat deze comic ook leuk doet, is het schakelen tussen tekenaars. De flashbacks in het oude China worden getekend door Marvelveteraan Philip Tan. Zijn paginaopbouw werkt bijzonder goed in combinatie met de actiescènes. Je komt als lezer meteen in een flow. De pagina’s die in het heden spelen, worden getekend door Dike Ruan. Zijn paginaopbouw en stijl zijn wat traditioneler. Hij werkt zijn personages wel slordiger uit.

Het is alleen ironisch dat Marvel Comics kiest om deze comic grotendeels door een Aziatisch team te laten maken en dat er dan een degelijke introductie uitkomt die wordt gegarneerd met een berg kung-fu clichés. Met name Ruan laat zich voor het visuele element deels inspireren door Avatar: The Last Airbender. 

Voor de inzet krijgt deze comic een magere voldoende. De kung-fu clichés moeten er echt uit, want deze comic is veel te cartoonesk. Dat kan en moet beter. Shang-Chi verdient het.