The Third Day review: onbehaaglijke maar verteerbare folk-horror

The Third Day is het nieuwste geesteskind van Dennis Kelly, door de fans vooral gekend vanwege het crimineel ondergewaardeerde Utopia (waar ook deze maand een Amerikaanse reboot van komt). In deze nieuwe miniserie, het seizoen telt namelijk maar 6 afleveringen, volg je de individuele verhalen van een man en een vrouw die op een mysterieus eiland aankomen.

Wij hadden het geluk om vijf van de zes afleveringen al te mogen bekijken. Echter, in wat ik vermoed dat een sadistische hersenkronkel is van HBO, werd enkel de finale ons ontzegd. Het feit dat ik deze beslissing intern opblaas tot ongeziene proporties verklapt ongetwijfeld al mijn mening over The Third Day. Het is goed. Ik wil meer!

Een groot deel van alle lof gaat naar het concept. Alles draait rond Osea, een klein eiland in Groot-Brittanië, waar je met de auto binnen kan rijden wanneer het tij laag staat. Elke dag is er een periode waarin je het eiland kan bezoeken en verlaten. Daarna slorpt het water de weg op en zit je noodgedwongen de nacht vast. De reeks is in 3 delen versnipperd, onderverdeeld in drie opeenvolgende seizoenen: Zomer, Herfst en Winter.

In de zomer volgen we Jude Laws personage die een verdwaald meisje terugbrengt naar het eiland waar ze voor het eerst in jaren een festival organiseren voor de buitenwereld. Al snel wordt duidelijk dat Osea een aparte manier van kijken heeft. Vreemde tradities en gewoontes worden langzamerhand zichtbaar en de lijn tussen echt en waanzin vervaagt. De herfst wordt een ambitieus live-event in London waar je een hele dag ziet op het eiland. In de winter volg je Naomie Harris’ personage wanneer ze samen met haar dochters een impromptu vakantie wil maken op het kleine eiland. Zowel het zomer- als wintergedeelte gaat over drie dagen op het eiland.

De drie seizoenen zijn opeenvolgend waardoor de gebeurtenissen van het vorige deel direct voelbaar zijn in de andere. Dennis Kelly slaagt erin een diepgaande mythologie op te zetten tijdens de afleveringen, maar vanwege de korte duur van het seizoen wordt niet alles even goed uitgelegd. Kelly heeft meer zin in het spelen met onbehaaglijkheid dan effectief in te zoomen op de tradities en wat ze betekenen. Als we dit vergelijken met die andere recente folkhorror Midsommar laat The Third Day je wel een beetje op je honger zitten. Fans van het genre zullen dat gevoel wel vaker hebben, hoe rijk de wereld van Osea ook moge zijn, zo voorspelbaar zijn sommige kronkels in het verhaal. De minireeks zal geen zware indruk nalaten op het genre maar ik betwijfel ook of dat het doel was van Kelly toen hij het verhaal schreef.

Gelukkig kunnen we rekenen op het prachtig regiewerk van Marc Munden en een ijzersterke soundtrack van Cristobal Tapia De Veer om de sfeer tot een nog hoger niveau te tillen, beide ook gekend van hun werk bij Utopia. Munden heeft zijn affectie voor lange shots met veel witruimte behouden en ook hier durft de man weer spelen met speciale kleurschakeringen. Waar hij bij Utopia de verzadiging in kleuren tot het absolute maximum zette, gebruikt hij de kleuren om contrast te creëren tussen voor- en achtergrond.

Raad ik dus mensen aan om naar The Third Day te kijken? Ja. Uiteindelijk zijn het maar 2 verhalen van elk 3 afleveringen. Probeer het eerste gedeelte en je zal snel aanvoelen of dit iets voor jou is. Het is een kleine tijdsinvestering voor een entertainend verhaal, met goeie vertolkingen. Laten we ook eerlijk zijn: het is met Jude Law, heel slecht kan het niet zijn.

De eerste aflevering van The Third Day is nu via Streamz te bekijken.