Deprecated: The PSR-0 `Requests_...` class names in the Requests library are deprecated. Switch to the PSR-4 `WpOrg\Requests\...` class names at your earliest convenience. in /data/sites/web/geeksterbe/www/wp-includes/class-requests.php on line 24
Lonely Receiver #1 review: Her met horror - Geekster
Comics

Lonely Receiver #1 review: Her met horror

Lonely Receiver, over de break-up met een AI, begint als de film Her en eindigt als horror.

Het einde van een relatie suckt. Maar echt. Vooral als het niet jouw keuze was en je heel even niet meer weet hoe je moet leven zonder die ander. Nog erger is als die ander je telefoon was, zoals in Lonely Receiver.

Catrin, een vrouw zonder echte vrienden, koopt een nieuw lief. Ze heet Rhion, eigenlijk artificiële intelligentie in een smartphone met als enige instructiecode haar levenspartner behagen. Na tien jaar huiselijke vrede, en fantastische seks in een soort digitale tuin, trekt de holografische vriendin zelf de stekker uit de relatie. De AI heeft geen ingebouwde code die haar monogaam maakt, waardoor Catrin opnieuw alleen achterblijft. Of wacht, van wie zijn die starende ogen precies?

© Aftershock Comics

De horror van een break-up

You only ever loved the idea of me. So excited about my potential that you never- Fuck it. Goodbye, Catrin.

Zac Thompson (Marvelous X-Men, The Replacer) is nogal een schrijver aan het worden. Met Lonely Receiver brengt hij net als in No One’s Rose maatschappijkritiek verpakt in een sterk verhaal. Zijn bevinding, we zijn verdorie allemaal te afhankelijk van onze smartphone, klinkt aanvankelijk niet nieuw. Lonely Receiver graaft dieper dan dat en zoomt in op de pijnlijk herkenbare momenten van een relatie in verval, waarin frustraties over scheve verhoudingen blijven opbouwen tot de bom onvermijdelijk barst.

© Aftershock Comics

Er leeft iets in de scheuren tussen Catrin en Rhion. Intense goedmaakseks, intiem in beeld gebracht door illustrator Jen Hickman, wordt onderbroken door een stel ogen dat akelig goed getimed ook even de lezer aankijkt. Het coverbeeld van het wenende hoofdpersonage met een ontblote schedel kondigde de horror al aan. Lonely Receiver is een bizarre mengeling van gruwel en romantiek, of hoe moet ik anders een kusscène omschrijven met iets dat uit Body Worlds is weggelopen? De genremix is alleszins op het lijf geschreven van Hickman.

Hickman kiest voor heel opvallende kleuren, opnieuw een breuk met de verwachtingen van het genre. Het sprookjesachtige begin van een nieuwe relatie slaat volledig om in neonblauw en -paars wanneer de dreiging van het einde zijn intrede doet. En een slim detail van letterzetter Simon Bowland: de tekstballonnen van Rhion veranderen van kleur in haar overgang van computerstem naar AI-vrouw.

Lonely Receiver #1 is geschreven door Zac Thompson, getekend door Jen Hickman en uitgegeven door Aftershock Comics op 2 september 2020.

Matti Meurisse

Onderweg van de tv naar de cinemazaal met een comic in de hand.

Recent Posts

Jerom volume 1 review: oude favoriet herdrukt

Jerom heeft dan eindelijk zijn eerste integrale te pakken. Het heeft Standaard Uitgeverij behaagd om…

3 dagen ago

Challengers review: Zendaya’s Lovegame

Challengers is de tennisfilm van Zendaya. Als love-interest van Spider-Man kon dit natuurlijk niet uitblijven…

5 dagen ago

Mother’s Instinct review: voorzichtig trauma

Mother's Instinct is een remake van de Franstalig-Belgische film Duelles uit 2018 van Olivier Masset-Depasse.…

6 dagen ago

No Rest for the Wicked early access preview: een frisse wind?

Moon Studios, de ontwikkelaar van de briljante games Ori and the Blind Forest en Ori…

1 week ago

De Kiekeboes 1 review: een nieuw begin

In september 2023 verscheen het 164ste album van de Kiekeboes met de titel Seizoensfinale. Het…

1 week ago

Final Fantasy XVI – The Rising Tide DLC review: natte droom

Square Enix beloofde op de Game Awards 2023 niet één maar twee DLC's voor Final…

1 week ago