De Viking review: een geschiedenisleraar als krijger

De Viking is, zoals het zelf zegt, een historische thriller, dus gebaseerd op waargebeurde feiten. Als echte Vikingfanaat (compleet met gepersonaliseerde bijl) kon ik dit boek dus niet laten liggen. Spijtig genoeg was de bloeddorstige strijd die me beloofd was eerder een paar gevechten omlijst door enorm veel geschiedenisfeitjes. Ik kon even goed in de les geschiedenis gaan zitten zijn. 

Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik niets geleerd heb uit De Viking. Hoe de Dragar (Vikingboten) in elkaar zitten, bijvoorbeeld. Of hoe het is om als jongen in die toch wel harde wereld op te groeien. Geschiedenis is leuk, maar het moet ook interessant blijven om te lezen. Als ik op tien pagina’s tijd drie keer lees wat een helmstok doet, ga ik de vierde keer niet meer aandachtig lezen.

Het verhaal

Het verhaal start in Vingulmork, waar onze jonge krijger Torstein Tormodson opgroeit. Hij vertelt over het vredige leven, al is dit alles foreshadowing. Enkele pagina’s later wordt zijn vredig leven overvallen door een bende woeste Vikingen die zijn vader en hond vermoorden en hem als slaaf meenemen. Dit gebeurt heel snel en je hebt op dat moment nog niet echt een band met de personages. Daardoor leefde ik nog niet echt mee met de ontvoering. Voor hetzelfde geld gaat dit boek straks over iemand anders.

We volgen Torstein doorheen het slavenleven op zee, waar hij niet veel later bij een knarrensmid (bootmaker) in dienst genomen wordt. Ook hier beleeft hij een paar kleine avonturen en krijgt hij zijn eerste blik op de wat rijkere viking. Door omstandigheden moet de jongen alleen verder reizen, en daar is waar zijn avontuur pas echt begint. Hij ontdekt dat hij een zeer goede knarrensmid is, maar ook een behoorlijke krijger. Tijdens zijn reis beleeft hij wat liefde is, maar ook wat haat is.

We volgen Torsteins reis door het oogpunt van de volwassen oudere man, die zijn levensverhaal vertelt aan ons. Daarom worden we ook af en toe uit de verhaallijn gehaald voor een klein stukje uitleg, of om te vertellen wat er echt gebeurde. Want de kleine Torstein weet natuurlijk niet wat de oude Torstein weet.

Door dit speciale vertelpunt komt De Viking wel heel passief over. Alles is al gebeurd voor de verteller, en hij vertelt het ook zo. Daardoor ontbreekt er vaak een spanningsboog in de gevechten, of krijg je bepaalde info veel te vroeg, waardoor er geen plottwists meer zijn.

De personages

We leren elk personage kennen uit de ogen van Torstein, waardoor we meteen een gekleurd beeld krijgen. Zo is zijn broer zeer duidelijk de held, zijn vader een martelaar en elk ander personage een dreiging. Dit is zeker te begrijpen, maar zorgt ook voor een zeer eentonig verhaal. Als iedereen een dreiging is, waarom neemt Torstein dan de moeite om mensen te leren kennen?

Er worden ook zoveel personages afgeslacht dat het soms nog lastig is bij te houden wie nu nog leeft. De manier waarop ze worden vermoord is ook zeer gewelddadig, wat natuurlijk past in de tijd, maar wel het effect geeft dat je de Vikingen enkel als bloeddorstige monsters ziet. Dat lijkt me nochtans niet de bedoeling van De Viking. De handelingen zijn ook zo in detail beschreven dat zelfs ik af en toe naar iets vrolijkers moest kijken.

De wereld

Dit verhaal speelt zich natuurlijk af in het oude Scandinavië, een tijd waarin landsgrenzen nog wat vaag waren en IJsland net ontdekt was. De tijd waarin Ethelred nog koning van een land was dat nog niet bekend stond als Engeland. Een periode waarin Scandinavië nog meerdere koningen had en deze met elkaar in gevecht gingen.

Het boek geeft je heel veel plaatsnamen, die vaak dan ook nog eens in de oude taal zijn, waardoor het al helemaal moeilijk wordt om te weten waar je juist bent op de kaart. Zelfs voor iemand die toch af en toe bezig is met die periode is het al moeilijk om te navigeren. Op een gegeven moment had ik niet eens door dat we rond Ierland zaten.

Hier verliest het verhaal dus wat kracht, in mijn ogen. Als je om de zoveel bladzijden moet teruggaan naar de kaart om te ontdekken waar je nu weer verzeild bent, ben je steeds afgeleid van het verhaal en kan je je nooit goed inleven.

Ik verwachtte een wondere bootreis doorheen de middeleeuwse wateren, maar kreeg toch vooral een les aardrijkskunde met de extra moeilijkheid dat ik er ook nog eens de oude talen bij moest leren. Het had een mooie geschiedenisles kunnen zijn, had De Viking iets meer gedacht aan de lezers die niet hun hele leven al bezig zijn met de Vikingen.