Die volume 2: The Party Splits review – een karakterstudie

Die was een van de favorieten van Geekster van 2019. Het was het verhaal van een groep tieners die in 1991 verdwenen in een zelfgeschapen wereld voor een rollenspel. Ze kwamen er ook weer uit en konden niet spreken over de zaken die hen daar waren overkomen. Een van hen was achtergebleven. Vele jaren na dato verscheen er een bebloede dobbelsteen. Voor het gezelschap van toen was het een belangrijke reden om weer bijeen te komen en de wereld van het rollenspel opnieuw te betreden…Schrijver: Kieron Gillen
Tekenaar: Stephanie Hans
Uitgever: Image Comics
Verschijningsdatum: 4 februari 2020 

My central blasphemy: I did love God almighty… But I feared I loved being God more.

Er zat een pauze tussen het einde van de eerste verhaallijn en deze nieuwe arc. Het herlezen van de eerste bundeling is geen overbodige voorbereiding voor dit tweede deel. Er is wat tijd voorbij gegaan. De groep is uiteen gevallen in mensen die op Die willen blijven en mensen die naar huis willen.

Deze trade bevat vijf issues die zich voornamelijk focussen op een of twee personages. Het zijn kleine inkijkjes in de leefwereld van deze personen. Wie waren ze op aarde en hoe waren ze in de wereld van de RPG? Er wordt gekeken naar hun acties in het verleden en hoe deze doorwerkten naar het nu.

Een goed voorbeeld is het mysterie van de verloren arm dat deels wordt opgehelderd. Als lezer begrijp je meer en meer van de keuzes van personages. Er is een wisselwerking tussen de persoonlijke verhalen en de wereld van Die. Aan het einde komt alles overigens weer bij elkaar. Saai is het verhaal allerminst.

Met de introductie van een bestaande Engelse schrijfster uit de negentiende eeuw wordt het heel erg meta. Op een overtuigende manier wordt het levensverhaal van de schrijfster en haar directe familie verweven met de wereld van deze comic. En het werkt!

Hoe fantasie onze realiteit beïnvloedt

Ineens draait Die ook om het hele begrip van realiteit en fantasie. Het draait ook om de spellen die we spelen en hoe deze ons leven beïnvloeden. Voor de echte gamers is er een kneiter van een verwijzing naar Looking Glass Studios’ Thief te vinden. Kortom, een hele boeiende nieuwe wending waarmee deze comic alleen maar wint aan coolheid.

Het enige nadeel is dat de pauzes tussen de verhaallijnen te lang zijn. Deze comic draait goed qua verkopen, maar het is geen enorme hit. In issue 9 krijgt tekenares Stephanie Hans assistentie van een andere inkleurder. Dat zou al een oplossing kunnen zijn om de productie wat te versnellen.

Die is en blijft een waanzinnige titel met een enorme behoefte aan meer lezers.