Harry Dresden: seksist

Jim Butcher, auteur van The Dresden Files, toont ons al 16 boeken lang een wereld vol magie. Hij toont ons een oorlog tussen tovenaars en vampiers, de risico’s die gepaard gaan met het sluiten van een deal met Faeries en hoe het mogelijk is om het skelet van een T-Rex terug tot leven te brengen. Allemaal goed en wel, alleen is het spijtig dat Harry Dresden, het hoofdpersonage, nogal seksistisch is.

De duidelijkste voorbeelden zijn te vinden in Storm Front, het eerste boek van de serie. Zo is er een scène waarin Harry de plaatselijke leider van de vampiers ontmoet. Bianca ziet eruit als een geweldig mooie vrouw, maar eigenlijk is ze een grotesk monster. Dresden krijgt het monster te zien en geeft dan deze beschrijving:

She was furious that I had seen her true form, horrified and embarrassed that I had stripped her disguise away and seen the creature beneath. And she was afraid that I could take away even her mask, forever, with my power. More than anything else, Bianca wanted to be beautiful.

Want natuurlijk wil een eeuwenoude, machtige vampier boven alles mooi zijn – en niet, bijvoorbeeld, een machtige leider.

Aan het begin van het boek is er nog zo’n voorbeeld: Harry besluit dat de dader van de moord wel een vrouw moet zijn want “Women are better at hating than men. They can focus it better, let it go better. Hell, witches are just plain meaner than wizards. This feels like feminine vengeance of some kind to me.“

Dit openlijk seksisme zorgt ervoor dat het begin van de serie al direct een tegenvaller is. Toch is het de moeite waard om je erdoor te worstelen want het wordt minder erg in de volgende boeken. Harry is zich bewust van zijn ‘chauvinistisch’ gedrag en wordt ook telkens berispt door de vrouwelijke personages rond hem. Er zijn geen duidelijke momenten waarin hij echt bijleert of een grote openbaring heeft dat zijn gedrag niet correct is, maar het valt wel op dat er steeds minder seksistische momenten zijn.

Op deze manier wordt het dan ook wel duidelijk dat de auteur zelf, Jim Butcher, niet seksistisch is. Hij maakt duidelijk dat Harry’s gedrag niet correct is, niet alleen door de opmerkingen van de andere personages, maar ook door de manier waarop hij die andere, vrouwelijke, personages afbeeldt. Het is een feit dat in veel gevallen de vrouwen worden beschreven vanuit de male gaze (ie. de manier van het weergeven van vrouwen en de wereld, in visuele kunst en literatuur, van een mannelijk, heteroseksueel perspectief dat vrouwen als seksueel object voor het plezier van de mannelijke kijker representeert): zeker aan het begin van de serie gaat de beschrijving eerder over hun borsten en de maat van hun kleren.

Maar, hier ook, deze fout vermindert. Later in de boeken worden de vrouwelijke personages duidelijk driedimensioneler. Waar Harry’s vriendin in de eerste paar boeken eigenlijk alleen bestaat om hem te verleiden en in gevaar te zijn, wordt ze later essentieel bij het ontmantelen van de vijand. Haar leven gaat verder, ook nadat haar relatie met Harry eindigt.

Seksisme is niet acceptabel, maar je kan verbeteren en vergeven worden.

Charity Carpenter komt eerst over als harde tante die niets van Harry moet weten, maar ook zij heeft haar redenen en wordt complexer. Boven alles houdt ze van haar familie en wil ze die veilig houden. Karin Murphy is de typische cool girl die mooi en slank is, maar ook aikido doet en Harry in elkaar zou kunnen slaan. Daarnaast heeft ook zij zwakke momenten en leert ze dat ze haar ideeën over de wereld moet aanpassen.

Ook al wordt het seksisme duidelijk afgekeurd, het wordt niet weergegeven als iets onoverkomelijks. Harry leert bij en de vrouwelijke personages vergeven hem ook zijn opmerkingen als hij zich verontschuldigt. Dit geeft een duidelijke boodschap mee aan de (mannelijke) lezers: seksisme is niet acceptabel, maar je kan verbeteren en je kan vergeven worden.