Bouvaert: Elegie voor een ezel review – wie is de ezel?

Met de nodige spanning keek ik uit naar Bouvaert, de nieuwe van Simon Spruyt. De 41-jarige Belg kwam voor het eerst op de radar met SGF, de fictieve biografie van de stripindustrieel Spruyt en een sublieme satire op de stripindustrie.

Schrijver: Simon Spruyt
Tekenaar: Simon Spruyt
Uitgever: Blloan
Aantal pagina’s: 200
Prijs: €24,95
Verschijningsdatum: 4 september 2019]

Met Bouvaert keert hij terug naar dit type verhaal. Het draait allemaal om het levensverhaal van de fictieve schilder Jan Bouvaert. Of zoals de flaptekst luidt:

Bouvaert, Jan (° Antwerpen, 1577 – † Antwerpen, 1640). Vlaams barokschilder. Hij bestudeerde de oude en de nieuwe meesters in Italië, en verwerkte die invloeden tot een heel eigen synthese. Mede dankzij deze hoogstpersoonlijke stijl, dramatisch, sensueel en erudiet in zijn verwijzingen naar zowel de klassieke als de christelijke traditie, wist hij zich vanuit zijn atelier te Antwerpen op te werken tot een van de meest toonaangevende schilders van zijn tijd.

Als lezer leer je Jan kennen als een getalenteerde schilder die in het prille begin van zijn loopbaan er al een potje van maakt. Maar hij ontworstelt zich, met behulp van zijn handige echtgenote, aan zijn schamele wortels en wordt een speler van formaat in de kunstwereld.

Zijn broer Pieter heeft als dichter minder succes. Hij wil een lofrede schrijven over de ezel maar weet, in tegenstelling tot zijn broer, niet te ontsnappen uit zijn burgermansbestaan.

Hoe is deze nieuwe Spruyt?

Wie is de ezel in het verhaal? Het zou weleens een subtiel commentaar op de lulligheid van Jan kunnen zijn, maar zeker weten doe je het niet. Voor de een zal dit een teken zijn van de kwaliteit van de strip en zijn maker. Voor de ander laat het zien dat Spruyt eigenlijk niets vertelt en zijn publiek voor de gek houdt.

Het staat buiten kijf dat Simon Spruyt een kundige graficus is. Zijn pagina’s lijken uit vele potloodlaagjes te zijn opgebouwd. En zijn pagina’s zijn soms bijzonder fraai gemonteerd. Een goed voorbeeld is de Italiaanse fontein die in de compositie van een bladzijde is verwerkt.

Deze strip is niet voor iedereen. Op basis van zijn eerdere werk heb ik mezelf wel vermaakt met deze strip. Maar als het mijn eerste kennismaking was met het werk van Spruyt, dan weet ik niet of dit mij over de streep had getrokken. Daarvoor is het allemaal nogal droogjes.

En ergens daar tussenin ligt jouw waarheid, lieve lezer.