House of X #4 review: een kantelpunt voor de droom van Xavier

De vorige aflevering van House of X eindigde met een knal. Een groep X-Men reisde naar het hoofdkwartier van Project Orchis om het activeren van de Mother Mold te voorkomen. Al snel breken er gevechten uit.

Schrijver: Jonathan Hickman
Tekenaar: Pepe Larraz
Uitgever: Marvel Comics
Verschijningsdatum: 3 september 2019

Aan het begin van dit issue merk je al snel dat er flink wat tijd is verstreken. De gevechten waren heftig. De X-Men lijken aan de winnende hand te zijn, maar er zijn veel slachtoffers gevallen. En wat erger is… er komt versterking aan!

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Xavier en Magneto die, samen met wat andere mutanten, op Krakoa zijn achtergebleven en de X-Men die zich aan boord van het ruimtestation bevinden.

Hier komt dan toch een kritiekpuntje naar boven. De enige zichtbare slachtoffers onder de X-Men zijn de oudgedienden, wiens dood vaak ook een connectie heeft met de rijke geschiedenis van de reeks. De nieuwe personages hebben nog geen eigen smoelwerk en ontspringen tot op zekere hoogte de dans. Hier zie je dan toch dat Hickman zich nog te veel heeft gericht op het opzetten van het verhaal. Het voelt dan een beetje als een ‘cop out’.

Pepe Larraz en inkleurder Marte Gracia zijn de helden van dit issue. Er is een duidelijk contrast tussen de zachte, in blauwtinten gehulde plek waar Xavier en co zich bevinden en het ruimtestation wat slechts verlicht wordt door de vuurtjes die hier en daar oplaaien. En kijk eens hoe Larraz het water van een fontein gebruikt om het hoofd van Jean Grey vorm te geven.

Weer eens wat anders dan de verplichte shots die je als lezer al decennia voor de kiezen kreeg wanneer Marvel Girl telepatisch communiceerde.

Dit vierde House of X-issue is een kantelpunt. De wereld is gedefinieerd. De spelers zijn geïntroduceerd. En na de actie in dit verhaal is het al vrij duidelijk waar dit heengaat. Mocht je als lezer niet zo poëtisch zijn ingesteld, dan zijn alle gewelddadigheden die ooit tegen mutanten zijn gepleegd door de Belg Tom Muller nog eens samengevat in enkele grafiekjes. Als dit het punt niet bevestigd, dan zal niets dat doen.

Dit kan maar een kant opgaan… En het zal waarschijnlijk ook de theorie bevestigen dat deze wereld geen blijvertje is. Maar wat geeft het? Doe je veiligheidsriemen aan en geniet van de reis.