Monster Hunter World: Iceborne E3 hands-on – verfrissend vervolg

Bijna tweehonderd uren heb ik ondertussen doorgebracht in het beestenbos van Monster Hunter World. Het is zonder twijfel mijn favoriete game in de reeks, mede dankzij het feit dat ik nu eindelijk ook op een degelijke manier de game samen met vrienden kan spelen. En ik ben niet alleen, want ondertussen is de game ruim 12 miljoen keer over de toonbank gegaan en is het de best verkochte Capcom-game ooit. Anderhalf jaar na de release is het dan ook tijd voor de eerste uitbreiding: Iceborne.

Monster Hunter-games krijgen sinds jaar en dag een uitbreiding. Omdat het concept van downloadbare DLC in Japan traag aan populariteit won, bracht Capcom telkens een tweede versie van de game uit. Die bevatte extra monsters, wapens en nieuwe missies met een hogere moeilijkheidsgraad (de zogenaamde G-rank). Voor Monster Hunter World zal deze uitbreiding voor het eerst te downloaden zijn, al is het geen op zich staande game en heb je nog steeds een exemplaar van World nodig om het te kunnen spelen. Bovendien gooit deze nieuwe uitbreiding er meteen ook een nieuwe locatie bovenop: de bevroren wereld van Hoarfrost Reach.

De demo op E3, die dit weekend ook speelbaar zal zijn voor PlayStation Plus-leden, gaf ons de optie om drie verschillende missies te spelen. Eentje voor beginners tegen een Great Jagras, één voor gevorderden tegen de Banbaro en ten slotte een missie voor experts tegen niemand minder dan Tigrex. Je gaat niet met je eigen personage op pad, maar met een vooraf ingestelde hunter met een aantal keuzes van mid-tier equipment ter beschikking. Ik speelde op de eerste dag met een aantal vrijwillige slachtoffers tegen de Tigrex, maar die konden we niet vellen binnen de vastgelegde tijd. Op de laatste dag van E3 kon ik met mijn collega Jason en twee andere beursgangers de Banbaro dan wel weer makkelijk neerhalen.

Hoarfrost Reach is interactiever dan ooit en bovendien de grootste omgeving tot nu toe in World.

Wat uiteraard meteen in het oog springt, is de nieuwe omgeving van Hoarfrost Reach. Volgens Capcom is deze besneeuwde wereld het grootste gebied tot nu toe in Monster Hunter World en hoewel we op 20 minuten nooit de hele map konden ontdekken wil ik dat gerust geloven. De omgeving lijkt ook veel interactiever dan voorheen. Zo laten spelers en monsters sporen na in de sneeuw, en kan je even opwarmen en je HP herstellen door kort te vertoeven in een warmwaterbron. Hete lucht komt ook hier en daar naar boven waardoor je met behulp van de Gilder Mantle het luchtruim kan kiezen om zo een monster te mounten.

Naast verzoeknummertjes uit vorige games worden er ook originele nieuwe monsters toegevoegd.

De grote ster van de demo blijft natuurlijk wel de Tigrex. Deze wyvern is reeds een geduchte tegenstander sinds Monster Hunter Freedom Unite. Het is leuk om te zien dat Capcom fan-favorite monsters toevoegt aan World. Ik weet dat een bepaalde redacteur op onze redactie al aan het dromen is over de introductie van zijn favoriete monster. Banbaro is dan weer een volledig nieuw monster. Hij is een soort van mammoet slash eland en het is opletten geblazen voor zijn hoorns, waarmee hij vanalles uit de omgeving richting de jagers katapulteert. Ik ben blij dat er naast verzoeknummertjes ook nog originele monsters worden toegevoegd aan de game.

De Raider Ride brengt je rechtstreeks naar het monster zonder het eerst te moeten tracken.

Qua gameplay kan de toevoeging van de Raider Ride en Clutch Claw wel voor een serieuze game changer zorgen. Met de Raider Ride introduceert Capcom het concept van een mount in Monster Hunter. Een monster om te berijden in plaats van te vellen. Dit lijkt puur een quality-of-life-verbetering die puristen misschien tegen de borst zal stoten, maar voor mijzelf een bron van ergernis wegneemt. Eenmaal op de Raider Ride moet je namelijk geen monsters meer tracken.

Een nadeel van de grote omgevingen in World is (nog steeds) dat je er makkelijk verloren in kan lopen. Er werden reeds Scoutflies geïntroduceerd om dit wat te vergemakkelijken, een soort vuurvliegjes die je de weg wijzen zodra je genoeg materiaal van het monster in kwestie had verzameld uit de omgeving. Maar nu zal je dus automatisch naar het monster gebracht worden door de Raider Ride. Eerlijk, na honderden hunts is er weinig plezier aan het opsporen van de monsters, dus breng mij maar meteen naar de actie.

De Clutch Claw is dan weer een nieuw accessoire dat je toelaat om jezelf vanaf een afstand vast te grijpen aan het monster of om je te focussen op bepaalde onderdelen van het lichaam. Zodat je die makkelijker kan breken om specifieke monster parts te verzamelen. Je kan er ook makkelijker een monster mee mounten of het beletten om weg te lopen wanneer het gewond is. Ook zal het mogelijk zijn om monsters naar bepaalde plekken van de map te lokken, wat weer tal van strategieën mogelijk maakt. (Denk maar aan een monster lokken naar een aantal Barrel Bombs.) Ik moet toegeven dat ik dit tijdens het spelen van de demo nog niet helemaal onder de knie had en ik best afgeleid was door de nieuwe omgeving en monsters, maar ik ben uiteraard van plan om dit volop te benutten wanneer ik de game in handen heb.

Sinds kort speel ik weer volop Monster Hunter World. Ik heb eventjes de free-to-play Monster Hunter-kloon Dauntless gespeeld, maar het deed me gewoon teruggrijpen naar de veel betere inspiratiebron. Ik kan dan ook niet wachten om mijn tanden te zetten in de nieuwe content die Iceborne ons zal brengen. My body is ready.

Monster Hunter World: Iceborne verschijnt op 6 september op PlayStation 4 en Xbox One. Een versie voor pc volgt later.