Katamari Damacy REROLL review: prettig gestoord

Wat doe je als je geschifte vader in een dronken bui alle sterren uit de hemel heeft geslagen? Niet alleen dat, maar hij geeft jou de schuld en verplicht je om af te zakken naar de planeet aarde met een magische katamari-bal om genoeg materiaal te verzamelen zodat hij de hemel opnieuw kan decoreren met de nodige sterrenbeelden. Je knijpt eens in je wang, beseft dat dit geen droom is maar de knotsgekke opzet van Katamari Damacy REROLL.

Ik zal het maar meteen toegeven: ik had nog nooit een Katamari Damacy-game gespeeld. Het project van de multigetalenteerde Keita Takahashi is nochtans echt iets voor mij. En het is niet dat ik nog niet de kans heb gekregen: de game verscheen eerder op PlayStation 2, PSP, Xbox 360, PlayStation 3, Vita en mobile. Blijkbaar is het me toch wat ontgaan. Maar dat maak ik nu goed met deze remaster die zich perfect thuis voelt op de Nintendo Switch.

Klein naar groot

De besturing met de twee analog sticks is wat wennen in het begin en zal nooit 100% accuraat worden.

Elk level van Katamari Damacy speelt zich af in een zwaar gestileerde versie van de echte wereld. Je begint de game in een alledaags Japans huis, waar je niet verder kan rollen dan de woonkamer en de tuin. Het is de bedoeling om in deze omgeving zoveel mogelijk objecten te verzamelen door er met je katamari over te rollen. Je begint met kleine dingetjes zoals duimspijkers en muntjes. Van zodra je bal is aangedikt tot een bepaalde grootte kan je beginnen grotere objecten op te rollen. Plots zijn die LEGO-blokken geen obstakel meer maar blijven ze ook plakken aan je katamari. Die irritante muizen die je daarnet nog zaten te plagen, worden nu, gepaard gaand met een heerlijk wraakgevoel, netjes opgerold.

En zo gaat het verder, tot de timer aangeeft dat je speeltijd erop zit. Heb je dan de vooropgestelde grootte van de katamari bereikt, dan heb je het level tot een goed einde gebracht en verschijnt er een nieuw sterrenbeeld aan de hemel. De besturing met de twee analog sticks is wat wennen in het begin en zal nooit 100% accuraat worden. Maar dat is ergens wel de bedoeling, net zoals het in het echt niet zo evident zou zijn om een gigantische bal met stoelen en waslijnen vooruit te duwen. De bewegingsbesturing met de Joy-con voegt niet veel toe vind ik en voelt ook vrij overbodig eenmaal je de traditionele controls onder de knie hebt.

Charme bij de vleet

Wat Katamari Damacy zo charmant en uniek maakt, is een combinatie van verschillende factoren. Het concept op zich is al op zijn minst speciaal te noemen. Maar de game straalt steeds een heerlijke bescheiden charme uit. Wanneer je vernielzucht uiteindelijk gigantische proporties aanneemt waardoor je volledige flatgebouwen gaat oprollen, is er van enig schuldgevoel geen sprake. Integendeel. Het gevoel van voldoening groeit in tandem met je katamari. En uiteindelijk doen we het toch allemaal voor een goed kosmisch doel, is het niet?

Zelden heb ik zo snel meegeneuried met een liedje terwijl ik een game aan het spelen was.

Dit alles wordt begeleid met een soundtrack om U tegen te zeggen. Zelden heb ik zo snel meegeneuried met een liedje terwijl ik een game aan het spelen was. Ik durf zelf te zeggen dat Yuu Miyake (bekend van de muziek van onder andere de Tekken– en Ridge Racer-reeks) zich hier kan meten met de soundtracks van vele Nintendo-games. De muziek is een eclectische mix tussen traditionele electronica, jazz en samba. De game spelen zonder deze muziek is eigenlijk uit den boze, zo sterk is het verweven met het karakter van de game. Ik betrapte mezelf erop dat ik bepaalde levels zelfs opnieuw ging spelen puur om dat ene nummer nog eens te horen. En die ene keer dat ik een stuk van mijn vooruitgang kwijt was omwille van het ontbreken van een autosave-systeem (hallo Bandai Namco, dit is 2019) verzachtte dit alleszins de pijn. De game is vrij kort (zo’n 6 uur) maar je zal blijven terugkeren. Wanneer je blijft spelen om alle geheime items te verzamelen en de high scores te verbeteren, weet je dat het goed zit.

Katamari Damacy REROLL is de moeite om alle bovenstaande redenen maar nog het meest omdat het onze vooropgestelde verwachtingen van een videogame durft te doorprikken. Ieder level is een interactieve digitale speeltuin waar creativiteit en plezier hand in hand gaan. Deze game past in geen enkel bestaand genre, het is gewoon zijn eigen ding. En dat bewijst het 15 jaar later nog steeds.